Όχι άλλο κάρβουνο…

Του Αβέρκιου Λουδάρου

Και τι δεν κάνει ο άνθρωπος για να πραγματοποιήσει τα όνειρά του, εν προκειμένω να κερδίσει τις εκλογές και να σώσει τον πολύπαθο αυτόν τόπο… Οι παλιομοδότικες, παλαιοκομματικές μέθοδοι είναι η δεύτερη φύση του, γιατί νομίζει ότι με αυτά τα μέσα θα πετύχει τον σκοπό του.

Ε, βέβαια στον Αλέξη Τσίπρα αναφερόμαστε που δεν σταματάει να μας εκπλήσσει. Έμαθε κατά πού πέφτει το ΣΔΟΕ (σιγά το δύσκολο, εδώ έμαθε κατά πού πέφτει το Άγιο Όρος) και επισκέφθηκε τα γραφεία του για να προειδοποιήσει τον Σαμαρά να μην χρησιμοποιήσει τους ελεγκικούς μηχανσιμούς ως μοχλό πίεσης και εκβιασμού ενόψει της διαδικασίας για την εκλογή νέου προέδρου της Δημοκρατίας.

Ο Αλέξης, που ως καλός κομουνιστογενής πολιτικός ζει τον μύθο του σε σκοτεινές περιόδους, νομίζει ότι βρισκόμαστε ακόμα στην προδικτατορική περίοδο. Έτσι είναι εάν έτσι νομίζει. Δεν μπορούμε να του χαλάσουμε το όνειρο ότι ετοιμάζεται για μεγάλη επανάσταση που θα αποτινάξει τον ζυγό και θα φέρει δημοκρατία στον τόπο.
Ανεξάρτητα όμως από το αν βλέπει όνειρο ή όχι, είναι επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης και οφείλει να λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Εάν δεν αποκαλύψει σε ποιες περιπτώσεις αναφέρεται, θα καταστεί περίγελως και οποιοσδήποτε θα νομιμοποιηθεί να τον αποκαλεί αναξιόπιστο (όχι ότι δεν δίνει άλλες αφορμές για τέτοια σχόλια…).

Επειδή τα επιχειρήματά του είναι θεωρίες (μάλλον γι’ αγρίους), τα μέσα ενημέρωσης που τον στηρίζουν, χρησιμοποιούν διάφορες πομπώδεις εκφράσεις, πλην όμως κενές περιεχομένου, για να πείσουν για το αληθές του λόγου του.

«Η ανοχή απέναντι στη φοροδιαφυγή μαρτυρεί ταξική εύνοια», αναφέρεται για παράδειγμα την «Αυγή» και μάλιστα στο κύριο άρθρο του σημερινού φύλλου (Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2014). Ας πούμε ότι ένας περιπτεράς (που φυσικά δεν ανήκει στην ανώτερη οικονομικά τάξη) δεν κόβει αποδείξεις, αλλά η εφορία και το ΣΔΟΕ δεν παίρνουν χαμπάρι. Αυτό, Αλέξη, δείχνει «ταξική εύνοια»;

Λοιπόν, εάν ο Αλέξης και οι συν αυτώ δεν αλλάξουν μυαλά και συμπεριφορά, αν δεν σταματήσουν να εκστομίζουν πομφόλυγες, βλέπω τους νοήμονες να φωνάζουν όπως ο Κούρκουλος στην ελληνική ταινία «όχι άλλο κάρβουνο». Ακούς Αλέξη; Όχι άλλο κάρβουνο…