Ο κορυφαίος των Αφελών και ο …Μπαμπινιώτης του Μαξίμου

Ο κορυφαίος χρονογράφος Δημήτρης Ψαθάς, όταν ήθελε να αναφερθεί σε σοβαρά θέματα, υψίστης σημασίας για την λειτουργία της Δημοκρατίας, της εθνικής ασφάλειας και του κοινωνικού κράτους, επιστράτευε έναν συγκεκριμένο ήρωα… Τον περίφημο Αφελή… Αυτόν τον δικό του Αφελή επιστρατεύω κι εγώ, χρησιμοποιώντας ως όχημα ένα κείμενο του που δημοσιεύτηκε πρωτοσέλιδα στα «Νέα», μία από τις αποφράδες μέρες, εκείνου του σκοτεινού Ιουλίου του 1965… Η αντιστοιχία, δεν μπορεί να είναι απόλυτη, αλλά σίγουρα είναι προφανής…

Του Κούτα Μάρες

Μόλις είδα τη μουτράκλα του, που ανέτειλε από το μισοάνοιγμα της πόρτας τινάχτηκα από την καρέκλα μου, άνοιξα τις αγκάλες μου και ανέκραξα:

-Έλα, χρυσέ μου έλα επιτέλους. Με έφαγε ο κόσμος. Τι έγινε ο αφελής σου κύριε; Επί Σαμαρο- Βενιζέλου όλο σου ερχόταν κι όλο σου διατύπωνε τις απορίες του. Που είναι τώρα. Γιατί δεν έρχεται; Άνοιξε η γη και τον κατάπιε; Τον έφαγε η μαρμάγκα; Ή μήπως δεν έχει πια απορίες;

Προχώρησε 2-3 βήματα και είχα μπροστά μου τώρα μια πανοραμική θέα του αγαθού μου ανθρώπου- ίδιος και χειρότερος ήταν από τον καιρό των ταχτικών επισκέψεων, στο γραφείο μου:

Η μουράκλα του έντρομη, η στοματάρα του ξεφουσκωμένη, τα μάτια του γουρλωμένα από ποιος ξέρει ποιο γεγονός απίστετυτο κι απίθανο που δεν μπορούσε να εξηγήσει.

-Έλα

Και ζύγωσε

-Στράτα-στράτα, στράτα…

Και πλησίασε

-Κάθισε χρυσό μου.

Και έκατσε

-Κλείσε τη στοματάρα σου

Προσπάθησε να κλείσει αλλά δυσκολεύτηκε. Ήταν φανερό ότι τόσο απότομα είχαν τιναχτεί τα σαγόνια του από τη κατάπληξη- ποιος ξέρει από ποιο γεγονός-ώστε εξαρθρώθηκαν και δεν μπορούσαν να ξαναμπούν εύκολα στη θέση τους, χωρίς εξωτερική βοήθεια. Θεώρησα λοιπόν υποχρέωση μου να τον βοηθήσω και του έδωσα μια ελαφριά γροθιά εκ των κάτω προς το άνω σαγόνι, ακούστηκε ένα κρακ και το σαγόνι ήλθε στη θέση του κι έκλεισε τη χαίνουσα στοματάρα.

-Εν τάξει;

-Εν τάξει είπε κι αναστέναξε με ανακούφιση

-Τσιγαράκι;

-Θα το πάρω

-Καφεδάκι;

-Θα το πιω

Διέταξα αμέσως…

Τσιγάρα και καφεδάκια γρήγορα στον Αφελή μου, τον αφελέστερο των επί της γης ανθρώπων και Κορυφαίο των αφελών.

Κι αφού ήλθαν τα τσιγαράκια και τα καφεδάκια κι αφού ντουμάνιασε ο Αφελής μου σαν λυσσασμένος και ρούφηξε σαν λιμασμένος

-Φρρρρρρ, με μια ρουφηξιά αδειάζοντας ολόκληρο το φλιτζάνι- του απηύθυνα πάλι το λόγο:

-Λέγε τώρα χρυσέ μου άνθρωπε ποιος άνεμος σε ξεσήκωσε από την αδράνεια σου κι οδήγησε τις ποδάρες σου στο γραφείο μου; Πώς ήταν αυτό και με θυμήθηκες; Ποιο ήταν το ευτυχές γεγονός που μου δίνει την εξαιρετική χαρά της περιπόθητης αυτής συνάντησής μας;

Άφησε ένα μικρό κενό σιωπής και ύστερα είπε:

-Έχω μιαν απορία!

