Και πού να δεις τη δεύτερη φορά!

Του Βασίλη Στεφανακίδη

Πριν από τρεις μέρες συμπληρώθηκαν 3 χρόνια από την ανάληψη της κυβέρνησης από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και δεν μπορώ να πω «πόσο γρήγορα πέρασαν αυτά τα τρία χρόνια».

Κάθε άλλο. Πρόκειται για τρία χρόνια αργά και βασανιστικά που όχι μόνο δεν μας απάλλαξαν από κανένα πρόβλημα τα οποία μας είχαν φέρει οι προηγούμενοι και τα δύο μνημόνιά τους, αλλά αντίθετα μας πρόσθεσαν πολύ περισσότερα βάρη σε όλους, μα όλους τους τομείς. Ποια ελπίδα, ποια αξιοπρέπεια και ποια περηφάνια που μας είχαν υποσχεθεί. Αυτά τα ξέχασαν και οι ίδιοι.

Περσινά ξινά σταφύλια, όπως έλεγε και μεγαλοστέλεχός τους. Από πού να αρχίσουμε και τι να πρωτοθυμηθούμε για τα έργα και τις ημέρες αυτής της ετερόκλητης κυβερνητικής συμμαχίας. Το σκίσιμο των μνημονίων, την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, την επαναφορά της 13ης σύνταξης, τη φορολογική ελάφρυνση, την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, τη μείωση του ΦΠΑ, το «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», την κατάργηση των διοδίων, την αναβάθμιση της δημόσιας υγείας, τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας παιδείας, την πάταξη της φοροδιαφυγής, την τιμωρία των φοροφυγάδων από τις διάφορες λίστες, την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων, την αύξηση της απασχόλησης και δεν έχει τέλος ο κατάλογος των υποσχέσεων που χρησιμοποιήθηκαν ώστε να εμπιστευτεί ο κόσμος τις αγωνίες του στην Πρώτη Φορά Αριστερά.

Τρία χρόνια μετά, τι στ’ αλήθεια έχει μείνει από όλο αυτόν τον μακρύ κατάλογο των υποσχέσεων;

Οχι μόνο δεν υλοποιήθηκε τίποτα, τουναντίον υπάρχει μεγάλη επιδείνωση σε όλα.
Και μπορεί οι περισσότεροι πολίτες μέσα στην παραζάλη από τα συνεχή χτυπήματα των μέτρων πάνω στα μέτρα, να έχουν ξεχάσει τις υποσχέσεις, η κυβέρνηση όμως δεν έχει κανένα πρόβλημα να επαναφέρει στο προσκήνιο ξανά τις ίδιες ή περίπου τις ίδιες υποσχέσεις προς τους γηγενείς λωτοφάγους.

Ετσι, ακούμε την υπουργό Εργασίας να αναφέρει ότι μέσα στο 2018 θα αυξηθεί ο κατώτατος μισθός, άλλοι υπουργοί προσπαθούν να βαφτίσουν το επίδομα των Χριστουγέννων 13η σύνταξη και μάλιστα προεξοφλούν από τώρα ότι θα ξαναδώσουν και φέτος αυτό το φιλοδώρημα προτού καν δουν τις υπερφιλόδοξες επιδόσεις της οικονομίας, ενώ επαίρονται και για αύξηση της απασχόλησης, θεωρώντας ότι οι εναλλακτικές μορφές εργασίας είναι η πανάκεια για την ανεργία όταν ξέρουν ότι ο μισθός των 300 ευρώ δεν αρκεί ούτε καν για τη διατροφή.

Παρέλκει η αναφορά σε συμπεριφορές και πρακτικές κυβερνητικών και κομματικών στελεχών σε όλες τους τομείς του δημόσιου βίου, από την εγκληματικότητα του κοινού ποινικού δικαίου μέχρι την τρομοκρατία που ασκούν στο κράτος, τους λειτουργούς του, αλλά και σε ιδιώτες επαγγελματίες οι «Ρουβίκωνες» και διάφορες άλλες ομάδες αναρχικών.
Τα τρία χρόνια λοιπόν είναι πολλά και η αίσθηση του χρόνου είναι πολύ μεγαλύτερη γιατί ελάχιστοι Ελληνες είδαν σε αυτά τα χρόνια βελτίωση. Προφανώς και υπάρχουν κάποιοι, αλλά αυτούς πρέπει να τους αναζητήσουμε στους καταλόγους των μελών των κομμάτων που συναπαρτίζουν τον κυβερνητικό σχηματισμό.

Γιατί ολετήρας του 3ου και αχρείαστου μνημονίου που μας έφεραν δεν άφησε πέτρα στην πέτρα. Οι φτωχοί γίνανε φτωχότεροι, οι μεσαίοι φτώχυναν και οι πλούσιοι business as usual. Ολα μα όλα τα επαγγέλματα επλήγησαν κι άλλο. Αγρότες, εργάτες, οικοδόμοι, μικρομεσαίοι, γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, συμβολαιογράφοι, φαρμακοποιοί, καθηγητές, δάσκαλοι, αστυνομικοί, στρατιωτικοί, δημόσιοι υπάλληλοι, συνταξιούχοι κ.λπ., όλοι έχουν να πουν για κάποιο μικρό ή μεγάλο δράμα που προστέθηκε στις πλάτες τους στα τρία τελευταία χρόνια. Και ακόμα δεν ξεχνάμε πως το 2015, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, ήμασταν έτοιμοι να αφήσουμε πίσω τα μνημόνια κι αυτό δεν το λέμε εμείς, αλλά οι δανειστές, οι οποίοι τρία χρόνια μετά και αφού μας επέβαλλαν ένα ακόμα μνημόνιο που θεωρητικά λήγει τον Αύγουστο, δεν κάνουν καν λόγο για καθαρή έξοδο, αλλά όλοι τους μας υπενθυμίζουν ότι η αυστηρή επιτήρηση θα εφαρμόζεται έως το 2060. Για να μην ξεχνιόμαστε και παρανοούμε δηλαδή.

 

ΠΗΓΗ: protothema.gr