Επενδύσεις αλα… ΣΥΡΙΖΑ – Απίστευτο και όμως …Ελληνικό!

Η στροφή του Αλέξη Τσίπρα και μερίδας του ΣΥΡΙΖΑ στην άγρα επενδύσεων αποδεικνύεται κακόγουστο ανέκδοτο. Όπως είπε η εταιρεία επενδύσεων του Κατάρ που αποχώρησε, θα προκαλούσε το γέλιο, αν δεν ήταν σοβαρό θέμα. Ανέκαθεν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πρόβλημα στο πάντρεμα των λόγων με τα έργα αλλά τώρα το κακό έχει παραγίνει.

Του Κώστα Ιωάννου

Με βάση μόνο τα πρόσφατα γεγονότα το «αφήγημα» μπάζει από παντού. Το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών ετοιμάζει νομοσχέδιο για να καταστρέψει το πιο επιτυχημένο ελληνικό start up, μια ηλεκτρονική πλατφόρμα διαμεσολάβησης την οποία χρησιμοποιούν 1.000.000 πολίτες για να βρουν σύντομα και εύκολα ταξί και να το αξιολογήσουν. Το ίδιο υπουργείο καταγγέλλει τη Fraport πως δεν επενδύει στα αεροδρόμια παρ’ ότι δεν έχει εγκρίνει εδώ και μήνες τα επενδυτικά σχέδια που του έχει υποβάλει η εταιρεία. Τις τελευταίες εβδομάδες ανακοινώνεται το λουκέτο εργοστασίου παγωτών και η πώληση κλάδου ελαιουργικών. Αλλά η κυβέρνηση κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Και μάλιστα τόσο βαθιά ώστε ο αρμόδιος υπουργός να ανησυχεί ότι δεν θα μπορούμε να απορροφήσουμε το… κύμα των επενδύσεων που όπου να ‘ναι καταφθάνει.

Τίποτε όμως δεν είναι τόσο εμβληματικό όσο η περιπέτεια της επένδυσης στο παλιό αεροδρόμιο. Αφού πέρασε από 40 κύματα διαμαρτυριών, αναβολών και κωλυσιεργίας το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ) υπό την πίεση του Μαξίμου «δέσμευσε» μόνο 300 στρέμματα (αντί των χιλιάδων που πρότειναν κάποιοι ακραίοι) ανακουφίζοντας κυβερνητικούς κύκλους, που δήλωσαν: «Γίνεται ένα μεγάλο βήμα για την υλοποίηση της επένδυσης με τήρηση του νόμου, προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η έγκριση των διαδικασιών από το ΣτΕ» (σ.σ. θαυμάστε κυνισμό: οι αποφάσεις του ΣτΕ ισοδυναμούν με κίνδυνο!).

Θα έλεγε κανείς πως μάλλον δεν είναι σύμπτωση ότι το όνομα εκφράζει αυτό που λέγεται σαν ανέκδοτο: απίστευτο αλλά… Ελληνικό.

 

ΜΙ Α… ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Με λίγα λόγια η πονεμένη ιστορία έχει ως εξής: Για την ανάπτυξη του Ελληνικού έχει υπογραφεί μνημόνιο συναντίληψης μεταξύ του Υπουργείου Πολιτισμού και της εταιρείας διαχείρισης. Αυτό προβλέπει όρους συνεργασίας, προγραμματισμό, αποθήκευση και συντήρηση των αρχαιοτήτων που ίσως βρεθούν και ανάδειξη των ευρημάτων. Τα ίδια ίσχυσαν και για τα ολυμπιακά έργα (γήπεδα, κανό καγιάκ) σε τμήμα της έκτασης του παλιού αεροδρομίου. Τότε ούτε η Πολιτεία ανησύχησε ούτε οι αρχαιολόγοι έδωσαν «μάχη υπεράσπισης της χώρας» ούτε ο δασάρχης νοιάστηκε για την καταστροφή του δάσους. Οι ευαισθησίες εμφανίστηκαν όταν ένας ανεκδιήγητος δήμαρχος απαίτησε να δημιουργηθεί στο Ελληνικό ένα αχανές πάρκο κάτι σαν το Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης και το Χάιντ Παρκ του Λονδίνου. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ, που ως αντιπολίτευση συμπαραστεκόταν σε κάθε λογικό ή παράλογο αίτημα όποιου είχε κάποιο μαράζι, μπήκε μπροστάρης στον αγώνα. Ήταν τέτοιος ο επαναστατικός οίστρος που κανείς δεν σκέφτηκε πόσα κονδύλια θα χρειάζονταν για τη συντήρηση και τη φύλαξη του πάρκου ώστε να μην καταλήξει σαν το Πάρκο Τρίτση και το Πεδίο του Άρεως.

