Του Ανδρέα Μήλιου: Δον Κιχώτες και Πινόκιο

 

Οι ιστορίες του Δον Κιχώτη και του Πινόκιο έχουν διαχρονική αξία γιατί  από την αλληγορική τους ερμηνεία μπορεί κανείς να εξάγει χρήσιμα  συμπεράσματα. Στην πρώτη ιστορία, ο πλανεμένος ήρωας του Θερβάντες, ένας ευγενής της υπαίθρου, περνά τον εαυτό του για ιππότη και αποφασίζει να ταξιδέψει στον κόσμο για να αποκτήσει φήμη και δόξα, βοηθώντας τους κατατρεγμένους και πολεμώντας την αδικία. Όπλα του ένα σαρακοφαγωμένο κοντάρι, μια παμπάλαια ασπίδα, μια σκουριασμένη πανοπλία και ένα ψωράλογο και συνοδοιπόρος-ιπποκόμος του ένας καλοκάγαθος  χωρικός, ο Σάντσο Πάντσα, ο οποίος τον ακολούθησε όχι επειδή πίστεψε στις ιδέες του, αλλά  επειδή του υποσχέθηκε τη διακυβέρνηση ενός νησιού.  Στην πορεία του στην ισπανική ύπαιθρο, η φουντωμένη φαντασία του Δον Κιχώτη θεωρούσε  ότι τα χάνια που στάθμευε ήταν κάστρα και επιτεθόταν σε ανεμόμυλους τους οποίους περνούσε  για γίγαντες και σε μοναχούς τους οποίους περνούσε για  δαίμονες. Σήμερα, ως Δον Κιχώτες χαρακτηρίζονται τα ρομαντικά και υστερόβουλα άτομα που επιδιώκουν την εκπλήρωση ουτοπικών και ανέφικτων στόχων, αυτά δηλαδή που κυνηγούν χίμαιρες.

Στη δεύτερη ιστορία, ο ήρωας του Κάρλο Κολόντι Πινόκιο, μια ξύλινη μαριονέτα, μεταμορφώνεται σε άτακτο αγόρι, το οποίο στις περιπέτειές του μετέρχεται κάθε μέσο, και κυρίως το ψέμα, για να πετύχει τους ιδιοτελείς και υστερόβουλους σκοπούς του. Αποτέλεσμα της υστερόβουλης συμπεριφοράς και των ψεμάτων του ήταν να οδηγηθεί στην καταστροφή. Από τη δεινή θέση τον έβγαλε μια  Γαλάζια Νεράιδα, η οποία τελικά τον οδήγησε στον σωστό δρόμο και στην ευτυχισμένη ζωή.

Ο ρομαντισμός, η περιπλάνηση, η φαντασίωση, η πλάνη, η αυταπάτη, η αιθεροβαμοσύνη, το ψέμα, ο εγωκεντρισμός και το κυνήγι μαγισσών είναι τα κύρια στοιχεία που αναδύονται από τις δύο ιστορίες. Όλα αυτά δηλαδή τα υλικά από τα οποία απέδειξε ότι είναι φτιαγμένη η δική μας κυβερνώσα νεοαριστερά.

Το θολωμένο της μυαλό περνούσε τον εαυτό της για Δον Κιχώτη που θα κατατρόπωνε την  Ευρώπη της «Μαντάμ Μέρκελ», αλλά, φευ, μέσα σε λίγους μήνες, έγινε η υποτακτικότερη μαριονέτα του κατεστημένου ευρωπαϊκού συστήματος, ο Σάντσο Πάντσα της Άνγκελα Μέρκελ. Με περίσσια ανοησία και υστεροβουλία υποσχέθηκε να σχίσει τα μνημόνια, αλλά αντί αυτού υπέγραψε άλλα δύο, δεσμεύοντας τη χώρα μέχρι το 2060∙ υποσχέθηκε αυξήσεις μισθών και συντάξεων, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, διαγραφή χρεών και πολλά άλλα και πράττει ανενδοίαστα τα ακριβώς αντίθετα. Αυτές τις ημέρες δύτες επιχειρούν  να ανασύρουν από τον βυθό του Θερμαϊκού το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.

