Παίζουν στα ζάρια το μέλλον της χώρας

Είναι ολοφάνερο ότι ο κ. Τσίπρας επέλεξε κατά το ήμισυ τη στρατηγική Βαρουφάκη. Είναι ξεκάθαρο ότι πάει για μετωπική. Είναι πρόδηλο ότι επιδιώκει τη σύγκρουση με τους εταίρους, ανεμίζοντας τη σημαία των ψίχουλων ύψους 300 ευρώ. Και το πράττει διακινδυνεύοντας προεκλογική αστάθεια και ρισκάροντας εκτροχιασμό του προγράμματος

Όσοι παρακολουθούν την αρθρογραφία της εφημερίδας μας, σίγουρα δεν θα εξεπλάγησαν με το βέτο που έθεσε ο Σόιμπλε στην απόφαση της κυβέρνησης να προσφέρει χριστουγεννιάτικο δώρο 300 έως 500 ευρώ στους συνταξιούχους, ως μικρή ανταπόδοση της μεγάλης αφαίμαξης που υπέστησαν από την πολιτική Τσίπρα.

Διότι, από την πρώτη στιγμή που επεβλήθη το αχρείαστο τρίτο μνημόνιο, αναδείξαμε τα άρθρα εκείνα που επιβεβαιώνουν την υπαγωγή της χώρας μας στην οικονομική κηδεμονία του άξονα Βρυξέλλες – Βερολίνο. Όπως ακριβώς συνέβη και με το μνημόνιο Γιώργου Παπανδρέου και με το μνημόνιο Αντώνη Σαμαρά.

Οι αναγνώστες μας γνωρίζουν  πολύ καλά (όπως πρώτοι αποκαλύψαμε), ότι με ένα μόνο σιδερένιο άρθρο η ελληνική κυβέρνηση έχει δεσμευτεί όχι μόνο να αποφεύγει μονομερείς ενέργειες που αφορούν τη διάθεση του πλεονάσματος, αλλά και να περιοριστεί η αυτοτέλεια της νομοθετικής της εξουσίας!

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2015

Συγκεκριμένα, το βασικό σώμα του μνημονίου της 14ης Αυγούστου του 2015, υπό τον τίτλο «Συμφωνία δημοσιονομικών στόχων και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων – Μνημόνιο Συνεννόησης για τριετές πρόγραμμα του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας», στο πρώτο του άρθρο ξεκαθαρίζει:

«Η κυβέρνηση δεσμεύεται να διαβουλεύεται και να συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για όλες τις ενέργειες που αφορούν την επίτευξη των στόχων του μνημονίου, πριν από την οριστικοποίηση και τη νομική έγκρισή τους».

Δηλαδή, με απλά λόγια, η κυβέρνηση Τσίπρα δεσμεύτηκε να συζητάει αλλά στο τέλος να λέει «Ναι» στην Τρόικα για όσα πρέπει να εφαρμοστούν ώστε να επιτευχθεί ο σκοπός μείωσης του ελλείμματος και ανάκαμψης της χώρας, χωρίς να έχει δικαίωμα η Βουλή να απορρίψει ή να τροποποιήσει τα οριστικοποιημένα από τους δανειστές μέτρα.

Το κατά πόσον ο καλών προθέσεων, αλλά άπειρος πρωθυπουργός, αναγκάστηκε να δεχθεί αυτή την πολιτική Ύπατης Αρμοστείας των δανειστών, είναι ένα θέμα που δεν είναι του παρόντος… Πάντως,  ήδη από την περίοδο της βαρουφάκειας διαπραγμάτευσης είχαμε τονίσει, σχεδόν σε κάθε φύλλο μας, τον κίνδυνο που είχε η τακτική ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ να… αναγκάσει τους δανειστές σε υποχώρηση με την απειλή της απομάκρυνσής μας από την Ευρωζώνη!

Η «ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΤΗΤΑ» ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Παρότι, στην εποχή του «επαναστατικού» ΣΥΡΙΖΑ (2010-13 Ιουλίου 2015) είχαμε στηλιτεύσει τον λαϊκισμό Τσίπρα, με την ψήφιση του μνημονίου στηρίξαμε την ρεαλιστική στροφή του πρωθυπουργού, η οποία –τελευταία στιγμή- απέτρεψε με μεγάλο κόστος (86 δισ.) την τριτοκοσμική επιστροφή στη δραχμή. Και το πράξαμε αυτό ως εφημερίδα της ιστορικής Κεντροαριστεράς, παρά το κόστος που υποστήκαμε.

Στο διά ταύτα: Προβλέπουμε και τώρα ότι η  Ελλάδα, με την εκτός συμφωνίας παροχολογία του πρωθυπουργού, μπαίνει σε μια νέα περιπέτεια. Διότι, ενώ η πρωθυπουργική απόφαση φαίνεται, εκ πρώτης όψεως, ελαυνόμενη από κοινωνική ευαισθησία (αν όχι και τύψεις…) θέτει τη χώρα σε ευθεία σύγκρουση με τους δανειστές από τους οποίους ζητήσαμε τρίτη οικονομική στήριξη.

Είναι ολοφάνερο ότι ο κ. Τσίπρας επέλεξε κατά το ήμισυ τη στρατηγική Βαρουφάκη. Είναι ξεκάθαρο ότι πάει για μετωπική. Είναι πρόδηλο ότι επιδιώκει τη σύγκρουση με τους εταίρους, ανεμίζοντας τη σημαία των ψίχουλων ύψους 300 ευρώ. Και το πράττει διακινδυνεύοντας προεκλογική αστάθεια, ρισκάροντας εκτροχιασμό του προγράμματος, παίζοντας στα ζάρια την αξιοπιστία του ελληνικού κράτους. Ήδη η χώρα τιμωρείται με πάγωμα ρύθμισης του χρέους ύψους 40 δισ. μέχρι το 2060. Ρύθμιση που ο ίδιος- και δικαίως-   χαρακτήρισε «εθνική επιτυχία».

Αλήθεια, πώς χαρακτηρίζεται η πολιτική ενός πρωθυπουργού που ρισκάρει μια «εθνική επιτυχία» για εκλογικά  ψίχουλα; Με ποιο δικαίωμα ποντάρει με την τύχη της χώρας για δεύτερη φορά; Και πώς θα αποφεύγει αύριο- μεθαύριο την κατηγορία ότι: Με την ακατανόητη, αιφνίδια και αψυχολόγητη έκρηξή του εν μέσω αξιολόγησης, με το προσφυγικό να απειλεί τα σύνορά μας στο Αιγαίο και τον Ερντογάν να πολεμά τη Συμφωνία της Λωζάννης, παίζει –αντικειμενικά-  το παιχνίδι του αδίστακτου Σόιμπλε;