Γ. Κατρούγκαλος Ο δανδής κομμουνιστής που «κρέμασε» ανελέητα τους συνταξιούχους

Το «Νομοσχέδιο Κατρούγκαλου» εξασφάλισε στον ομώνυμο υπουργό την… αιωνιότητα. Στην πολιτική άλλωστε έχει μεγάλη σημασία να σε θυμούνται, ακόμη κι αν είναι με αρνητικό τρόπο. Ο Γιώργος Κατρούγκαλος που επιμένει να νιώθει μια απίστευτη εσωτερική μοναδικότητα, την οποία και δεν κρύβει, αναφέρεται με υπερηφάνεια στο νομοσχέδιό του και δηλώνει ικανοποιημένος με την πορεία του Ασφαλιστικού.

Της Στέλλας Νοβάκη

Είναι η αγωγή του αριστερού που τον κάνει τόσο αισιόδοξο αφού, όσο και να επιχειρεί να δει έξω από τη γυάλα του, δεν θα τα καταφέρει. Και φυσικά δεν θα ξοδέψει κόπο και ενέργεια να πιάσει το μεταξένιο μαντιλάκι του από την εξωτερική τσέπη του σακακιού του για να καθαρίσει τη θαμπάδα και το θολό τοπίο που του κρύβει την πραγματικότητα. Είναι ασορτί άλλωστε με τη γραβάτα και δεν θα μας κάνει τη χάρη να χάσει το στιλ του. Είναι παλιός… κομμουνιστής. Από τα 15 του κατά δήλωσή του. Και ξέρει να σετάρει… τα πάντα.

Ως αναπληρωτής υπουργού Εξωτερικών, ο Γιώργος Κατρούγκαλος δεν ξεχνάει τον νόμο του για το Ασφαλιστικό. Άλλωστε, δεν έχει και πολλές αρμοδιότητες με τον νέο του ρόλο. Δεν του αφήνει και πολλά περιθώρια ο Νίκος Κοτζιάς, ο οποίος σε αντίθεση με τον Κατρούγκαλο, διαθέτει και τη γνώση και την εμπειρία. Ο ίδιος, μάλιστα, στα τηλεοπτικά στούντιο, καλοφωτισμένος πάντα, ισχυρίζεται ότι ο ασφαλιστικός νόμος του είναι ένα επίτευγμα. Λέει, μεταξύ άλλων, ότι εξασφαλίζει τη δικαιότερη διανομή της συνταξιοδοτικής πίτας. Οι συνταξιούχοι έχουν άλλη άποψη.

ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΚΝΙΤΗΣ

Ο υπουργός που κορδώνεται για το νομοσχέδιό του, το οποίο έχει γίνει πια νόμος του κράτους, έχει μάθει να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και να κερδίζει. Πρωτοστάτησε, φοιτητής ακόμη, στα αμφιθέατρα ως Κνίτης και μάλιστα από τους πιο δυναμικούς. Τότε υπερασπιζόταν με πάθος τις θέσεις του υπαρκτού σοσιαλισμού. Ονειρεύονταν ότι κάποτε θα επικρατούσαν σε όλο τον κόσμο και όλος ο κόσμος θα μπορούσε να απολαύσει το δίκαιό του.

Με λατρεία στον Μαρξ ή τον Λένιν και με οράματα για την κοινωνία «κλεμμένα» από τις σελίδες τους, ο Κατρούγκαλος, όπως τον περιγράφουν και συμφοιτητές του, εξακολουθούσε να παραμένει… απτόητος και πάνω απ’ όλα ατσαλάκωτος. Ένιωθε και τότε περήφανος που αποστήθιζε το σοσιαλιστικό του όραμα, ολοκληρώνοντας στην εντέλεια το κομματικό του καθήκον. Όμως απλά και τότε παπαγάλιζε θέσεις και απόψεις. Δεν τις ζούσε, δεν τις αντλούσε από την πραγματικότητα. Με το ίδιο τακτ, όπως περιγράφουν άνθρωποι που τον γνωρίζουν από νεαρή ηλικία, ο Κατρούγκαλος έδινε τις «μάχες» τόσο στα αμφιθέατρα ως Κνίτης, στα σαλόνια ως ΠΑΣΟΚ και τώρα στα υπουργικά γραφεία ως ΣΥΡΙΖΑ αλλά κυρίως ως… εξουσία.

