Τα καμένα χαρτιά της κυβέρνησης

Σταθερές αξίες για τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ οι μικροκομματικοί τακτικισμοί, τα ψέματα, οι κουτοπονηριές, οι κωλοτούμπες και οι συκοφαντίες. Όλα αυτά ήταν χρήσιμα για να ξεγελάσουν τους ψηφοφόρους και να αρπάξουν την εξουσία, την οποία αντιμετωπίζουν ως λάφυρο, εξακολουθώντας να διχάζουν για να βασιλεύουν. Τώρα όμως αυτά τα χαρακτηριστικά είναι χρήσιμα μόνο στην προσπάθειά τους να διασωθούν από το επικείμενο βατερλό. Αλλά η προσπάθεια αυτή είναι απέλπιδα γιατί ό,τι είναι χτισμένο στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, νομοτελειακά θα καταρρεύσει.

του Άκη Λουδάρου

Τώρα που το καράβι βουλιάζει, τα ποντίκια πηδάνε έξω για να σωθούν. Πρώτος και καλύτερος ο -κατά Τσίπρα- Μπούλης, ο οποίος φεύγει από την κυβέρνηση μένοντας και μένει φεύγοντας. Οι Ψεκασμένοι φυλλορροούν και ο Καμμένος βρίσκεται σε αδιέξοδο γιατί ούτε οι τακτικισμοί πια μπορεί να τον διασώσουν. Η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη. Εάν αύριο αποχωρήσει από την κυβέρνηση, τι θα κάνει; Αντιπολίτευση; Μα, όλα τα μέτρα που πρόκειται να εφαρμοστούν, έχουν ψηφιστεί από τον ίδιο και τους βουλευτές του. Θα κάνει σημαία του το Σκοπιανό και θα υποστηρίζει ότι «έριξα την κυβέρνηση για να σώσω τη Μακεδονία;». Ούτε αυτό περνάει. Εάν ήθελε να σώσει την πατριωτική του υπόληψη, που τώρα είναι λεκιασμένη και δεν καθαρίζει ούτε με το ισχυρότερο λευκαντικό, θα έπρεπε να είχε εγκαταλείψει το αξίωμά του νωρίτερα και να είχε σκίσει τις φωτογραφίες, στις οποίες απεικονίζεται να χορεύει στο Σύνταγμα αγκαλιά με τον συνεταίρο του. Τώρα είναι αργά για δάκρυα, μεταμέλειες και συγγνώμες.

Ο Καμμένος ως πολιτικό πρόσωπο είναι καμένο χαρτί όχι μόνο για τον Τσίπρα αλλά και για τον εαυτό του και για τους δραχμολάγνους που εξέθρεψε και για τους όλους εκείνους που ήθελαν να γίνουμε Κούγκι. Εκείνος ο πολιτικός τιτάνας που θα έβαζε τον Στρατό να διατηρήσει «την τάξη και την ασφάλεια στο εσωτερικό» και που καλούσε σε «Συντακτική Εθνοσυνέλευση στην πλατεία Συντάγματος», εκείνος που ξεμπρόστιαζε τους συνωμότες σε βάρος της Δημοκρατίας και των εθνικών συμφερόντων, χάνει τώρα το έδαφος κάτω από τα πόδια του και απαντάει με κινήσεις τακτικισμού στις κουτοπονηριές του Τσίπρα.

Συγκαλεί ο Τσίπρας Υπουργικό Συμβούλιο (κίνηση άνευ νοήματος αλλά αυτό θα μας απασχολήσει στη συνέχεια) και ο Καμμένος δεν συμμετέχει, επικαλούμενος φόρτο εργασίας, δηλαδή σε τηλεφωνήματα και συναντήσεις (όπως ο ίδιος ισχυρίστηκε), προφανώς τόσο σημαντικά που τον εμπόδιζαν να βρεθεί στην αίθουσα της συνεδρίασης. Παρεμπιπτόντως, δεν υπάρχουν πληροφορίες ότι είχε συνομιλίες με τον Τραμπ, τη Μέρκελ, τον Πούτιν ή οποιοδήποτε άλλο σημαίνον πρόσωπο στο οποίο δεν μπορούσε να αρνηθεί την αναβολή της συνομιλίας.

Την επομένη, σχεδόν αξημέρωτα, καλεί σε συνέντευξη Τύπου για να πληροφορήσει τον ελληνικό λαό ότι ζητά δημοψήφισμα για τη συμφωνία με τα Σκόπια ή εκλογές. Δηλαδή, πετάει το μπαλάκι στους πολίτες ενώ παραμένει υπουργός και εφαρμόζει τα μνημονιακά μέτρα που ξόρκιζε, δεν θα υπέγραφε ποτέ και που (πολλάκις) θα αποχωρούσε από την κυβέρνηση εάν η υλοποίησή τους αποτελούσε μονόδρομο. Και μέχρι να νυχτώσει, κάνει πάλι δηλώσεις και ξεκαθαρίζει ότι δεν θα αποχωρήσει από τον κυβερνητικό συνασπισμό.

