Του Χρ. Ι. Στεφανάδη: Αντοχή των υλικών…

Υπάρχει ένα όριο φόρτισης του υλικού. Πέρα από αυτό το όριο, έχουμε αστοχία που ακολουθείται από θραύση και κατάρρευση της κατασκευής. Υπάρχουν βέβαια υλικά με μεγάλη ελαστικότητα στις καταπονήσεις, τα οποία όμως στερούνται αντοχής.

Η επιστήμη που ασχολείται με την αντοχή των υλικών, είναι η εφαρμοσμένη μηχανική, που διδάσκεται κατ’ εξοχή στα τεχνολογικά ιδρύματα και βέβαια πρώτιστα στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.

Η επιστημονική μελέτη της αντοχής των υλικών, από πρακτική άποψη, έχει κύριο σκοπό να προσδιορίσει τα επικίνδυνα όρια φόρτισης των διαφόρων υλικών σε όλες τις δυνατές καταπονήσεις και με βάση αυτά να καθορίσει παραδεκτά όρια φόρτισης σε κάθε περίπτωση. Σε αναζήτηση ανθεκτικότερων υλικών, η μεταλλουργεία έχει εξελίξει διάφορα κράματα μεγαλύτερης αντοχής.

…Μεταφορικά, θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει μια μορφή κράματος την κοινωνική συμβίωση στα πλαίσια ή όχι γάμου . Το «κράμα» αυτό της συμβίωσης, έχει ορισμένη αντοχή. Και σε περιπτώσεις μεγάλης φόρτισης (όπως είναι οι διενέξεις, οι βίαιες συμπεριφορές, οι ερωτικές απιστίες) έχουμε ρήξη και κατάρρευση του δεσμού…

Αλλά μεταφορικά, θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει μια μορφή «κράματος» και την πολιτική σύμπραξη δύο ή και περισσότερων πολιτικών σχηματισμών, με σκοπό την διακυβέρνηση. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα τέτοιων συνασπισμών πολιτικών κομμάτων, από τον διεθνή χώρο αλλά και από την δική μας πολιτική ζωή.

Τα πολιτικά αυτά κράματα, πολλές φορές είναι ανθεκτικά στον χρόνο και λειτουργικά. Άλλες φορές όμως, αποδεικνύονται αδύναμα και έχουν μικρή διάρκεια ζωής .
Αυτό οφείλεται σε αγεφύρωτες ιδεολογικές διαφορές και σε διάσταση απόψεων σχετικά με θέματα οικονομικής, κοινωνικής και εθνικής πολιτικής. Πρόσφατο παράδειγμα από την πολιτική ζωή της χώρας μας, είναι η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από τον κυβερνητικό συνασπισμό το 2013.

…Σήμερα όμως, ο ελληνικός λαός, παρακολουθεί το πρωτοφανές! Οι δύο κυβερνητικοί εταίροι, που αποτέλεσαν ένα «πολιτικό κράμα», να διαφωνούν σε βασικά θέματα, και κυρίως θέματα που άπτονται της εξωτερικής πολιτικής της χώρας και αγγίζουν τον πυρήνα της εθνικής υπόστασης, όπως το Μακεδονικό ζήτημα με την συμφωνία των Πρεσπών, το θέμα των Αμερικανικών βάσεων και το θέμα των διεθνών συμμαχιών της πατρίδας μας. Και αυτή η διαφωνία, να μην περιορίζεται μέσα σε κυβερνητικά όργανα, αλλά να διατυμπανίζεται κραυγαλέα, όχι μόνο εντός της ελληνικής επικράτειας αλλά και στο εξωτερικό !

Και παρ’ όλα αυτά, το «κυβερνητικό κράμα» να παραμένει άθραυστο, παρότι έχει ξεπεράσει προ πολλού, όλα τα όρια θραύσης…

Και το ερώτημα που βασανίζει τους πολίτες είναι γιατί.

Κάνω μια σκέψη… Όπως είναι γνωστό, πολλοί πρωτοκλασάτοι και πολλά στελέχη του μεγαλύτερου κυβερνητικού εταίρου, μεταξύ των οποίων και ο πρωθυπουργός, είναι πολιτικοί μηχανικοί, και μάλιστα απόφοιτοι του Μετσόβιου πολυτεχνείου. Και επομένως, θα έπρεπε να είναι πιο ευαισθητοποιημένοι σε θέματα αντοχής και ορίου θραύσης ενός υλικού, ενός κράματος αλλά γιατί όχι και ενός «πολιτικού κράματος» !
Για να ανέχονται αυτή την κατάσταση του πολιτικού διασυρμού, δυο πιθανότητες μπορώ να σκεφθώ.

– Ότι βρήκαν το απόλυτο, το ιδανικό «πολιτικό κράμα» , που δεν έχει όριο θραύσεως, παρ’ όλες τις διαφωνίες και τις απίστευτες δημόσιες δηλώσεις στελεχών του μικρότερου κυβερνητικού εταίρου. Αλλά τότε θα είναι υποψήφιοι για… βραβείο Νόμπελ φυσικής…

– Ότι αδιαφορούν για την υπέρβαση του ορίου θραύσεως και τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται, με στόχο μόνο την παραμονή, κατά το δυνατό περισσότερο χρονικό διάστημα, στην εξουσία.
Αλλά δεν πρέπει να ξεχνούν, γιατί ως μηχανικοί το γνωρίζουν καλά, ότι στις κατασκευές, η αστοχία ενός υλικού και η θραύση του, ακολουθείται από κατάρρευση. Και δυστυχώς πολλές φορές η κατάρρευση έχει θύματα !!!
Και προκειμένου για ανεξέλεγκτη θραύση του «πολιτικού κράματος» που ευρίσκεται στην διακυβέρνηση της χώρας, μια ανεξέλεγκτη θραύση ίσως προκαλέσει «θύματα» στην κοινωνία, στην πολιτική ζωή και κυρίως στην εθνική υπόσταση!…