ΝΟΜΟΣ – ΕΚΤΡΩΜΑ

Από θέση ισχύος ο Γιώργος Κατρούγκαλος κωφεύει και αδιαφορεί απέναντι σε όσους, ακόμη και αριστερούς, μιλούν για έναν νόμο-έκτρωμα και αναφέρονται στον δικό του. Εκείνος στρώνει το μαντιλάκι που στολίζει την μπουτονιέρα του και με το ίδιο ατσαλάκωτο ύφος και στιλ συνεχίζει το υπουργικό του έργο. Δηλώσεις όπως «κανείς Έλληνας δεν θα είναι φτωχός με 384 ευρώ» είχαν προκαλέσει το πανελλήνιο, ιδιαίτερα όταν ακούγονται από το στόμα ενός εύπορου μεγαλοδικηγόρου.

Αν και στρατευμένος στην ΚΝΕ με έντονη συνδικαλιστική δράση, ο Κατρούγκαλος είχε περάσει αρκετά χρόνια στο Παρίσι. Έκανε μεταπτυχιακό και διδακτορικό στη Σορβόννη, απολαμβάνοντας μία γεμάτη κοινωνική ζωή και μυήθηκε στον τρόπο ζωής της πόλης του φωτός. Ο φοιτητής από τη Μεσσηνία βρέθηκε ξαφνικά στο κέντρο του κόσμου. Εκεί όπου γεννιούνταν συνθήματα, κινήματα, πολιτικές αλλά και… στιλ.

Προφανώς, εκεί απέκτησε και τη συγκεκριμένη άποψη για τη μόδα και το ντύσιμό του. Ασορτί μαντίλι με γραβάτα. Το 1990 επανήλθε στην Αθήνα και πλησίασε, όπως πρόσταζε και η μόδα, τα… ζιβάγκο. Βρέθηκε κοντά στον Γιώργο Παπανδρέου και στο ΠΑΣΟΚ. Γίνεται καθηγητής Δημοσίου Δικαίου στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο αλλά και πασίγνωστος εργατολόγος.

Ο αντιμνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ τον ανακάλυψε όταν έδινε πύρινους αντιμνημονιακούς λόγους στους Αγανακτισμένους της πλατείας Συντάγματος. Τα τηλεοπτικά πάνελ τον λάτρεψαν και τον ανέδειξαν. Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία δεν τον άφησε αδιάφορο. Βρέθηκε κοντά στον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος του πρόσφερε μία θέση στο ευρωψηφοδέλτιο που με την ψήφο των πολιτών τον έστειλε στην Ευρωβουλή. Μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, ο Τσίπρας τον όρισε αναπληρωτή υπουργό για τη Δημόσια Διοίκηση. Και μετά… ξεκίνησαν όλα. Κάποτε οι διανοούμενοι της αστικής τάξης, που συμμερίζονταν τις επαναστατικές θεωρίες του απλού λαού, ονομάζονταν «ταξικοί αποστάτες».

Δεν υπάρχει καλύτερος χαρακτηρισμός για τον Γιώργο Κατρούγκαλο, ο οποίος συμμερίζεται τις επαναστατικές θεωρίες του λαού, αλλά επιχειρεί να τις βάλει στο κουτάκι της εξουσίας και μιας Αριστεράς χωρίς ταυτότητας. Το αποτέλεσμα είναι να καλείται κάθε φορά, ως υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, να επιλέξει ή την εξουσία ή την επανάσταση. Και φυσικά η επανάσταση έχει μεγάλο κόστος για την εξουσία. Και ο κ. Κατρούγκαλος οραματίζεται να φοράει το άψογο κοστούμι του για πολύ καιρό ακόμη στην ατσαλάκωτη Αριστερά της εξουσίας.