Αρχίζει το ματς, γεμίζουν τα όπλα. Οπλίστε κι αρχίζει το ματς…

Η στήλη σήμερα παρουσιάζει μια νέα εκδοχή για τα γνωστά γεγονότα της Κυριακής, βασιζόμενη σε άγνωστα βίντεο που επεξεργάστηκε και τα οποία… υπέκλεψε από συλλογές ανυποψίαστων μαρτύρων (μη αυτοπτών και άνευ κουκούλας), οι οποίοι ουσιωδώς και διαχρονικά θεωρούνται (στην πλειονότητά τους) δικαίως… «δημοσίου συμφέροντος».

του Κούτα Μάρες

Ευχαριστώ, λοιπόν, για την ακούσια συμβολή τους τον αξέχαστο (και αιώνιο), «φτωχό και μόνο καουμπόι» Λουκιανό Κηλαηδόνη, τον «ωσεί παρόντα» πάντα οσάκις διακυβεύεται σε ζωντανή μετάδοση το αθλητικό ήθος, τον αξεπέραστο (ακόμη) «γελωτοποιό της Ρωμιοσύνης» Χάρρυ Κλυνν, τον συνεργάτη του μουσικοσυνθέτη και στιχουργό Γιώργο Κριμιζάκη, τον ενεργό «σταντ απ κομίντια» Γιάννη Ρούσσο, το τρολάδικο «Τσίλι Καφενείο»,  τον Μιχάλη Πρέκα και τον σπορκάστερ Βασίλη Γεωργίου που με την επική περιγραφή του (από το Καλλιμάρμαρο) της ιστορικής νίκης της ΑΕΚ επί της Σλάβιας για τον τελικό του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Κυπελλούχων (τότε που οι δύο τελευταίες λέξεις γράφονταν ακόμη με δύο λάμβα), σφράγισε με την «ψυχή» της φωνής του, σφράγισε τα χρόνια της (υπερ-συλλογικής) οπαδικής μας αθωότητος, κατά το μακρινό 1968…

 

ΥΠΟΨΙΑΣΜΕΝΟΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΗΣ (προτού έλθουν όλα… τούμπα): Αρχίζει το ματς/ γεμίζουν τα όπλα/ Η ώρα ζυγώνει/αρχίζει το ματς/ Αρχίζει το ματς/ θα δούμ’ άλλα κόλπα/ Τρεχάτε κι αρχίζει το ματς./ Πω πω γουστάρω να βλέπω ρεβόλβ/ Να βλέπω κουμπούρια/ σκηνές γκραγκινιόλ/ Πώς μας ενώνει και πώς μας δονεί/ Του Γιώργου Μήνου η φωνή./ Αρχίζει το ματς/ Παράτα με τώρα/ Πλησίασ’ η ώρα/ Αρχίζει το ματς/ Αρχίζει το ματς/ Κανείς μην κουνιέται, οπλίστε/ Κι αρχίζει το ματς…

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΣ ΣΠΟΡΚΑΣΤΕΡ (την ώρα που έρχονταν όλα… τούμπα): Αγαπητοί τηλεθεατές και ακροατές του ραδιοφώνου βρισκόμαστε στο 89ο λεπτό κι ενώ ο αγών βαίνει προς τη λήξη του με το ματς να είναι ισόπαλο… Η γηπεδούχος Βόρειος Ελλάς ρίχνει ξαφνικά όλα τα όπλα της στο γήπεδο…

