Γιώργος Ξυλούρης: Τα όνειρα να είναι συνειδητή επιλογή – Συνέντευξη στο «Καρφί»

Της Κατερίνας Ιορδανίδη

Νέος, ωραίος, με ιδιαίτερη φωνή και όνομα βαρύ σαν ιστορία. Ο Γιώργος Ξυλούρης ξεπήδησε από ένα talent show και έκτοτε βρίσκεται συνεχώς σε ανοδική πορεία, ενώ υπόσχεται να μας απασχολήσει για αρκετά χρόνια με τα τραγούδια του. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, μόλις 23 χρονών, έχει καταφέρει αξιόλογα πράγματα και έχει συνεργαστεί με τα μεγαλύτερα ονόματα στο χώρο. Είναι ανιψιός του «Αρχάγγελου της Κρήτης» Νίκου Ξυλούρη, κάτι που τον γεμίζει υπερηφάνεια αλλά και άγχος, και ελπίζει να φανεί αντάξιος του μεγάλου ονόματος που κουβαλάει.

Ο κόσμος σε γνώρισε μέσα από το «Greek Idol» τo 2011. Σήμερα, έπειτα από τρία χρόνια, πώς έχει μείνει στο μυαλό σου η εμπειρία αυτή;

Ήταν η πρώτη επαφή με το ευρύ κοινό και θα είναι πάντα σημείο αναφοράς για μένα. Θα είναι πάντα κάτι σημαντικό, γιατί ένιωσα πρώτη φορά την αγάπη του κόσμου. Έχω κρατήσει πολλά θετικά από αυτή την εμπειρία, οπότε τη σκέφτομαι πάντα ευχάριστα.

 Από πότε ασχολείσαι με τη μουσική;

Άρχισα από πολύ μικρή ηλικία, γύρω στα 7-8 χρόνια μου έπαιζα πιάνο και μεγαλώνοντας άρχισε να μπαίνει το μικρόβιο πιο έντονα.

 Ποια είναι τα μουσικά σου ακούσματα;

Ακούω εκατό τοις εκατό ελληνικά όλων των ειδών. Από βαριά λαϊκά μέχρι ποπ. Όταν ήμουν πιο μικρός, πέρασα από πολλά είδη μουσικής. Μου αρέσει να έχω άποψη και καλό είναι όποιος ασχολείται με τη συγκεκριμένη δουλειά να έχει πολλά διαφορετικά ακούσματα.

Η συνεργασία σου με τον Φοίβο πέρυσι μας χάρισε το τραγούδι «Εύχομαι», που ακούστηκε πολύ στο ραδιόφωνο. Εσύ «ευχόσουν» κάτι τέτοιο;

Είναι πολύ όμορφο συναίσθημα να συνεργάζεσαι με έναν τόσο μεγάλο δημιουργό. Είμαι πολύ χαρούμενος που έγινε και που είχε απήχηση και ο κόσμος το αγκάλιασε. Από κει και πέρα, πιστεύω ότι χρειάζεται κι άλλη δουλειά κι άλλα τραγούδια. Γενικότερα, έτσι όπως είναι τα πράγματα στο χώρο μας, χρειάζεται τρομερή συνέπεια σε όλα τα επίπεδα.

 Εμφανίζεσαι κάπου φέτος;

Είμαστε ακόμα σε συζητήσεις, περιμένω και το δεύτερο τραγούδι, ετοιμάζουμε νέα πράγματα. Η αλήθεια είναι πως προτιμώ να πάω σε ένα μαγαζί και να έχω δικά μου τραγούδια, είναι πιο όμορφο και η επαφή με τον κόσμο είναι διαφορετική.

 Έχεις φίλους από το χώρο; Έχεις κρατήσει επαφές;

Έχω αρκετούς φίλους, αν και δεν βλεπόμαστε καθημερινά λόγω δουλειάς, αλλά έχουμε επικοινωνία. Ξέρω ότι υπάρχουν δυο τρεις άνθρωποι που, όταν θα πάρω τηλέφωνο, θα είναι εκεί, όπως θα κάνω και εγώ για εκείνους.

 Με ποιον καλλιτέχνη θα ήθελες να συνεργαστείς;

Είναι πάρα πολλοί. Θα ήθελα να προλάβω να συνεργαστώ με τον Γιάννη Πάριο και τη Χαρούλα Αλεξίου. Αλλά και με νεότερους καλλιτέχνες, όπως ο Αντώνης Ρέμος και ο Γιάννης Πλούταρχος. Έχουν κάνει σπουδαία πράγματα στη δισκογραφία.

 Κάποιος παλιός τραγουδιστής που θαυμάζεις;

Θαύμαζα τον Δημήτρη Μητροπάνο. Θαυμάζω τον Γιάννη Πάριο αλλά και νέους, όπως ο Νίνο, ο Οικονομόπουλος, ο Χατζηγιάννης.

