Προσφυγικό: Πώς γίνεται το εμπόριο ψυχών στο Αιγαίο

Της Πέννυς Κροντηρά

Μια από τις μεγαλύτερες ανθρωπιστικές κρίσεις στα παγκόσμια χρονικά είναι σε πλήρη εξέλιξη. Με επίκεντρο τα νησιά του Αιγαίου, που έχουν αναδειχθεί σε στρατηγικό πέρασμα σωτηρίας, χιλιάδες πρόσφυγες από τη Συρία (κυρίως), το Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Πακιστάν και άλλες χώρες προσπαθούν να περάσουν προς τον «Παράδεισο της Δύσης».

Οι κατατρεγμένοι, κάθε ηλικίας, μεταξύ των οποίων πολλές μητέρες με βρέφη στην αγκαλιά, αφού αφήνουν πίσω τους ερείπια από τους βομβαρδισμούς, πέφτουν στα χέρια Τούρκων δουλεμπόρων, οι οποίοι, αδίστακτοι καθώς είναι, τους «στοιβάζουν» σε πλαστικές βάρκες, οι οποίες εύκολα ανατρέπονται, με αποτέλεσμα εκατοντάδες άνθρωποι να βρίσκουν τραγικό θάνατο στα παγωμένα νερά του Αιγαίου, μπροστά στα μάτια της παγκόσμιας κοινότητας και με τις ευρωπαϊκές ηγεσίες να κάνουν τα στραβά μάτια.

Την ώρα που ανθρώπινες ψυχές χάνονται στον υγρό τάφο, οι δουλέμποροι γεμίζουν τα πορτοφόλια τους με τεράστια ποσά που ανέρχονται σε εκατομμύρια ευρώ!

Τέσσερις δημοσιογράφοι από τα νησιά της σωτηρίας, καλύπτοντας την επιχείρηση διάσωσης των λιμενικών μας και των εθελοντών ψαράδων, στέλνουν ένα μήνυμα ανθρωπιάς σε όλο τον κόσμο μέσα από το «Καρφί», αποκαλύπτοντας παράλληλα τον ρόλο της τουρκικής μαφίας των παραλίων.

«Το προσφυγικό φέρνει περισσότερα έσοδα από ό,τι η διακίνηση ναρκωτικών και η εμπορία γυναικών. Αν υποτεθεί ότι βγαίνουν 5,000 άνθρωποι καθημερινά στην Μυτιλήνη και αυτοί πληρώνουν 1.500 ευρώ στον μεταφορέα το άτομο, μιλάμε για 7,5 εκατομμύρια τζίρο την ημέρα και 225 εκατομμύρια ευρώ τον μήνα!» δηλώνει ο δημοσιογράφος Στρατής Μπαλάσκας από την Μυτιλήνη.

«ΧΑΣΑΜΕ ΤΟ ΜΕΤΡΗΜΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΤΩΜΑΤΑ…»

Στρατής Μπαλάσκας, δημοσιογράφος Αθηναϊκού Πρακτορείου στη Μυτιλήνη:

«Η Μυτιλήνη είναι η πρωτεύουσα της προσφυγιάς στην Ευρώπη. Η κατάσταση είναι πολύ άσχημη. Από την αρχή του χρόνου έχουν φτάσει στο νησί 350.000 πρόσφυγες, ενώ 510.000 είναι οι άνθρωποι που έχουν μετακινηθεί στην Ευρώπη από την αρχή της χρονιάς. Περισσότεροι από τους μισούς, έξι στους δέκα, μετανάστες στην Ευρώπη έχουν μετακινηθεί μέσω της Λέσβου. Πρέπει να σημειωθεί ότι μιλάω για την πανευρωπαϊκή μετακίνηση και όχι την εθνική. Η συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς είναι από τη Συρία και αυτό αποδεικνύεται είτε από τα διαβατήριά τους είτε από μια διαδικασία πιστοποίησης της αστυνομίας (τους δείχνουν παλιά χαρτονομίσματα της Συρίας, που ανάλογα με την ηλικία τους πρέπει να τα αναγνωρίσουν κ.ά.). Οι άνθρωποι ζουν σε φρικτές συνθήκες στους δρόμους. Υπάρχει ένα κέντρο καταγραφής το λεγόμενο “hot spot”, που είναι στη Μόρια και ο καταυλισμός στον Καρά Τεπέ. Αφού καταγραφούν αφήνονται ελεύθεροι και με ρυθμό 5.000-7.000 ανθρώπων την ημέρα αποχωρούν από το νησί με πλοία της γραμμής ή έκτακτα δρομολόγια πληρώνοντας το αντίτιμο του εισιτηρίου τους. που είναι 60-70 ευρώ».

