Επί της ουσίας, μηδέν

Του Αβέρκιου Λουδάρου*

Με εμφάνιση πρωθυπουργού στη ΔΕΘ ή με προεκλογική ομιλία έμοιαζε η ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης από τον Τσίπρα. Μπόλικα «θα» -ασφαλώς λιγότερα σε σχέση με τα «θα» της προεκλογικής περιόδου- γερή δόση από συναίσθημα καθώς απευθύνεται σε ακροατήριο που δεν διακρίνεται για τον ορθολογισμό, πολλές αντιφάσεις και από ουσία τίποτα.

Γιατί η ουσία δεν είναι εάν θα ανοίξει και πάλι η ΕΡΤ των κηφήνων, ούτε εάν θα σιτίζονται πάλι από το δημόσιο οι καθαρίστριες, ούτε καν εάν η Γερμανία μας επιστρέψει το κατοχικό δάνειο γιατί το πρόβλημα της χώρας δεν είναι το χρέος. Είναι ότι δεν παράγουμε τίποτα, ότι δεν υπάρχει παραγωγική βάση, ότι η χώρα δεν έχει κατεύθυνση που σημαίνει ότι όσα χρήματα και εάν βρέχει, το χρέος δεν θα μικραίνει, απεναντίας θα μεγαλώνει.

Το απογοητευτικό από την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων είναι αυτό ακριβώς. Ότι ο Τσίπρας, αν και ο νεότερος πρωθυπουργός της χώρας, συμπεριφέρθηκε όπως ακριβώς οι προκάτοχοί του: Να ικανοποιηθεί από τα ωραία λόγια ο «κυρίαρχος λαός», να νιώσει εθνικά υπερήφανος και να διωνιστεί η νεοελληνική απραξία. Ούτε λέξη για ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, ούτε λέξη για το ποια Ελλάδα θέλουμε και πώς θα την οικοδομήσουμε. Ακούγοντας τον πρωθυπουργό, θα μπορούσε κανείς να βγάλει το συμπέρασμα ότι η Ελλάδα του μέλλοντος θα είναι μία χώρα συσσιτίων και παροχής τζάμπα ρεύματος γιατί οι πολίτες θα είναι πάμφτωχοι.

Όταν στέκει κανείς άπραγος και περιμένει το συσσίτιο, δεν μπορεί να περιμένει μεγαλεία. Θα είναι πάντα εξαρτημένος από τους πιστωτές του. Εκείνοι θα χτυπούν τα νταούλια κι εκείνος θα χορεύει στον ρυθμό τους. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Έτσι είναι η ζωή.

*Ο Αβέρκιος Λουδάρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου «άκου νεοέλληνα – οι αιτίες που μας οδήγησαν στην παρακμή και τη μεγάλη ύφεση»