Εάν δεν είχε τα ίδια μυαλά με τον Καμμένο, δεν θα είχαν βρεθεί συνοδοιπόροι στο μόρφωμα που αποκαλείται «Ανεξάρτητοι Έλληνες». Ο λόγος για τον πάντα λαλίστατο Κώστα Ζουράρι, ο οποίος δεν θα προκαλέσει πτώση της κυβέρνησης γιατί είναι… αριστερός και γιατί δεν θέλει να ρίξει νερό στον μύλο της ΝΔ. Μα καλά, κανείς δεν τον έχει πληροφορήσει ότι δεν είναι πια της μόδας να δηλώνει κανείς αριστερός; Πέρασαν αυτές οι εποχές. Τώρα, οι αριστεροί κρύβονται (εξαιρούνται οι του ΚΚΕ). Και αν είναι αριστερός, τι κάνει στους Ψεκασμένους; Ο Ζουράρις, όπως και ο Καμμένος, προτιμά να κρύβεται πίσω από το δάκτυλό του και να πετάει το μπαλάκι στους πολίτες λέγοντας ότι από το 2001 ζητάει δημοψήφισμα για το Σκοπιανό. Για να καταλάβετε την τρικυμία που επικρατεί στα κρανία τους, λέει ότι η σύνθετη ονομασία που περιέχει τον όρο «Μακεδονία» τού «γυρνά τα άντερα» και δεν πρόκειται να την ψηφίσει αλλά την ίδια ώρα υποστηρίζει: «Η συμφωνία του Τσίπρα με τους Σκοπιανούς είναι καλή υπό τις παρούσες συνθήκες της χρεοκοπημένης Ελλάδας».

Επιστρέφουμε στο θέμα του Υπουργικού. Τα Υπουργικά Συμβούλια συγκαλούνται για να ενημερωθούν πρωθυπουργός και υπουργοί, να γίνει σχεδιασμός και συντονισμός του κυβερνητικού έργου και να ληφθούν αποφάσεις μεγάλης σημασίας. Για κανέναν από αυτούς τους λόγους δεν συγκάλεσε το τελευταίο Υπουργικό Συμβούλιο ο Τσίπρας. Στις εικόνες από την αίθουσα την ώρα της συνεδρίασης, το υποτονικό κλίμα, η βαρυθυμία και η νωχέλεια (και αυτά χαρακτηριστικά των αριστερών του ΣΥΡΙΖΑ) ήταν πασιφανείς.

Το συγκεκριμένο Υπουργικό έγινε μόνο και μόνο για να εκφωνήσει τον δεκάρικό του ο Τσίπρας και να υποστηρίξει για πολλοστή φορά ότι για όλα φταίει η αντιπολίτευση: Που δεν έσκισε τα μνημόνια, που δεν έδιωξε την τρόικα, που δεν μας παρακαλάνε για να μας δανείσουν, που έκανε τη μέγιστη κωλοτούμπα με το δημοψήφισμα, που αποκαλεί τους Σκοπιανούς «Μακεδόνες».

Αλλά εκείνος, ο Δον Κιχώτης που δεν κυνηγάει ανεμόμυλους παρά πραγματικούς εχθρούς, μόνος εναντίον όλων τα κατάφερε. Ναι, τα κατάφερε να βγάλει τη χώρα από το σκότος των επάρατων μνημονίων στο υπέρλαμπρο φως της καθαρής εξόδου.
Φυσικά, πάλι εμπαίζει. Γιατί καθαρή έξοδος από τα μνημόνια δεν υπάρχει, από τη στιγμή που έχει υπογράψει και όλοι οι αξιωματούχοι τονίζουν ότι η χώρα θα βρίσκεται υπό αυστηρότατη επιτροπεία μέχρι να ολοκληρωθούν οι μεταρρυθμίσεις και να επιστρέψουμε στους δανειστές αυτά που τους χρωστάμε.

Καταφέραμε, λέει, όσα δεν κατάφεραν οι σαμαροβενιζέλοι. Άλλο ένα τερατώδες ψέμα. Η προηγούμενη κυβέρνηση έβγαζε τη χώρα από τα μνημόνια το καλοκαίρι του 2015. Ήδη από τον χειμώνα του 2014 φαινόταν, έστω και αδρά, η ανάκαμψη. Αλλά ο Τσίπρας, ο Καμμένος και οι υπόλοιποι συνοδοιπόροι στα ψέματα, αφού μπλόκαραν την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας, πανικόβαλαν τον κόσμο με το περίφημο mail Χαρδούβελη. Και τι κατάφεραν; Να υποθηκεύσουν τη χώρα για έναν αιώνα.

Αν έχουν τα κότσια, ας πάνε σε εκλογές, να δούμε και την ετυμηγορία των πολιτών για τα πολιτικά εγκλήματα που έχουν διαπράξει.