Τα μεγαλόπνοα σχέδια ναυάγησαν, ο διαγωνισμός ολοκληρώθηκε (με μόνο έναν ενδιαφερόμενο), η σύμβαση τροποποιήθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και ξαφνικά κηρύχθηκε αρχαιολογική ζώνη εκεί όπου επί σχεδόν 50 χρόνια προσγειώνονταν κι απογειώνονταν αεροπλάνα. Και το κερασάκι στην τούρτα: ανακαλύφθηκε και δάσος.

Η κατάσταση παραπέμπει τόσο πολύ σε παιδική χαρά, ώστε με δεδομένο τον συμβολικό χαρακτήρα της επένδυσης αποφάσισε να εμφανιστεί και ο πρωθυπουργός (που φρονίμως ποιών ήταν εξαφανισμένος στην πυρκαγιά της Αττικής και στο ναυάγιο του Σαρωνικού). Κι επειδή ως αριστερός προτιμά να συσκέπτεται αντί να σκέπτεται, συγκάλεσε πολιτικό συμβούλιο που επιβεβαίωσε την «αποφασιστικότητα του κόμματος να υποστηρίξει κάθε αναγκαία κυβερνητική πρωτοβουλία, ώστε να εκκινήσει ταχύτατα η υλοποίηση της επένδυσης, η οποία θα συμβάλει καίρια στην εμπέδωση κλίματος επενδυτικής εμπιστοσύνης, αλλά και στην επιτάχυνση της ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας».

Το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό για το κύρος του Τσίπρα και του κομματικού οργάνου. Η συλλογή αλληλοσυγκρουόμενων δηλώσεων που έκαναν με κάθε σοβαρότητα οι υπεύθυνοι κυβερνητικοί παράγοντες έδειξε το αλαλούμ που επικρατεί στο τσίρκο της πρώτης φοράς Αριστερά:

«Η επένδυση στο Ελληνικό θα γίνει, χωρίς όμως να παρακάμπτονται οι θεσμοθετημένες διαδικασίες, ούτε αυτές όμως να διαρκούν αενάως», διαβεβαίωνε ο Γιάννης Δραγασάκης. Προφανώς το γεγονός ότι η επένδυση σέρνεται επί τόσα χρόνια δεν ενοχλεί αφού δεν εμπίπτει στο «αενάως».

ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΩΝ

«Οι αρχαιολόγοι προσπαθούν να προστατεύσουν την ιστορική και πολιτισμική κληρονομιά της χώρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει “ναι” στις επενδύσεις αλλά με σεβασμό στους κανόνες και τους νόμους», αποφάνθηκε ο Πάνος Σκουρλέτης. Κοντολογίς ομολογεί ότι όταν συμφωνήθηκε η επένδυση ούτε αυτός ούτε κάποιος άλλος ενδιαφέρθηκε να διαπιστώσει αν τηρούνται οι κανόνες και οι νόμοι.

«Η θεσμική οδός επίλυσης κάποιων θεμάτων είναι υποχρεωτική. Κανείς δεν μπορεί να κατασκευάσει ένα έργο χωρίς τη γνώμη των δασικών και αρχαιολογικών υπηρεσιών», απείλησε εμμέσως ο Σωκράτης Φάμελλος. Κι έτσι πληροφορηθήκαμε ότι υπάρχει Δασαρχείο Πειραιά αν και δεν είχε δώσει σημεία ζωής όταν λειτουργούσε το αεροδρόμιο τόσες δεκαετίες.

«Θεωρώ ότι ο θόρυβος όλος είναι υπερβολικός», καθησύχασε ο Στέργιος Πιτσιόρλας. Διευκρίνισε ότι η απόφαση του ΚΑΣ δεν είναι δεσμευτική αλλά συμβουλευτική, προσθέτοντας πως έχει γνωμοδοτική αρμοδιότητα αλλά ό,τι κι αν αποφασίσει «η επένδυση θα προχωρήσει». Μένει να μάθουμε γιατί επί τόσες εβδομάδες περιμέναμε τη γνωμοδότηση του ΚΑΣ, αφού δεν έχει σχεδόν καμία σημασία.

