Κραυγή αγωνίας από τη Χίο: Παγώστε τα δάνεια, κ. Γιούνγκερ

Επιστολή του Μιχάλη Κολοκυθιά, διευθυντή του τουριστικού γραφείου Chios Tours, προς τον πρόεδρο της Κομισιόν κ. Γιούνγκερ

Αγαπητέ κ. πρόεδρε,

Γεννήθηκα και κατοικώ στη Χίο, το νησί της Ελλάδας που δέχεται, μαζί με τη Λέσβο, τη Σάμο, την Κω, τη Λέρο και άλλα μικρότερα ελληνικά νησιά, την πλειονότητα των προσφύγων που φθάνουν με πλαστικές βάρκες από τις τουρκικές ακτές. Μέσα στο έτος 2015, περισσότεροι από 120.000 πρόσφυγες πολέμου αποβιβάστηκαν στη Χίο.

Η Χίος είναι ένα νησί, που στην πάροδο των αιώνων έχει συμβάλει αποφασιστικά στην τοπική και εθνική οικονομία και όχι μόνο.

Πλην όμως, από τον Σεπτέμβριο 2008 ολόκληρη η χώρα μας βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σοβαρή οικονομική κρίση, την οποία ήδη γνωρίζετε. (…).

Η ήδη υλοποιούμενη πρόσφατη είδηση μετατροπής της Χίου σε hot spot, ήτοι σε στρατόπεδο συγκέντρωσης για πρόσφυγες, που ήδη καταφθάνουν καθημερινά και επί εικοσιτετράωρου βάσεως (24/7) στις ακτές μας (αεροφωτογραφίες των στρατοπέδων μεταδίδονταν όλη την ημέρα στις 3/2/2016 στο Euronews, καθώς και σε άλλα μέσα), εκτός του ότι προκαλεί επιπρόσθετα βάσιμες ανησυχίες ως προς ζητήματα υγείας και ασφάλειας, θα τρέψει με μαθηματική ακρίβεια την τουριστική δραστηριότητα σε στάχτη.

Προβλέπω, λοιπόν, ότι αυτό θα είναι και η οριστική μας εξαφάνιση. Από καιρό, μικρές επιχειρήσεις, απλοί άνθρωποι προσπαθούν να επιβιώσουν, να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους και να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες και δη με τις ελληνικές τράπεζες να έχουν επιβάλει στα επαγγελματικά δάνεια επιτόκια δανεισμού της τάξης του 13,6%, και ήδη αυτή τη στιγμή καταδιωκόμαστε -πλέον των τραπεζών- και από τις άγνωστες σε εμάς λεγόμενες εισπρακτικές εταιρείες. (…).

Αλήθεια, είναι οι κάτοικοι των νησιών του Βορείου Αιγαίου που έκαναν τον πόλεμο στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Συρία; Ή μήπως πρέπει να φέρουν μόνο αυτοί ολόκληρο το βάρος των προσφύγων που, άλλωστε, δεν προσβλέπουν καν στο Αιγαίο ή στην Ελλάδα, αλλά στις χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης;

Θα ήθελα, λοιπόν, να ζητήσω το ελάχιστο που μπορεί να κάνει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σε μια προσπάθεια να μας συνδράμει στο αβέβαιο αυτό σημείο και να διασφαλίσει μια ελάχιστη οικονομική σταθερότητα στην περιοχή του Βορείου Αιγαίου, δηλαδή να λάβει υπόψη όλα τα προαναφερθέντα και να παρέμβει στην Τράπεζα της Ελλάδος προς τον σκοπό «παγώματος» των δανείων του τοπικού πληθυσμού, ενυπόθηκων και μη, συμπεριλαμβανομένων των επιχειρηματικών δανείων, καθώς και λήψη οποιουδήποτε άλλου πρόσφορου μέτρου, τουλάχιστον για τα προσεχή 5 έτη, έως ότου το παρόν κύμα προσφύγων και η όλη προσφυγική κρίση λάβει τέλος και αποκατασταθούν και εξομαλυνθούν οι συνθήκες. (…).

Με εκτίμηση,

Μιχάλης Κολοκυθιάς

Ευρωπαίος Πολίτης