Στο μυαλό του Αλέξη: Θέλει ή δεν θέλει αυτοδυναμία;

Του Θοδωρή Καλούδη

Θεωρώντας ότι οι δημοσκοπήσεις μας δίνουν με επάρκεια τη σημερινή εικόνα και θέτοντας ως ισχυρή υπόθεση εργασίας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτο κόμμα στις επικείμενες εκλογές, επιχειρώ να ψιλαφήσω δύο ενδεχόμενα. Της σχετικής πλειψηφίας και της αυτοδυναμίας. Και να επιχειρήσω κάπως αυθαίρετα να μπω “στο μυαλό του Αλέξη”.

Ερώτημα πρώτο: συνεργασία ή νέες εκλογές;

Πριν μερικές ημέρες ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκαθάρισε, με τον πιό κατηγορηματικό τρόπο, ότι σε περίπτωση που πάρει την Πρώτη Εντολή, χωρίς αυτοδυναμία, δεν θα συνεργαστεί ούτε με τη Νέα Δημοκρατία, ούτε με το ΠΑΣΟΚ, ούτε με το ΠΟΤΑΜΙ.

Παράλληλα, στελέχη του κάλεσαν “ημιεπίσημα” το ΚΚΕ να συνεργαστεί με το ΣΥΡΙΖΑ σε μια “κυβέρνηση της Αριστεράς”. Καρ´ αρχάς, είναι γνωστό ότι το ΚΚΕ θέλει τη χώρα έξω από την Ευρωζώνη, σε ένα πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον σοβιετικού τύπου. Και είναι να απορεί κανείς με την αφέλεια της πρότασης κυβερνητικής συνεργασίας που απευθύνει η Κουμουνδούρου στον Περισσό. Στην παραδοξολογία αυτή απάντησε πικρόχολα ο ίδιος ο Γραμματέας του ΚΚΕ κ. Δ.Κουτσούμπας που απέρριψε κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο, θεωρώντας συστημικό και “ένα από τα ίδια” το κόμμα του κ. Τσίπρα.

Μόνος πρόθυμος -και αυτόκλητος- κυβερνητικός συνεταίρος του ΣΥΡΙΖΑ απομένει ο κ. Πάνος Καμμένος. Ωστόσο σήμερα βρίσκεται στη δυσάρεστη εκτός Βουλής θέση, σύμφωνα με τα πενιχρά ποσοστά που του δίνουν οι δημοσκοπήσεις.

Τούτων δοθέντων, το ερώτημα που προκύπτει για την Κουμουνδούρου είναι αν θα επιστρέψει την Πρώτη Εντολή και θα οδηγήσει τη χώρα σε νέες εκλογές ή θα κάνει την ανάγκη φιλοτιμία και θα χτυπήσει την πόρτα του κ. Βενιζέλου ή του κ. Θεοδωράκη, παίρνοντας πίσω όσα απαξιωτικά και κατηγορηματικά λέει σήμερα.

Επειδή στην πολιτική “ποτέ μη λες ποτέ”, ο ίδιος ο κ. Αλέξης Τσίπρας (που προφανώς το γνωρίζει) έσπευσε να ενημερώσει τους ψηφοφόρους του ότι, σε περίπτωση μή αυτοδυναμίας, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορέσει να εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Συνεπώς να κρατούν μικρό καλάθι.

Τη δήλωση αυτή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ άλλοι την εξέλαβαν ως προειδοποίηση ότι με τους σημερινούς συσχετισμούς, “θέλω αλλά δεν μπορώ” και άλλοι ως “δώστε μου αυτοδυναμία για να εφαρμόσω το πρόγραμμά μου”. Στην πρώτη περίπτωση κάποιου είδους συγκυβέρνησης, ο κ. Τσίπρας θα επιδιώξει μια αναγκαία “στροφή στο ρεαλισμό” με άδηλες μεν τις επιπτώσεις στο κόμμα και τους ψηφοφόρους του, αλλά με μικρότερες ίσως συνέπειες για τον τόπο.

´Ετσι φτάνουμε στο δεύτερο σενάριο, αυτό της αυτοδυναμίας.