Ο στρατηγός μέτοχος με το πιστόλι στο χέρι, σαν άλλη αντι- ολυμπιονίκης Άννα Κορακάκη, δίνει το σύνθημα της τελικής επικράτησης σε αυτόν τον Αρμαγεδδώνα, την τελική μάχη μεταξύ Βορείων και Νοτίων… Καλεί το ιππικό των φουσκωτών (χωρίς άλογα όμως γιατί ψόφησαν από το βάρος τους) στο γρασίδι… Και όλα έρχονται… τούμπα. Ένα-μηδέν και μετά… 0-0 και ξανά πάλι 1-0… Αρχίζει να γράφεται το μεγαλύτερο έπος στην ιστορία της. Εφάμιλλο του Αλβανικού και του ‘21. Των ανταρτών του Βουνού, αυτών που δεν παρέδωσαν τα όπλα στη Βάρκιζα του νέου εμφυλίου, αλλά και των Κολοκοτρωναίων που καβάλα παν στην εκκλησιά, καβάλα δεν προσκυνάνε, καβάλα παίρνουν αντίδωρο από του Παππά του Νίκου και του αρχιερέα Αλέξη το χέρι… Τα Φλάμπουρα κυματίζουν και ο… Φλαμπουράρης τώρα δικαιώνεται… Το σύνθημα «Ιβάν μου σ’ αγαπώ, Ιβάν είσαι ο ένας, βαθμούς τα ξημερώματα δεν πήρε άλλος κανένας», δονεί την ατμόσφαιρα… Ο αγώνας αυτός δεν χάνεται γιατί ένας αγώνας χάνεται μόνο όταν παραδίδεις τα όπλα… Το τι γίνεται δεν περιγράφεται 40.000 φίλαθλοι, χιλιάδες πολεμικές ιαχές, χιλιάδες μοτοσυκλέτες στις κερκίδες, χιλιάδες αλαφροΐσκιωτα ρολά χαρτιού από ταμειακές μηχανές, θεωρημένα νύχτα στην εφορία, χιλιάδες στιγμές αποχωρήσεων αντιπάλων, γεγονότα που δεν μπορώ να σας τα περιγράψω… Μπράβο, παιδιά μου… Δεν πυροβολούν την μπάλα, παίρνουν τη σφυρίχτρα προτού την καταπιεί ο έντρομος διαιτητής… Τα γεγονότα έληξαν… Είμαστε πρωταθληταί… Δεν μπορώ να σας περιγράψω τι γίνεται, κλαίμε όλοι οι χιλιάδες που είμαστε εδώ… Η ατμόσφαιρα είναι φανταστική. Είναι αυτή που μόνο στο στάδιο του Μαρακάνα, μόνο στο Γουέμπλεϊ, μόνο στο Μπερναμπέου, μόνο σε αυτά τα στάδια που χωράνε 200.000 φιλάθλους μπορούμε να δούμε… Γιατί απόψε η Βόρειος Ελλάς, η Ελλάς μεγαλουργεί… Όλη η Ευρώπη, όλος κόσμος, όλος ο παγκόσμιος αθλητισμός θα ομιλεί, θα ασχολείται αύριο με αυτό το γεγονός που είναι ένα όνειρο, ένας εφιάλτης για τους εχθρούς μας, ένα όνειρο που μας έχει κάνει όλους να κλαίμε, ένα όνειρο που η χαρά δεν περιγράφεται, η χαρά αγαπητοί μου τηλεθεατές, πρέπει να είστε εδώ για να την ζήσετε… Κλαίει από χαρά ο κόσμος, ο φίλαθλος κόσμος που ήρθε σήμερα εδώ για να μας δώσει το τρόπαιο… Κλαίνε από χαρά και όσοι δεν έβλεπαν αυτά που έγιναν… Κλαίνε και όλοι οι Έλληνες φίλαθλοι που έβλεπαν τι έγινε, από ντροπή… Η αδικημένη Βόρειος Ελλάς ενίκησε, η δικαιοσύνη ενίκησε, η εξυγίανση ενίκησε, η νέα υγιής διαπλοκή ενίκησε… Και όποιος δεν το καταλαβαίνει, δεν ξέρει πώς την πατά και πού πηγαίνει με αυτούς τους κωλοτούμπες που έχει μπλέξει…

ΑΠΟΡΗΜΕΝΟΣ ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ (αφού ήρθαν όλα… τούμπα): Την άλλη μέρα που οι κυβερνητικοί/ βρήκαν ως λύση ειρηνική, το «στρίβειν» με διακοπή/ προσπάθησα να μάθω τι, πώς και ποιος και γιατί/ κι άκουγα να τους ρωτάνε στα φωναχτά/ γιατί τα κάνετε πάλι αυτά./ Ο ένας κοιτούσε τον άλλο κλεφτά/ και όλοι τους λέγανε τα λόγια αυτά: Ουγκάγκα μπουμ μπουμ χι γκάπα γκουμ μπιρλί γκαγκά αούγκιγκι αούγκιγκι μπάγκαλα γκάουγκα γκα.

Ο υφυπουργός στην οθόνη/ βγήκε να μας τα κάνει, λέει, λιανά./ Μα όποιος τον ακούει πελαγώνει/ Και λέει από μέσα του:/ ΜΑΛΑΚΑ, πιο μαλακά,/ λέγε τα ψέματα πιο μαλακά… Με λόγια και λόγια και λόγια/ παν’ να μας φέρουνε τούμπα ξανά/ Όλους τους άλλους τους βγάζουν λαμόγια/ κι αυτούς μπουμπούκια λευκά/…Μαλακά, πιο μαλακά,/ για τι μας περνάνε… Πιο μαλακά/ και μας ζητάνε να τους ψηφίσουμε στο μέλλον ξανά/ Γιατί τα ‘χουν φτιάξει όλα καλά/ Την ψήφο μας όμως να θυμηθούμε/ αφού κάλπες στήνουνε στα μουλωχτά/…Μαλακά, πιο μαλακά,/να τους τη ρίξουμε κι εμείς μαλακά… ΜΑΛΑΚΑ…