Μετά τις Πρέσπες σειρά έχει το Αιγαίο

Κάθε μέρα ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επιβεβαιώνει στο ακέραιο τους χαρακτηρισμούς οι οποίοι του προσάπτονται. Εμμονικός, ιδεοληπτικός, ημιμαθής, επιπόλαιος, αφελής, ψεύτης είναι μόνο μερικές από τις λέξεις που ταιριάζουν απόλυτα στην ιδιοσυγκρασία του, τις οποίες μάλιστα ο ίδιος, με τα όσα λέει και τα όσα πράττει καθημερινά, τις δικαιώνει και τις πιστοποιεί στο ακέραιο. Η επιβεβαίωση δεν γίνεται μόνο με τα όσα διατυμπανίζει στο εσωτερικό της χώρας. Η τραγική ειρωνεία είναι τα όσα άκριτα εκστομίζει όταν βρίσκεται εκτός Ελλάδας.

Την περασμένη Τρίτη βρέθηκε στη Λευκωσία όπου έλαβε χώρα η 5η Σύνοδος των Χωρών του Νότου της Ε.Ε., στην οποία μεταξύ άλλων συμμετείχε και ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν. Μεταξύ τυρού και αχλαδίου, σε μια χαλαρή συζήτηση «ορθίων» ανάμεσα σε Τσίπρα και Μακρόν, την οποία παρακολουθούσαν ο πρόεδρος της Κύπρου Αναστασιάδης και ο Ιταλός πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε, ο Γάλλος πρόεδρος -ο οποίος, ειρήσθω, το τελευταίο δίμηνο παρακολουθεί αμήχανος να φλέγεται το Παρίσι κάθε Σαββατοκύριακο από τα «Κίτρινα Γιλέκα»- ρώτησε αν υπήρξαν αντιδράσεις στην Αθήνα για τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Ο καθ’ έξιν ψευδόμενος και διαστρεβλωτής της αλήθειας Αλέξης Τσίπρας απάντησε με την ίδια ρητορική και λογική που χρησιμοποιεί ο ίδιος και το κόμμα του σχετικά με την πολιτική προέλευση των Ελλήνων που παίρνουν μέρος στα συλλαλητήρια κατά της επαίσχυντης Συμφωνίας και χρησιμοποίησε πάλι υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς για τους συμπατριώτες του λέγοντας ότι στο συλλαλητήριο πήραν μέρος «ακροδεξιοί λαϊκιστές». Ο αναίσχυντος υποστηρικτής του δικτάτορα Μαδούρο απέκρυψε ότι το 70% των Ελλήνων (σύμφωνα και με την τελευταία δημοσκόπηση της METRON ANALYSIS) τάσσεται εναντίον του ξεπουλήματος της Μακεδονίας και μόνο ένα 19% -προφανώς ΣΥΡΙΣΑίοι- την επικροτούν.

Βέβαια, το έργο με τα ψέματα του Αλέξη δεν σταμάτησε μόνο στους «ακροδεξιούς και λαϊκιστές», καθώς είχε και συνέχεια. Όταν ρωτήθηκε για τον αριθμό των διαδηλωτών, εκεί τα έκανε μούσκεμα. Επειδή η γνώση του στην αγγλική διάλεκτο είναι περιορισμένη, μπέρδεψε το 17.000 με το 70.000 (seventy – seventeen), στο τέλος όμως ήρθε η αποθέωση, καθώς ακούγεται ο Τσίπρας να λέει στον Μακρόν «seven zero», δηλαδή «επτά μηδέν». Πάλι καλά που δεν είπε 007, δόκτωρ… Ζιβάγκο!

Αυτή η κατατοπιστική συνομιλία αφορούσε διαδικαστικά θέματα αλλά κάλλιστα μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος εάν ο πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται πλήρως τα όσα συζητούνται σε διεθνείς συναντήσεις με ηγέτες άλλων χωρών. Πάντως, με τον Αναστασιάδη, ο οποίος μιλάει σωστά ελληνικά, μπόρεσε και συνεννοήθηκε αφού έλαβε -εν τω μεταξύ- τα συγχαρητήριά του για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Γι’ αυτή τη φιλοφρόνηση -μυστήρια κατά τα άλλα γιατί ο Κύπριος πρόεδρος δεν γνωρίζει άραγε την ιστορία της «ψευτο- Μακεδονίας»;- έλαβε από τον Τσίπρα ένα σημαντικό μήνυμα.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός με τον μεγαλοϊδεατισμό που τον διακρίνει είπε ότι «η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μια σημαντική εξέλιξη που πιστεύω ότι θα βοηθήσει την προσπάθειά μας να διεκδικήσουμε στα πλαίσια της διεθνούς κοινότητας του ΟΗΕ μια δίκαιη και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό». Εάν για μία ακόμη φορά ο ανιστόρητος Αλέξης δεν έχει μπερδέψει «τον φάντη με το ρετσινόλαδο», οφείλει να διευκρινίσει πως η Συμφωνία για την παράδοση της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς θα λύσει το πρόβλημα της Κύπρου, το οποίο έχει σχέση με την εισβολή μιας χώρας σε μια άλλη και την κατοχή επί μισό -περίπου- αιώνα του 30% των εδαφών της.