-Αυτό δα έλειπε του είπα, αφελής άνθρωπος εσύ και κορυφαίος, μάλιστα ανάμεσα στους κορυφαίους των αφελών, να μην έχεις απορίαν μέσα σε τούτη την περιπλοκή των περιπεπλεγμένων περιπλοκών που βλέπουμε και ζούμε τα τελευταία χρόνια τα Μνημόνια, τα δημοψηφίσματα, τις κωλοτούμπες, τα πλεονάσματα, τα κοινωνικά μερίματα, τις επιτροπείες, τα Υπερταμεία και όλες τις πολυποίκιλες δουλειές με ξένες και ντόπιες φούντες!…Μια απορίαν έχεις μόνο χρυσέ μου άνθρωπε;

-Μιαν και άλλην μια… Δύο;

-Και άλλην μια και άλλην μια…

-Δόσε

Άφησε πάλι ένα μικρό κενό σιωπής, ξεροκατάπιε, ξερόβηξε και είπε:

-Με συγχωρείτε αγαπητέ μου δημοσιογράφε αλλά εσείς που κάνετε λιγάκι τον πολύξευρον, θα γνωρίζετε υποθέτω αυτό που κατήντησε να αγνοώ εγώ. Τι κυβέρνηση  έχουμε στην Ελλάδα;

-Πρώτη φορά Αριστερά, αφελέστατε! ΣΥΡΙΖΑ…Το αγνοούσες αυτό;

-Έχομεν όμως νομίζω και ΑΝΕΛ… Ακροδεξιά

-Και βέβαια έχουμε χρυσέ μου. Όταν υπάρχει και Ακροδεξιά σε μία Αριστερά κυβέρνηση, τότε πλάθεται ένα ωραίο μαυροκόκκινο χαρμανάκι , όπερ έχομεν μία Αριστεροδεξιόστροφη συνεταιρική διακυβέρνηση.

-Ματζούνι;

-Καλό όμως και βολικό!

-Και εις  αυτή την  Αριστεροδεξιόστροφη διακυβέρνηση ποιος κυβερνά;

– Άλλο πάλι! Ποιος άλλος χρυσέ μου άνθρωπε; Ο πρωθυπουργός.

– Όχι ο συνεταίρος;

-Όχι μωρέ αγράμματε! Κυβερνά ποτέ ο συνεταίρος;

-Ναι αλλά με την ψήφο του κατά το Σύνταγμα, εγγυάται τη «δεδηλωμένη».

-Μα φυσικά. Αυτό το γνωρίζουν και οι γάτες, αφελέστατε.

– Κι όταν διαφωνεί – ας πούμε – στα κορυφαία Εθνικά θέματα, τι κάνει;

– Δεν ψηφίζει και πέφτει η κυβέρνηση. Τι σόι απορίες είναι αυτές;

-Έχω κι άλλες

-Τέτοιες;

-Και χειρότερες.

– Δώσε

-Εις μιαν Αριστεροδεξιόστροφη διακυβέρνηση όταν λέμε  θα σκίσω τα Μνημόνια, τι εννοούμε;

– Ότι έχω αυταπάτες… Κάνω «έντιμο συμβιβασμό» και εφαρμόζω «παράλληλο πρόγραμμα»… Άλλο.

-Εις μιαν Αριστεροδεξιόστροφη διακυβέρνηση όταν λέμε κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη, τι εννοούμε…

– Κάνω μόνο ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς για την αναγκαία σωτηρία του τραπεζικού συστήματος.

– Και ο πτωχευμένος δανειολήπτης τι ρόλο παίζει;

-Του στρατηγικού κακοπληρωτή…

-Και τα «κοράκια» που θα έπαιρναν τα σπίτια, τι έγιναν;

-Υπερθεματιστές, ανόητε…

– Εις μιαν Αριστεροδεξιόστροφη διακυβέρνηση όταν διατάζω να γίνονται κατασχέσεις λογαριασμών υπέρ του Δημοσίου τι κάνω;

-Σε καμία περίπτωση, πάντως, δεν κάνω κατασχέσεις… Απλώς προβαίνω σε νόμιμη αφαίρεση χρημάτων, για το δημόσιο συμφέρον… Κατάλαβες;.