Εδώ σταματάει η ανάλυση και αρχίζει το “παιχνίδι της τυφλόμυγας”. Απ´ όσα έχουν δηλώσει ο ίδιος ο κ. Τσίπρας και επώνυμα στελέχη του, η “επόμενη μέρα”, μετά “την ιστορική στιγμή της ορκωμοσίας της πρώτης αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα”, εμφανίζεται εξαιρετικά θολή. Γιατί δεν έχουμε μια ξεκάθαρη και υπεύθυνη θέση για το τι μέλλει γεννέσθαι. Αλλοι μας λένε ότι θα διακοπεί για ένα εξάμηνο κάθε σχέση με την τρόϊκα και θα μπούμε σε μια πολιτική διαπραγμάτευση. ´Αλλοι μας λένε ότι δεν χρειαζόμαστε τους Ευρωπαϊκούς πόρους και μάλιστα απορρίπτουμε και τα “χρωστούμενα” 7,5 δις του 2014. ´Αλλοι θεωρούν ότι υπάρχει μεν άμεσος κίνδυνος “πιστωτικού γεγονότος” αλλά αυτό είναι το αναγκαίο “κακό” για να έρθει στο μέλλον το επιθυμητό “καλό”. ´Αλλοι μιλούν για κάποιον ασαφή “εσωτερικό δανεισμό” που θα λύσει το πρόβλημα. Ορισμένοι ψελίζουν θεωρίες επιστροφής στη δραχμή, χωρίς να αποδοκιμάζονται αρμοδίως. Για να αφήσουμε τα ηρωικά ότι “θα διαπραγματευθούμε με τη Μέρκελ με το λαό στους δρόμους” και την πεποίθηση στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ ότι από την Ελλάδα ξεκινα η “μεγάλη ανατροπή” στην Ευρώπη.

´Ομως, ο επόμενος υπουργός Οικονομικών θα κληθεί να διαχειριστεί χωρίς πόρους άμεσες ανάγκες του δημοσίου ( μισθοί, συντάξεις, φάρμακα, καύσιμα κλπ ) και των τραπεζών και βεβαίως τις επικείμενες υπέρογκες υποχρεώσεις της χώρας. Θα πρέπει να αντιμετωπίσει την υστέρηση των εσόδων και τις νέες “μαυρες τρύπες”. Θα ξυπνήσει ο έρημος σε μια ζοφερή πραγματικότητα, όπου θα πρέπει να λειτουργήσει με βάση τις καυτές ανάγκες και όχι την προεκλογική παπαρολογία. Και η πραγματικότητα λέει ότι απαιτούνται μερικοί κουβάδες δισεκατομμύρια, που σήμερα δεν υπάρχουν στα Ταμεία. Υπάρχουν στην Ευρώπη, αλλά η κυρία Βαλαβάνη δεν τα θέλει γιατί γνωρίζει ότι κανένας δεν δίνει λευκές επιταγές. Υπάρχουν χρήματα και στις καταθέσεις ή στις τσέπες των Ελλήνων πολιτών, σε άλλους λίγα σε άλλους πολλα. Και μένει να μας πει κάποιος πόσα θα πάρουν, από ποιά πηγή και από ποιούς.

Μου είναι αδιανόητο ο κ. Τσίπρας και οι σύμβουλοί του να μην γνωρίζουν την αλήθεια, να ζουν μια διαρκή αλλόκοτη χίμαιρα, να αγνοούν τις δυνατότητες ελιγμών στην Ευρωπαϊκή ´Ενωση ή να πιστεύουν πως μπορούν να αθετούν, χωρίς συνέπειες, διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας “επαναστατικώ δικαίω”, να κοροϊδεύουν κατάμουτρα κυβερνήσεις και κοινοβούλια.Θεωρώ ότι κάποιοι άνθρωποι στην Κουμουνδούρου θα παίρνουν σοβαρά τις προειδοποιήσεις των Ευρωπαϊκών θεσμών και των Ευρωπαίων ηγετών. Πιστεύω ότι σίγουρα κάποιος από το ΣΥΡΙΖΑ θα έκανε τον κόπο να επισκεφθεί την Υπηρεσία Διαχείρησης Δημόσιου Χρέους για να δεί με τα δικά του μάτια την πικρή αλήθεια. Και βέβαια, δεν μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχουν σοβαροί πολιτικοί της Αριστεράς που θέλουν να γκρεμίσουν κάτι επειδή απλώς στέκεται.

Με βάση αυτές τις σκέψεις, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι πιθανόν ο κ. Τσίπρας – και σίγουρα ο κ. Λαφαζάνης, που είναι σοβαρός κομμουνιστής – δεν επιθυμεί την αυτοδυναμία. Γιατί αν πράγματι την επιθυμεί, θα πρέπει να προετοιμάζεται για μια βίαιη ωρίμανση. Ο άλλος δρόμος θα οδηγούσε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

Αναδημοσίευση από: 7imeres.gr