Φθορά, φθορά, φθορά

Του Ηλία Κανέλλη

Από μια άποψη, το φιάσκο της εσωκομματικής εκλογής στη ΝΔ δικαιολογεί ακόμα και το τρολάρισμα εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, που δήθεν διεκδικεί μια σοβαρή αντιπολίτευση. Κατά μια άλλη εκδοχή, ωστόσο, το τεχνικό πρόβλημα που έκανε τη ΝΔ ανέκδοτο επιβεβαιώνει το αδι­έξοδο στο οποίο βρίσκεται η – υποτίθεται – μεγάλη ευρωπαϊκή παράταξη της χώρας. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευ­σης είναι εδώ και καιρό εγκλωβισμένο στη μεταπολιτευτική ακινησία του δι­κομματισμού – σε μια φάση όπου όλα γύρω κινούνται ιλιγγιωδώς. Συστατικό στοιχείο του πελατειακού κράτους, αμέλησε απολύτως τον ιδεολογικό χα­ρακτήρα του. Τα συστατικά του λόγου του ήταν, και παραμένουν, ανεπαρκή για να εκφράσουν τη σύγχρονη ζωή: κρατισμός, η εθνικοφροσύνη της Μετα­πολίτευσης (την οποία, για να είμαστε ειλικρινείς, σφυρηλάτησαν ομού κόμ­ματα, παιδεία και ΜΜΕ), Ευρώπη χωρίς πραγματικά ευρωπαϊκές ιδέες, μερικές γενικολογίες. Στην πορεία έχασε ή περιθωριοποίησε και όσα στελέχη μπορού­σαν να πουν πέντε πράγματα με θάρρος δημοσίως, χωρίς να φοβούνται το πολι­τικό κόστος.

Στην πραγματικότητα δηλαδή η ΝΔ σήμερα είναι, στη δίνη της χρεοκοπίας, όπως ήταν και πριν από τη χρεοκοπία. Ενα κόμμα που περιμένει να φθαρεί η κυβέρνηση, ήδη φθαρμένο και το ίδιο (φθορά, φθορά, φθορά, που θα ‘λεγε κι ο Πελεγρίνης). Γι’ αυτό και έχασε στις τελευταίες εκλογές. Διότι δεν έπεισε ότι είναι η εναλλακτική εκδοχή στη λαίλαπα ΣΥΡΙΖΑ. Και συνεχίζει να μην πείθει. Το ζήτημα είναι ότι και τα άλλα κόμματα που δηλώνουν ευρωπαϊστικά μοιάζουν στη ΝΔ. Ο ΣΥΡΙΖΑ (με την τσόντα των ΑΝΕΛ) φθείρεται δέσμιος της ρητορικής του, που διαψεύδεται οριζοντίως και κα­θέτως. Το ΠΑΣΟΚ (πλην Βενιζέλου) σαν να μην έμαθε τίποτα. Το Ποτάμι σαν να μην ξέρει, να μη θέλει ή να μην τολμά. Τι μένει; Να αλλάξουν όλα. Κεντρόφυγες δυνάμεις παντού χρειάζεται να συναντη­θούν σε κάτι καινούργιο, που θα τολμή­σει να εκπροσωπήσει τις απελπισμένες και εγκλωβισμένες δημιουργικές δυνά­μεις του τόπου. Τα κομπιούτερ που δεν δούλεψαν δείχνουν τον δρόμο.

Αναδημοσίευση από «Τα Νέα»