-Ας πούμε…

-Άκου για να τελειώνουμε… Εις μιαν Αριστεροδεξιόστροφη διακυβέρνηση, δεν λέμε ποτέ τη λέξη «τρόικα». Λέμε «θεσμοί». Στις διαπραγματεύσεις μας με τους ξένους, δεν υπάρχουν «τοκογλύφοι», μόνο «δανειστές» και εταίροι. Και όταν μας ζητούν να κάνουμε «περικοπές στις συντάξεις», εμείς δεν κάνουμε τέτοιες. Προχωράμε σε μεταρρυθμίσεις και εξορθολογισμό του Ασφαλιστικού συστήματος… Θες κι άλλα;…

-Δώσε… Μ’ αρέσει να πλουτίζω το λεξιλόγιό μου. Γίνομαι σοφότερος.

– Άκου σοφότερε… Μία Αριστεροδεξιόστροφη διακυβέρνηση, δεν διορίζει ποτέ «κομματικούς εγκάθετους», μόνο στρατιές «δικών μας», νόμιμων και απαραίτητων  «μετακλητών υπαλλήλων»… Δεν κάνει κομματικά ρουσφέτια, αλλά προσλήψεις με ταξικό πρόσημο… Καταργεί το Νταχάου της Αμυγδαλέζας και το Κολαστήριο της Μόριας και τα μετατρέπει σε Προαναχωρησιακό Κέντρο και σε Hot spot…

-Πες μου κι άλλα… Πες μου κι άλλα. Μ’ αρέσει να μαθαίνω άγνωστες λέξεις…

– Μία Αριστεροδεξιόστροφη διακυβέρνηση, που σέβεται τον πραγματικό εαυτό της, θεωρεί τις προεκλογικές εξαγγελίες της «περσινά ξινά σταφύλια»… Μειώνει την ανεργία και δημιουργεί «θέσεις» ημιαπασχόλησης και ελαστικής εργασίας… Όταν γίνονται διαδηλώσεις, τα ΜΑΤ που στέλνει δεν είναι «φονικά», αλλά δυνάμεις ήπιας καταστολής… Δεν συνεργάζεται με διαπλεκόμενους Ολιγάρχες και διαπλεκόμενα συμφέροντα, αλλά με έντιμους επενδυτές που θα φέρουν την ανάπτυξη… Δεν ξεπουλάει την δημόσια περιουσία, αλλά την εκχωρεί προς αξιοποίηση στους ξένους, για εκατό χρόνια… Θες κι άλλα;

-Υπάρχουν κι άλλα;

-Ουουου… Να συνεχίσω;

-Όχι σταμάτα, γιατί μου πέσανε πολλά και δυσκολεύομαι να τα αφομοιώσω… Να σε ρωτήσω και κάτι τελευταίο… Η Αριστεροδεξιόστροφη διακυβέρνηση, θα μας οδηγήσει τον Αύγουστο σε «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια… Δεν θα μας οδηγήσει;

– Βεβαίως και ναι… Αλλά επειδή η καθαριότητα είναι μόνο η… μισή Αρχοντιά… Εσύ για να την κατακτήσεις… ολόκληρη την Αρχοντιά θα πρέπει σιγά- σιγά να μάθεις να την λες «Πρόγραμμα μεταμνημονιακής παρακολούθησης»…

– Κάτσε, κάτσε… Γιατί έχω μία ακόμη απορία… Τελευταία στο ορκίζομαι… Ποιος είναι αυτός που κυβερνά , εν τέλει, αυτόν τον τόπο σε μια Αριστεροδεξιόστροφη διακυβέρνηση;

-Κατά πρώτον, μην ορκίζεσαι πως αυτή θα είναι η τελευταία σου απορία… Και κατά δεύτερον σου απαντώ στο «ποιος κυβερνά»… Εν τέλει, ο κάθε μαθητευόμενος φέρελπις… Μπαμπινιώτης του Μαξίμου… Τώρα Φλαμπουράρη τον λένε;…Καρτερό τον λένε;… Καρανίκα;… Παππά;… Θα σε γελάσω και δεν θα το’ θελα… Όπως και να τον πεις, πάντως, μέσα θα είσαι. Γκέκε;

Και τινάχτηκαν πάλι φεύγοντας τα σαγόνια του Αφελή!