Ο Τσίπρας και η Θάτσερ

Του Μάκη Πολλάτου

«Αναδιάρθρωση χρέους για να γίνει βιώσιμο, πήχης είναι η διαγραφή άνω του 60%, και μορατόριουμ στην αποπληρωμή». Αυτό θα είναι το βασικό αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ προς τους ευρωπαίους δανειστές, σύμφωνα με τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα.

Με σιγουριά και αυτοπεποίθηση, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι το ελληνικό χρέος δεν αποτελεί ελληνικό, αλλά ευρωπαϊκό πρόβλημα και γι’ αυτό «απαιτείται ευρωπαϊκή λύση» μέσω διάσκεψης για το χρέος. Κατά τον κ. Τσίπρα αυτός είναι ο δρόμος για τη διάσωση της Ευρώπης.

Στις διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ, οι Ευρωπαίοι απαντούν: Ξεχάστε το κούρεμα χρέους. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε δεν έκρυψε τις προθέσεις του Βερολίνου: «Οι εκλογές δεν θα αλλάξουν τις βασικές συνθήκες» τόνισε και πρόσθεσε: «Όποιος κερδίσει τις εκλογές στην Ελλάδα και σχηματίσει κυβέρνηση, θα πρέπει να παραμείνει στον δρόμο της λιτότητας».

Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αν οι ευρωπαίοι απαντήσουν αρνητικά στην ατζέντα του Αλέξη Τσίπρα; «Εάν ακουστεί η λέξη «όχι», θα εφαρμόσουμε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Δεν θα γίνει κανένα δημοψήφισμα και δεν υπάρχει καμία κρυφή ατζέντα» είπε ο κ. Τσίπρας.

Υπενθυμίζεται ότι οι συγκεκριμένες οικονομικές εξαγγελίες κοστολογούνται πάνω από 10 δισ.ευρώ. Στο ερώτημα από πού θα εξευρεθούν τα χρήματα αυτά, καθαρή απάντηση δεν υπάρχει.

Διπλωμάτες μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών υποστηρίζουν ορθά-κοφτά ότι το σχέδιο του Αλέξη Τσίπρα δεν θα εγκριθεί από τις υπόλοιπες 27 χώρες της ΕΕ ή τις υπόλοιπες 18 χώρες της Ευρωζώνης. Κι αυτό διότι, όπως σημειώνουν, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αρνούνται να επιβαρύνουν τους εθνικούς τους προϋπολογισμούς και τους φορολογουμένους τους δίνοντας στην Αθήνα κι άλλα χρήματα ή αναδιαρθρώνοντας περαιτέρω το ελληνικό χρέος.

Έχει διαμορφώσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις ευρωπαϊκές συμμαχίες εκείνες που θα του επιτρέψουν να προωθήσει την ατζέντα του και να διεκδικήσει ουσιαστικά όσα ζητά από τους Ευρωπαίους; Πώς θα πείσει ο κ. Τσίπρας τους εταίρους και πιστωτές της Ελλάδας ότι ένα νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους θα είναι αμοιβαία επωφελές;
Ουσιαστική απάντηση στα θέματα αυτά δεν έχει δοθεί.

Ενδιαφέρον έχει να θυμηθούμε πώς λειτούργησαν στο παρελθόν οι Ευρωπαίοι όταν μια μεγάλη χώρα της τότε Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας επιχειρηματολογούσε ότι πληρώνει πάρα πολλά για τον κοινοτικό προϋπολογισμό και ζητούσε να μειωθεί η εθνική συνεισφορά που κατέληγε να ενισχύει άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα.

Αυτό έγινε το 1979 από την πρωθυπουργό της Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ.
«Δεν ζητάμε ούτε μία πένα από τα κοινοτικά χρήματα για την Βρετανία. Αυτό που ζητάμε είναι να πάρουμε πίσω ένα πολύ μεγάλο ποσό από τα δικά μας χρήματα, πέραν και πάνω από αυτό που συνεισφέρουμε στην κοινότητα, το οποίο καλύπτεται από τα έσοδά μας από την κοινότητα», είχε δηλώσει η Θάτσερ σε σύνοδο κορυφής της τότε Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας το 1979.

Πότε εισακούστηκε το αίτημα της Θάτσερ, ηγέτιδας μιας από τις μεγαλύτερες  δυνάμεις της Ευρώπης από τις άλλες χώρες της ΕΟΚ; Το 1984, δηλαδή πέντε χρόνια αργότερα, όταν τελικώς μειώθηκε η βρετανική συνεισφορά στην Κοινότητα, έπειτα από σκληρές διαπραγματεύσεις ετών.

Στην έναρξη της σημερινής διαπραγμάτευσης της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και πρέπει να μειωθεί κατά το ήμισυ, οι Ευρωπαίοι φαίνονται να μην συζητούν καν αυτό το θέμα, επιμένοντας στη συνέχιση της λιτότητας ώστε να μην σταματήσουν την χρηματοδότηση της χώρας. Και δυστυχώς, αυτή την ώρα, μόνο από τα ευρωπαϊκά ταμεία μπορεί να αντλήσει ρευστότητα η Ελλάδα αφού οι αγορές έχουν κλείσει τις στρόφιγγες της χρηματοδότησης για την Αθήνα.

Προφανώς όλοι εύχονται να αποδειχθεί ο Αλέξης Τσίπρας καλύτερος διαπραγματευτής από τη Θάτσερ και να πετύχει όσα υπόσχεται στον ελληνικό λαό.

Αναδημοσίευση από: protothema.gr