 Με τι ασχολείσαι στον ελεύθερο χρόνο σου;

Με τα θαλάσσια σπορ. Όταν δεν πάω στη θάλασσα, πάω σίγουρα κολυμβητήριο μία με δύο ώρες. Η μουσική και τα θαλάσσια σπορ κεντρίζουν το ενδιαφέρον μου. Φέτος θέλω να ξεκινήσω και ορειβασία – το έχω βάλει στόχο, οπότε θα το κάνω.

 Γενικά πραγματοποιείς τους στόχους σου;

Πιστεύω ότι, μέχρι τώρα, ό,τι είχα στο μυαλό μου το έχω πραγματοποιήσει. Δεν έχω απωθημένα. Είτε εύκολα είτε δύσκολα, τους στόχους μου τους κατακτώ. Τώρα βέβαια στα 23 μπορεί να λέμε πως θέλουμε να κάνουμε διάφορα, και αν δεν τα κάνουμε επειδή θα συμβιβαστούμε με κάτι άλλο, κάποια στιγμή στα 60-70 θα αναρωτιόμαστε τι κάναμε στη ζωή μας. Ποια στιγμή ήμασταν ο εαυτός μας και όχι υποχείρια των άλλων…

 Φοβάσαι να μεγαλώσεις;

Όχι, από μικρός ήθελα να μεγαλώσω γρήγορα. Ακόμα και οι παιδικοί μου φίλοι το θυμούνται και μου το λένε. Ήθελα να ξεπεράσω γρήγορα την παιδική ηλικία. Ωραία η αθωότητα, αλλά από μικρό παιδί σαν να κυνηγούσα το στόχο μου.

 Παρά το νεαρό της ηλικίας σου διακρίνεσαι για την ωριμότητά σου. Εξαρτάται από τα βιώματα;

Ανάλογα με τα βιώματα που έχει ο κάθε άνθρωπος, νομίζω ότι σκέφτεται διαφορετικά. Αν και πιστεύω ότι πολλοί της γενιάς μας σκέφτονται αναγκαστικά πιο μπροστά από την ηλικία τους.

 Λόγω της κατάστασης στη χώρα;

Ναι, νομίζω πως έχουμε πιο πολλές ευθύνες για πράγματα που μας αφορούν. Δεν λέω πως όλοι οι νέοι έχουν εξολοκλήρου την ευθύνη μιας οικογένειας, αλλά ευθύνη γι’ αυτό που έχεις στόχο ή όνειρο. Πρέπει να είναι εκατό τοις εκατό συνειδητή επιλογή.

 Στους κινηματογράφους θα προβληθεί ταινία για τη μουσική οικογένεια Ξυλούρη, από τη σκηνοθέτιδα Αγγελική Αριστομενοπούλου. Το έχεις ακούσει; Πώς σου φαίνεται;

Θεωρώ πως είναι πολύ τιμητικό και όμορφο. Θα φανούν πτυχές της οικογένειας που δεν γνωρίζει ο κόσμος. Είναι μια πάρα πολύ όμορφη ιδέα.

Όταν κατάλαβες ότι θέλεις να ασχοληθείς επαγγελματικά με το τραγούδι και το ανακοίνωσες στους γονείς σου, πώς το δέχτηκαν;

Στην αρχή ήταν αντίθετοι, το «ΟΧΙ» τους ήταν με κεφαλαία γράμματα, δεν ήθελαν καθόλου. Το πρόβλημά τους ήταν αν μπορώ να το κάνω, όχι αν το θέλω. Πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι να τους πείσω ότι αξίζει να το παλέψω και ότι αξίζει να στηρίξουν την προσπάθειά μου. Δεν ξέρω βέβαια αν το έχω καταφέρει ακόμα αλλά, όσο περνούν τα χρόνια, τους νιώθω στο πλευρό μου, είναι κοντά μου. Απλώς θα ήθελαν ό,τι κάνω να το κάνω καλά, σε υψηλό επίπεδο.

 Φοβήθηκες τη σύγκριση με τον Νίκο Ξυλούρη;

Όταν ξεκίνησα επαγγελματικά, έτρεμα κάθε φορά ότι κάποιος θα κάνει τέτοιου είδους σύγκριση, διότι το ρεπερτόριο που τραγουδάω είναι διαφορετικό. Ο Νίκος Ξυλούρης ήταν ένας μύθος, πολύ σπουδαίος καλλιτέχνης και προσωπικότητα. Δεν ήταν ισχυρή μόνο η καλλιτεχνική του αξία, αλλά και η προσωπικότητά του. Λόγω του παιχνιδιού φοβόμουν μήπως πουν ότι δεν είμαι αντάξιός του. Όταν βγήκα όμως από το παιχνίδι, άρχισα να νιώθω όμορφα με το επίθετο. Φυσικά υπάρχει το άγχος να μην κάνω κάτι που θα δυσφημήσει την οικογένεια, αλλά πιο πολύ αισθάνομαι τιμή.