Μπορεί ο μαρξισμός ως κοσμοαντίληψη να αποφεύγει να αποδεχθεί την τελειωτική απαισιοδοξία, ο θιασώτης του όμως κ. Α. Τσίπρας και οι ομοτράπεζοί του  δεν μπορούν να αποφύγουν πλέον την παρομοίωσή τους με τον Πινόκιο. Οι μύτες τους έχουν μεγαλώσει τόσο πολύ που δεν μπορούν πλέον να το κρύψουν. Σε μια σπάνια αναλαμπή ειλικρίνειας, ο κ. Α. Τσίπρας παραδέχθηκε ότι αυταπατήθηκε. Δεν είχε το σθένος να ζητήσει συγγνώμη για την άγνοιά του, την ανορθολογική γνώση της μετανεοτερικής πραγματικότητας και την ανικανότητα κατανόησης της συνθετότητας των σύγχρονων οικονομικών φαινομένων και καταστάσεων. Ίσως επειδή ενήργησε με υστεροβουλία, με στόχο το τρόπαιο της εξουσίας. Όμως, οι λιπόψυχοι πολιτικοί δεν γίνονται ποτέ ηγέτες. Καταντούν είτε περαστικοί τουρίστες της πολιτικής σκηνής είτε καρκινώματα που τρέφονται από τους υγιείς ιστούς (βλ. Βουλή) για χρόνια.

Το 2015 δώσαμε την ψήφο μας σε μια επίπλαστα ελκυστική ιδεολογία, που είναι ανέστια στον σύγχρονο κόσμο, και καταστήσαμε τη διακυβέρνηση της χώρας καταφύγιο για πλανεμένους, γραφικούς, υστερόβουλους, κυνικούς και εμπαθείς πολιτικούς τυχοδιώκτες. Αυτή τη γενναιοδωρία μας την πληρώνουμε κάθε ημέρα ακριβά με τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, με την κλινικά νεκρή επιχειρηματικότητα, την υπερφορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών, την εξευτελιστική συμφωνία του Μακεδονικού, την ανικανότητα διαχείρισης κρίσεων που οδήγησαν σε εκατόμβες νεκρών, τη διπλωματική κρίση με τη Ρωσία, την επί εξάμηνο ταπεινωτική κράτηση των δύο αξιωματικών από  την Τουρκία, κ.λ.π. Επιπλέον, το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών έχει θρυμματισθεί, καθώς ολόκληρες περιοχές, πάρκα και πανεπιστημιακοί χώροι μετατράπηκαν σε άβατα, μπαχαλάκηδες αλωνίζουν ατιμώρητοι, σκληροί έγκλειστοι αποφυλακίζονται και κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας και οι πλειστάκις δολοφόνοι τρομοκράτες μεταφέρονται σε φυλακές κολέγια. Μόνη φροντίδα της κυβερνώσας αριστεράς είναι η χωρίς αιδώ τακτοποίηση των εξ αίματος και εξ αγχιστείας συγγενών της, των αποσυνάγωγων του κραταιού ΠΑΣΟΚ και  της κομματικής της πελατείας και μόνη επιδίωξη η εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων και των οικογενειών τους με κάθε μέσο. Ισονομία, ισοπολιτεία, αξιοκρατία, αριστεία και αξιολόγηση αντιμετωπίζονται ως μιάσματα και αποδιοπομπαίοι τράγοι, η επιχειρηματικότητα διώκεται ως ντροπιαστικό έγκλημα και  μεσαία τάξη και ελεύθεροι επαγγελματίες οδηγούνται στην εξόντωση με την υπερφορολόγηση. Μόνο η όρθωση διχαστικών τειχών, η μοχθηρία, η μνησικακία και η κοινωνική εχθροπάθεια ευδοκιμούν. Τα φαντάσματα του εμφυλίου ξαναζωντανεύουν αντλώντας  πνοή από τα απολιθώματά τους.

Η αλλοτρίωση της χώρας είναι πλέον ηθική, κοινωνική και πολιτισμική και η ναρκωμένη χώρα καλείται να αφυπνισθεί. Να αντιταχθεί στη δημαγωγική αδολεσχία των υστερόβουλων, ηθικά αλλοτριωμένων, ανίκανων, γραφικών και εκδικητικών κυβερνώντων που προσπαθούν να αναπαρθενέψουν την πολλάκις πλαστογραφημένη ψευδοηθική ταυτότητά τους. Να μην επιτρέψει στη Γαλάζια Νεράιδα να σώσει τους σύγχρονους Πινόκιο. Ο καιρός της άδολης αθωότητας έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Η γύμνια των γητευτών των συναισθημάτων είναι πλέον διαπιστωμένα αποκαλυπτική. Οι μεταφυσικές αριστερές αυταπάτες επιβεβαιώθηκαν πανηγυρικά και οι ψευδομπροστάρηδες αποδείχθηκαν ουραγοί. Εάν στις ερχόμενες εκλογές δεν επιλέξουμε κυβερνήτες με κριτήριο τη λογική θα οδυρόμαστε για περαιτέρω περικοπές συντάξεων, για μη ανατάξιμη οικονομία και για τη φυγή άλλων πεντακοσίων  χιλιάδων νέων στο εξωτερικό.

* Ο κ. Ανδρέας Μήλιος είναι διδάκτορας του πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης, οικονομολόγος. 

 

Πηγή: capital.gr