«Όταν κάποιος έχει ένα ενδιαφέρον να επενδύσει τα μετράει όλα και αποφασίζει. Τίποτα δεν υπάρχει που να αιφνιδιάζει τους επενδυτές για το Ελληνικό. Όλα ήταν γνωστά», ξεκαθάρισε ο Νίκος Φίλης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που διαδήλωσε πρόσφατα κατά της επένδυσης. Το σαφές μήνυμα: Όποιος θέλει να επενδύσει στην Ελλάδα πρέπει να γνωρίζει ότι τον περιμένει ταλαιπωρία άγνωστης διάρκειας.

Επειδή όμως κάποιος επενδυτής μπορεί να εξακολουθεί να μην καταλαβαίνει, ο Γιώργος Κυρίτσης ήταν αφοπλιστικά ειλικρινής: «Δεν το θέλουμε, υποχρεωθήκαμε να το υλοποιήσουμε, άρα είμαστε υποχρεωμένοι να το υλοποιήσουμε και θα το υλοποιήσουμε, τι να κάνουμε;» τόνισε προφανώς με μισή καρδιά ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.

Η δήλωση αποκαλύπτει την κουτοπονηριά και την υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ. Για λόγους ιδεοληψίας δεν θέλει τις επενδύσεις, ακριβώς όπως δεν ήθελε το μνημόνιο. Αλλά υποχρεώνεται με βάρος ψυχής να ψηφίζει ό,τι του επιβάλλουν οι δανειστές για να κλείσουν οι αξιολογήσεις και να εισπράξει τη δόση. Όταν όμως πάρουν τα λεφτά, με διάφορα κόλπα και κωλυσιεργίες πάντα εν ονόματι του νόμου που τον θυμούνται κατόπιν υπογραφής και… ψηφοφορίας, κάνουν ό,τι μπορούν για να μην τηρήσουν τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν. Κι ας λέει σε κάθε ευκαιρία ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ότι η Ελλάδα τηρεί τις δεσμεύσεις της, ακόμη κι όταν απομένουν προς ψήφιση (κι όχι προς εφαρμογή) καμιά εκατοστή προαπαιτούμενα. Αυτή η τακτική θυμίζει τον Καραγκιόζη που υποκλίνεται στους ισχυρούς και εξαπατά τους αδύναμους – εξ ου και η παρομοίωση της κυβέρνησης με θίασο του θεάτρου σκιών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ… ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ

Βέβαια, η «αντίσταση» του ΣΥΡΙΖΑ δεν περιορίζεται στην επένδυση του Ελληνικού. Επεκτείνεται στις Σκουριές, στην Κασσιόπη, στη Ρόδο, στη Ζάκυνθο και όπου αλλού κάποιοι ριψοκίνδυνοι τύποι θέλουν να βάλουν τα λεφτά τους. Υπάρχει μάλιστα και πολιτική-κοινωνική εξήγηση για την αρνητική στάση. Τα αρχαιολογικά ευρήματα και η προστασία του «δάσους» είναι φαιδρές δικαιολογίες για να πείσουν αφελείς ή απληροφόρητους. Πίσω από τις όψιμες ευαισθησίες υπάρχει μια ολοκληρωμένη «κοσμοθεωρία». Φαίνεται ότι οι ανήσυχοι ακτιβιστές θέλουν επιστροφή σε μια ζωή «αγνή ως παιδίσκη» μακριά από τις παγίδες του καταναλωτισμού και της στρεβλής ανάπτυξης. Δικαίωμά τους να μιμούνται τους Λουδίτες που στις αρχές του 19ου αιώνα κατέστρεφαν τα μηχανήματα που θα τους άφηναν χωρίς δουλειά, αλλά δεν δικαιούνται να μας επιβάλουν τις μειοψηφικές απόψεις τους.

Η αντίληψη του «όχι στην πρόοδο» προκύπτει γλαφυρά από ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στη βδομαδιάτικη εφημερίδα «Εποχή», προσκείμενη στους «53+» του ΣΥΡΙΖΑ. Οι «γνήσιοι» αριστεροί καταδικάζουν μετά βδελυγμίας ό,τι ο υπόλοιπος κόσμος θεωρεί ανάπτυξη. Ο αρθρογράφος σημειώνει: «Έχουμε πολιτικούς και ιδεολογικούς λόγους να είμαστε ενάντια σε φαραωνικού τύπου σχέδια όπως το Ελληνικό. Δεν θέλουμε «περίφρακτες πόλεις». Πόλεις οχυρά που αποκλείουν (;) κάποιους ευνοημένους από τα «μιάσματα», τους «ακάθαρτους», τους κάθε λογής κολασμένους της γης».