«ΑΠΟΥΣΑ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ»

«Σε κάποιους, ελάχιστους, που δεν έχουν χρήματα, γιατί τα έχασαν, τους πληρώνουν το εισιτήριό τους οι μη κυβερνητικές οργανώσεις που είναι στο νησί. Όλο αυτό το διάστημα μένουν στους δρόμους, σε σκηνές και όσοι έχουν χρήματα σε ξενοδοχεία. Η μέγιστη των φροντίδων παρέχεται από τις μη κυβερνητικές οργανώσεις, ενώ η κρατική βοήθεια περιορίζεται στην ηρωική δράση των ανδρών του Λιμενικού Σώματος. Φυσικά, ευτυχώς που υπάρχουν οι πανταχού παρόντες εθελοντές. Εθελοντές είναι οι ψαράδες, ο κάτοικοι του νησιού που στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο τους σώζουν ανθρώπους από τη θάλασσα και από την πείνα. Η εκκλησία είναι παντελώς απούσα, δεν έχει κάνει τίποτα. Αναφέρομαι στην εκκλησία ως μητρόπολη Μυτιλήνης και Μήθυμνας ως φορέα. Είναι τραγική η απουσία της, ούτε ένα ποτήρι νερό δεν έχει προσφέρει, αντιθέτως ανακοίνωσε τρισάγιο υπέρ της ανάπαυσης ψυχών των χαμένων. Ο δήμος τρέχει, αλλά δεν είναι δουλειά του. Επίσης, υπάρχει η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες. Σημαντική βοήθεια παρέχουν οι μη κυβερνητικές οργανώσεις που έχουν έρθει από όλη την Ευρώπη. Οι Γιατροί χωρίς Σύνορα, οι Γιατροί του Κόσμου, ο Ερυθρός Σταυρός, η Ερυθρά Ημισέληνος κ.ά. Επίσης, υπάρχουν ξένοι άνθρωποι που πήραν την άδειά τους και ένα αεροπλάνο και ήρθαν να βοηθήσουν, όπως και πολλοί ντόπιοι, και κάνουν απίστευτη δουλειά σώζοντας κάθε μέρα 100-200 ανθρώπους».

«ΝΕΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ»

«Κρατικά κονδύλια δεν υπάρχουν πια για αυτόν τον σκοπό, αντιθέτως υπάρχουν πολύ μεγάλα χρέη στις εταιρίες catering που σίτιζαν αυτούς τους ανθρώπους. Πλέον, η σίτιση γίνεται μέσω των μη κυβερνητικών οργανώσεων. Όσοι Σύροι βρίσκονται στο Καρά Τεπέ, τους ταΐζει η μη κυβερνητική οργάνωση Save Children.

Στην προσπάθεια τους να φτάσουν στο νησί έχουν πνιγεί πάνω από 100 άτομα. Σαράντα δύο άτομα πνίγηκαν με το ναυάγιο της 28ης Οκτωβρίου και άλλα τρία την βδομάδα που πέρασε. Κάθε μέρα βγαίνουν από τη θάλασσα πτώματα. Έχουμε χάσει το μέτρημα. Κανείς δεν ξέρει ποιος είναι από ποιο ναυάγιο, οι εικόνες στις παραλίες είναι τραγικές. Στη βόρεια Λέσβο βλέπεις νεκρά παιδιά που βγάζει το κύμα. Αν ο Ιλάν ήταν η εικόνα μιας τραγωδίας που συντάραξε την Ευρώπη, οι εικόνες που βιώνουμε εδώ στο νησί είναι “οι νύχτες στο τέρας”, που λέει ο Χατζιδάκις. Έχουμε συνηθίσει το τέρας και αυτό είναι το ανησυχητικό. Δεκάδες πτώματα και ιδιαίτερα μικρών παιδιών και βρεφών».

