Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας κρύβεται από τον διάλογο στην Ευρώπη…

Του Θοδωρή Καλούδη

Όπως μας πληροφορεί με ανακοίνωσή του το Euronews, ο υποψήφιος των Ευρωπαϊκών Αριστερών και Αριστερίστικων Ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων για την προεδρία της Κομισιόν Αλέξης Τσίπρας «δεν είναι σε θέση να παραστεί στο debate (μεταξύ των υποψηφίων όλων των πολιτικών ομάδων) και αυτό οφείλεται σε θέματα προγραμματισμού».

Απ’ ότι κατάλαβα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει κάτι καλύτερο να κάνει τη Δευτέρα 28 Απριλίου από το να πάρει μέρος με τους συνυποψηφίους του στο τηλεοπτικό διάλογο για το μέλλον της Ευρώπης. Το πρώτο ευρωπαϊκό debate θα πραγματοποιηθεί στο Μάαστριχτ, ενώ την ενενηντάλεπτη συζήτηση θα συντονίσουν οι δημοσιογράφοι του Euronews, Ίζαμπελ Κούμαρ και Κρις Μπερνς. Το κοινό θα αποτελείται από 700 νέους και θα μεταδοθεί ζωντανά από το Euronews σε 13 γλώσσες. Στην διαδικασία που λαμβάνει χώρα για πρώτη φορά, θα αναμετρηθούν οι Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, Μάρτιν Σουλτς, Γκάι Φέρχοφσταντ και Σκα Κέλερ, αλλά όχι ο Αλέξης Τσίπρας.

Μερικές σκέψεις επί του θέματος:

1. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει επενδύσει πολλά στο ξεπέρασμα της Ευρωπαϊκής απομόνωσης του κόμματός του μέσα από την αναγνώρισή του, ως «εναλλακτική» πολιτική δύναμη, στο Ευρωπαϊκό πλαίσιο πολιτικού διαλόγου. Με αυτή την έννοια η στρατηγική της υποψηφιότητας Τσίπρα για την προεδρία της Κομισιόν, πέρα από το ουτοπικό του στόχου, αποτέλεσε μια ενδιαφέρουσα διέξοδο της Κουμουνδούρου. [ έστω και αν οι δυνάμεις που συνεταιρίζονται με το ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα μείγμα «Ευρωσκεπτικιστών, ακραίων αριστερών γκρουπούσκουλων, παλαιοκομμουνιστικών κομμάτων και αντιευρωπαϊστών].

2. Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής ο κ. Τσίπρας ταξίδευσε πολύ και συνάντησε τους συντρόφους του σε διάφορες χώρες, συμμετέχοντας σε μια ιδιάζουσα προεκλογική εκστρατεία που, ενώ δεν πρόσφερε κάτι ουσιώδες στον Ευρωπαϊκό διάλογο, η ρητορική της πήρε ακραία χαρακτηριστικά απέναντι σε δυνάμεις και ηγεσίες που εκπροσωπούν περίπου το 90% των Ευρωπαϊκών λαών.

3. Την Ευρωπαϊκή πρόζα του Αλέξη Τσίπρα η Κουμουνδούρου επιχείρησε να αξιοποιήσει στο νοήμον κοινό του Ελληνικού εκλογικού σώματος, προβάλλοντας τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ περίπου ως την «ελπίδα» της Ευρώπης, απέναντι στην πολιτική της Μέρκελ. Κάτι δηλαδή σαν «Τσίπρας ή Μέρκελ», κατά το προσφιλές «δίλημμα» εσωτερικής κατανάλωσης.

4. Και ενώ στην Ελλάδα δεν έχουμε αντιληφθεί ακόμα ποια είναι η ενιαία θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την Ευρώπη, το τηλεοπτικό δίκτυο του Euronews οργάνωσε ένα debate στο οποίο θα συμμετάσχουν όλοι οι διεκδικητές της προεδρίας της Κομισιόν, εκφράζοντας τις θέσεις των Ευρωπαϊκών πολιτικών ομάδων που διεκδικούν τις 751 θέσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου [ το οποίο για πρώτη φορά θα εκλέξει τον πρόεδρο της Κομισιόν]. Όλοι; Όχι ακριβώς, γιατί ο εκπρόσωπος των ακραίων αριστερών Ευρωσκεπτικιστικών απόψεων Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να μην παραστεί.

5. Το ότι η Ευρώπη θα χάσει την ευκαιρία να ακούσει τις απόψεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ για το μέλλον της είναι σίγουρα μια ατυχής εξέλιξη. Όπως μια χαμένη ευκαιρία για την Ελληνική Αριστερά θα πρέπει να θεωρηθεί η απουσία του ηγέτη της από μία τέτοια ζωντανή δημόσια συζήτηση, που θα είναι αναμφίβολα καθοριστική για το μέλλον της Ένωσης. Αλλά και οι Ευρωπαίοι σύντροφοι του κ. Τσίπρα θα πρέπει να αισθάνονται δυστυχείς που ο εκλεκτός τους δεν θα έχει την ευκαιρία να προωθήσει, ενώπιον εκατομμυρίων τηλεθεατών, τις «προοδευτικές» απόψεις τους, απέναντι στους Γιούνκερ, Σουλτς, Φέρχοφσταντ και λοιπούς εκπροσώπους του “κατεστημένου”.

6. Το ερώτημα είναι γιατί ο Αλέξης Τσίπρας αποφεύγει στην Ευρώπη το διάλογο που δηλώνει ότι διεκδικεί στην Ελλάδα; Γιατί επιλέγει να απουσιάσει από το debate που πέρα από την κορύφωση της εκστρατείας του, αποτελεί μοναδική ευκαιρία προβολής των επιχειρημάτων του, αλλά και δημόσιας αντιπαράθεσης με τους αντιπάλους του, τους οποίους ερήμην κατακεραύνωνε έως τώρα;

7. Προσωπικά θεωρώ ότι και ο ίδιος αντιλαμβάνεται την αδύνατη θέση του από την απουσία σοβαρών επιχειρημάτων. Και επίσης τη δυσκολία να βρίζεις δημόσια την καγκελάριο Μέρκελ ενώπιον σοβαρών υποστηρικτών και αντιπάλων της. Όσα χαριτωμένα, ανυπόστατα ή ακραία συνθήματα για την Ευρώπη εκτοξεύει προς το «αγανακτισμένο» ακροατήριό του στην Ελλάδα, προφανώς δεν περνάνε στον δημόσιο Ευρωπαϊκό διάλογο. Και μπροστά στον κίνδυνο της γελοιοποίησης, η επιλογή της αποχής είναι μια κάποια λύση. Άλλωστε το Ευρωπαϊκό «πανηγύρι» του Αλέξη Τσίπρα τελείωσε. Τώρα πάμε για το ελληνικό “δημοψήφισμα”. Εδώ ο κόσμος συνήθως δεν συζητά ούτε ψηφίζει. Καταψηφίζει. Και αυτό ο κ. Τσίπρας το ξέρει και το δουλεύει μια χαρά…

Αναδημοσίευση από 7imeres.gr