Υπάρχει βεβαίως το ενδεχόμενο ο Τσίπρας και το «πρώτη φορά» αριστερό κόμμα, στο οποίο διαφεντεύει, να απεργάζεται νέα σχέδια, πάλι ερήμην του λαού όπως έκανε και με τις Πρέσπες, και συνεπικουρούμενος από τον Αναστασιάδη, ο οποίος πολύ χάρηκε με τη λύση που δόθηκε για τη «Μακεδονία», να συναινέσουν σε ανοίκειες προτάσεις που θα έρθουν για άλλη μια φορά από φίλους και συμμάχους πέραν του Ατλαντικού. Ενδεχομένως και το ταξίδι του πρωθυπουργού στην Τουρκία, όπου σε λίγες μέρες θα συναντήσει τον Ερντογάν, να έχει σχέση με συμφωνίες, οι οποίες δεν θα αφορούν το… γλυκό νερό των Πρεσπών αλλά το… αλμυρό του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Από ανθρώπους ουτιδανούς, οι οποίοι τολμούν να ονειρεύονται ακόμα και βραβείο «Νόμπελ Ειρήνης», όλα να τα περιμένει κανείς!

Τώρα που ο χρόνος της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ (είναι μειοψηφία με 145 βουλευτές και αναζητά μονίμως «προθύμους» για να ψηφίσει νομοσχέδια) συμπιέζεται, γίνεται πιο ευκρινές το πολιτικό τοπίο υπό την έννοια ότι οι ψηφοφόροι που θα κληθούν σύντομα να επιλέξουν τη νέα κυβέρνηση θα έχουν πλέον σαφή εικόνα και πολλά δεδομένα ώστε να μην παρασυρθούν (όπως πριν από 4 χρόνια) από τις πολλές έωλες υποσχέσεις μιας ετερόκλητης συνομοταξίας πολιτικάντηδων.

Όλοι αυτοί που κάθονται στις καρέκλες της εξουσίας προκειμένου να τις καταλάβουν, έδωσαν μάχες σε πλατείες και πεζοδρόμια κατηγορώντας όσους μετείχαν στις πρώτες μνημονιακές κυβερνήσεις ως ξενόδουλους, ξεπουλημένους στο ΔΝΤ και την Ε.Ε., προσκυνημένους, γερμανοτσολιάδες, οι οποίοι εκχώρησαν κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας σε ξένους. Με το κλίμα που είχε δημιουργηθεί, ο ευκολόπιστος λαός έδωσε άκριτα την ψήφο του σε αυτούς που έταζαν λαγούς με πετραχήλια. Όλα αυτά, βέβαια, ανετράπησαν σε ένα εξάμηνο όταν ύστερα από κυβιστήσεις ψηφίστηκε το τρίτο μνημόνιο των 100 δισ. ενώ «δημεύτηκαν» τα χρυσαφικά της χώρας μας για 99 χρόνια στους δανειστές.

Το κακό όμως είχε γίνει. Οι ψηφοφόροι είδαν το «τυρί αλλά όχι τη φάκα», καθώς πίστεψαν ότι θα καταργηθεί το μνημόνιο, θα δοθεί τέλος στον ΕΝΦΙΑ, θα εκδιωχθούν οι τροϊκανοί, θα διαγραφούν τα χρέη με σεισάχθεια, θα πάρουμε τις γερμανικές αποζημιώσεις, θα αυξηθούν οι μισθοί, θα δοθούν τα δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων, θα καταργηθούν τα διόδια και θα γίνουν πολλά άλλα, ων ουκ έστιν αριθμός. Όλα αυτά δεν έγιναν βέβαια και ο λαός τα υπέστη αγόγγυστα και με μεγάλη παρρησία. Το γεγονός όμως εκείνο το οποίο δεν πρόκειται να αποδεχθεί είναι η προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών και η εκχώρηση του ονόματος (με ιστορία 3.000 ετών) «Μακεδονία» σε λαούς αλλότριους που ζούσαν έξω από τα ελληνικά σύνορα και μιλούσαν άλλη γλώσσα.

Σε όλους τους ανιστόρητους που υποστηρίζουν τη Συμφωνία πρέπει να τεθεί ένα απλό ερώτημα επειδή λένε δεξιά κι αριστερά ότι λύσανε ένα θέμα που εκκρεμούσε 40 χρόνια με τα Σκόπια. Μπορεί κάποιος να βρει έναν χάρτη σε όλο τον κόσμο, πριν από το 1940, στον οποίο η περιοχή των Σκοπίων (η νότια δηλαδή Γιουγκοσλαβία) να αναφέρεται ως «Μακεδονία»; Δεν υπάρχει πουθενά. Και όπως έλεγε ο Αμερικανός συγγραφέας Άρθουρ Μίλλερ (1915-2005): «Η προδοσία είναι η μόνη αλήθεια που μένει»