Ο καλός, ο κακός και το σύμφωνο συμβίωσης

Γράφει ο Λεωνίδας Τσίπης

Κάθε εβδομάδα ο θεατρικός συγγραφέας Λεωνίδας Τσίπης θα σχολιάζει με το δικό του τρόπο καυτά θέματα της επικαιρότητας από την πλευρά του καλού και του κακού.

Υπέροχα! Υπογράφτηκαν τα συμβιο-σύμφωνά μας!

Τώρα είμαστε όλοι ευτυχείς… Τελείωσε η δουλειά μας!

Και για να γίνω πιο σαφής, στο νόημα για να μπεις,

μπορούν να ζούνε νόμιμα ο Μίλτος και ο Μπάμπης.

 

Να ζούνε ευτυχέστατες η Ρούλα και η Μπούλα,

αφού περνάν το σύμφωνο μες στην αναμπουμπούλα.

Το χώσανε ανάμεσα σε ατυχή μνημόνια

καθώς φορολογούσανε φακές και μακαρόνια.

 

Και όλοι είπαν ένα «Ναι» στο προσυμφωνημένο

εκτός απ’ τον Αμβρόσιο και από τον Καμμένο.

 

Ο ΚΑΛΟΣ

Ψηφίζεται το σύμφωνο συμβίωσης των φύλων

που συμβιώνουν (πιο γνωστό, ως ομοφυλοφίλων).

Να το λοιπόν το σύμφωνο! Ψηφίζεται επιτέλους!

Κι έφτασε η «Αποκάλυψη» και η αρχή του τέλους!

Έτσι λέει ο Αμβρόσιος, ο Άγιος Καλαβρύτων,

Επίσκοπος διάκονων, νέων χαριτοβρύτων.

 

Με άλλα λόγια δηλαδή, ψηφίζονται τα Σόδομα

και ήρθε η καταστροφή, το τέλος με τα Γόμμορα.

Αν ήταν να καταστραφεί ετούτος ο πλανήτης,

δεν θα ’ταν μάλλον απ’ το σεξ, αλλ’ αν ο κάθε αλήτης

πολιτικός, βιομήχανος, μεγαλοκαρχαρίας,

έβαζε τέλος και φραγμό και έδινε ευκαιρίες

να μην πετούν αέρια τα κόκκινα φουγάρα

και την αλήθεια απ’ το λαό, την κάνουνε γαργάρα.

 

Αγιότατε Αμβρόσιε, γι’ αυτά δεν θα μιλήσεις;

Ρύπους τέτοιους –αντίθετα– θέλεις να ευλογήσεις;

Κι εγώ ως άνθρωπος καλός και χριστιανός εν γένει

που προσκυνώ στις εκκλησιές και Έλλην παραμένει,

αναρωτιέμαι πράγματι κάτι που βγάζει μάτι:

Οι αμαρτίες όλες μας περνούν απ’ το κρεβάτι;

 

Το ξέρω είμαι αμαρτωλός που κάνω τέτοιες σκέψεις.

Μετανοώ, ω Άγιε, που λέω τέτοιες λέξεις.

Μ’ αυτές είναι οι απορίες μου, ως αφελούς και «γεια σας»,

και με κατάνυξη φιλώ… φιλώ τη δεξιάν σας.

 

Ο ΚΑΚΟΣ

Λένε ότι είμαι εγώ κακός! Κακός εγώ; Καθόλου!

Γι’ αυτό και τον συνήγορο θα κάνω του διαβόλου!

Έχει δίκιο ο Αμβρόσιος και κονταροχτυπιέται,

γιατί είναι παράνομο καθένας να «πηδιέται»

χωρίς να ’χει την έγκριση από την Εκκλησία

χωρίς να έχει του παππά την πρέπουσα ευλογία!

 

Πολύ δε περισσότερο, αν είν’ του ίδιου φύλου,

το σεξ απαγορεύεται! Διά ρόπαλου και ξύλου!

Έχει δίκιο ο Αμβρόσιος σημαία να σηκώσει,

σημαία επανάστασης για να επανορθώσει

απ’ τα χρηστά Καλάβρυτα, κάθε κακό και λάθος,

που ’χουν το θράσος μερικοί, γεμάτοι από πάθος.

 

Το λέει και το Ευαγγέλιο: Αν ήθελε ο Θεός,

ένα φύλο θα έφτιαχνε (μα ήταν σοβαρός).

Θα ’φτιαχνε πρώτα τον Αδάμ και μετά μια ωρίτσα

αντί για Εύα θα ’φτιαχνε, θα ’φτιαχνε Αδαμίτσα!

 

Υπάρχει όμως κόλλημα και με την ευκαιρία

να πω ότι το κόλλημα λέγεται ελευθερία:

που λέει ότι το σώμα μας εμείς το κυβερνάμε,

το κάνουμε ό,τι θέλουμε, το πάμε όπου πάμε.

 

Γι’ αυτό, Άγιε Αμβρόσιε, μ’ όλο το σεβασμό,

Σ’ ασπάζομαι στας παρειάς και βγάλτε το θυμό!