Είναι φανερό πως έχουν εγκαταλειφθεί τα νομικίστικα και περιβαλλοντικά προσχήματα και κανείς δεν δικαιούται να πει πως δεν έχει καταλάβει με ποιους έχουμε να κάνουμε. Η διανοητική διαστροφή τους φτάνει σε τέτοια ύψη ώστε ένα πάρκο με 2,5 χιλιάδες στρέμματα πρασίνου να θεωρείται «περίφρακτη πόλη» που αποκλείει τους… κολασμένους της γης. Αν ο «φόβος» τους πηγάζει από την κατάσταση που επικρατεί στο Πεδίο του Άρεως, έχουν δίκιο αλλά εκ του αντιθέτου. Γιατί μόνο εκεί οι μη προνομιούχοι περίοικοι είναι αυτοί που αποκλείονται από τα «μιάσματα» και τους «ακάθαρτους» που διακινούν φόρα παρτίδα τα ναρκωτικά και αφοδεύουν στο ύπαιθρο σαν τα ζώα. Αλλά τους «53+» ιδεολόγους δεν φαίνεται να τους ενοχλεί ούτε αυτό ούτε και η μόνη αληθινά περίφρακτη πόλη του γκέτο των Εξαρχείων.

Το ζήτημα είναι περισσότερο αρμοδιότητας ψυχιατρικής και λιγότερο έως καθόλου πολιτικής. Δεν είχε κοπάσει ο θόρυβος από τις αυστηρές οδηγίες του Αλέξη Τσίπρα να μην καθυστερήσει κι άλλο η επένδυση, (σ.σ. όλοι οι άβουλοι πρωθυπουργοί δημοσιοποιούν με διαρροές «την οργή τους») και δύο οικολογικές οργανώσεις προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της απόφασης με την οποία διαπιστώθηκε το αυτονόητο και οφθαλμοφανές: ότι στο Ελληνικό δεν υπήρχε δάσος. Πρόκειται για απίθανη γελοιότητα, δεδομένου ότι οι ίδιες αυτές ευαίσθητες ψυχές ουδόλως συγκινήθηκαν για τη μόλυνση του Σαρωνικού.

Η ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ

Η ανησυχία περί του «δάσους» είναι προσχηματική. Όλοι ξέρουν ότι στο έργο προβλέπεται να φυτευτούν περί τα 2.300 στρέμματα, έναντι των 37 (!) τεχνητής φύτευσης για τα οποία αγωνιούσε ο δασάρχης Πειραιά. (σ.σ. Με κάποια άλλη επένδυση ίσως μάθουμε ότι, εκτός από Δασαρχείο στον Πειραιά, υπάρχει και Λιμεναρχείο στα Τρίκαλα). Κι επειδή εικάζουμε από πού ενημερώνονται οι αντιρρησίες, αξίζει να τους υπενθυμίσουμε ότι η «Αυγή» την επομένη του… «ξεπουλήματος» του Ελληνικού κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο τίτλο «Η έμφαση στο πράσινο»(!). Κάτι έπρεπε να τονιστεί για να καταπιούν οι αναγνώστες της ένα ακόμη πικρό χάπι: την κωλοτούμπα του πρωθυπουργού ο οποίος σε παλαιότερα φύλλα εικονιζόταν χαμογελαστός μεταξύ ακτιβιστών και πίσω από ένα πλακάτ που έγραφε «το Ελληνικό δεν πωλείται». Κακώς πάντως ανησυχούσε η ιστορική εφημερίδα για τις εξελίξεις που έθεταν υπό αμφισβήτηση την αξιοπιστία του Αλέξη Τσίπρα. Κανείς δεν έχασε ποτέ κάτι που δεν είχε…

ΥΓ. Τα στρέμματα αρχαιολογικού ενδιαφέροντος που χαρακτήρισε το ΚΑΣ περιλαμβάνουν το φιλέτο της επένδυσης: το Mall και τις πολυτελείς κατοικίες. Η εταιρεία είχε δηλώσει ότι το project δεν είναι legoland για να αλλάζει κάθε τόσο. Ακόμη κι αν βρεθεί συμβιβαστική λύση η ζημιά έχει γίνει.