«1.500 ΕΥΡΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ»

«Οι δημοσιογράφοι ξεχνούν ότι είναι δημοσιογράφοι και γίνονται μέρος της “είδησης” και μεταφέρουν νεκρούς. Δεν αναφέρομαι καν στη βοήθεια των ανθρώπων να βγουν από τις βάρκες. Όταν η βάρκα βγαίνοντας στην ξηρά σχίζεται πάνω στα βράχια, δεν μπορείς να μένεις στην ακτή και να παρακολουθείς σαν δημοσιογράφος. Αρπάζεις μια τσάντα και την πετάς στην ακτή ή παίρνεις ένα παιδί και το βγάζεις έξω. Μπαίνεις μέχρι τη μέση μέσα στο νερό να σώσεις οτιδήποτε να σώζεται, που λέει το τραγούδι. Αυτή η ανθρωπιστική κρίση θα αλλάξει την εικόνα της Ευρώπης στον 21o αιώνα. Με 7 και 8 μποφόρ στην κοσμοθαλασσιά έρχονται 5.000 άτομα με πλαστικές βάρκες, που χωράνε 20 άτομα και σε αυτές βάζουν 50 πρόσφυγες. Φτάνουν με πιο πολύ νερό μέσα στη βάρκα παρά έξω από αυτήν! Εγκληματούν οι Τούρκοι μεταφορείς, αλλά είναι πολλά τα λεφτά. Έχω τη γνώμη ότι το προσφυγικό φέρνει περισσότερα έσοδα από ό,τι η διακίνηση ναρκωτικών και η εμπορία γυναικών στη γειτονιά. Αν υποτεθεί ότι βγαίνουν 5.000 άνθρωποι καθημερινά και αυτοί πληρώνουν 1.500 ευρώ στον μεταφορέα το άτομο μιλάμε για 7,5 εκατομμύρια τζίρο την ημέρα επί 30 μέρες ο μήνας είναι 225 εκατομμύρια ευρώ τον μήνα! Θέλω να σταματήσω να είμαι πολεμικός ανταποκριτής, δεν το επέλεξα».

«150.000 ΕΥΡΩ ΗΜΕΡΗΣΙΩΣ ΑΦΗΝΟΥΝ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΟΙ ΕΥΠΟΡΟΙ ΣΥΡΟΙ»

Χάρης Ζαβουδάκης, δημοσιογράφος Σάμου:

Είναι μια στιγμή που δεν είχε ξαναζήσει η Σάμος. Οι πρόσφυγες έρχονται κατά εκατοντάδες, χιλιάδες. Αυτή την στιγμή υπάρχουν δύο κέντρα συγκέντρωσης των προσφύγων, όπου στο ένα δεν διαμένουν, αλλά έρχονται για σίτιση και στο άλλο γίνεται η καταγραφή. Η εικόνα δεν είναι τόσο άσχημη όσο στη Μυτιλήνη, γιατί η καταγραφή των προσφύγων γίνεται άμεσα και γρήγορα χάρη στο Λιμενικό και την Αστυνομία. Όλη την ημέρα οι πρόσφυγες περιμένουν στο λιμάνι Μαλαγαρίου, μέχρι να έρθει το πλοίο, για να φύγουν στην Αθήνα. Το πρόβλημα που προέκυψε με τις βροχές και το κρύο μάλλον έχει λυθεί, γιατί ήρθαν δύο οικίσκοι από τη Ζάκυνθο, που ήταν λόγω σεισμών και μπήκαν προσωρινά ο ένας δίπλα στον άλλο δημιουργώντας μια υποδομή που επιτρέπει τη φιλοξενία 300-400 ατόμων. Τώρα όμως που έχουμε πάνω από 1.000-2.000 άτομα, υπάρχουν σκηνές και υπόστεγα, ώστε να μη βρέχονται οι άνθρωποι και να κοιμούνται με αξιοπρέπεια. Σε λίγο διάστημα θα έρθουν άλλα 12 μικρά σπιτάκια που θα χρησιμοποιηθούν για τη σίτιση των μεταναστών και το βράδυ θα μπαίνουν μέσα τα γυναικόπαιδα για να προστατευτούν από τα καιρικά φαινόμενα. Για ένα χρονικό διάστημα 3-4 μηνών οι πρόσφυγες που ήρθαν ξεπέρασαν τους 10.000. Είναι το δεύτερο νησί του Αιγαίου μετά τη Μυτιλήνη που δέχεται τον μεγαλύτερο όγκο των προσφύγων.

Οι πρόσφυγες είναι από τη Συρία και το αντιλαμβάνεσαι γιατί είναι εύποροι άνθρωποι που μετά την καταγραφή θα πάνε στα ξενοδοχεία της Σάμου. Κατά μέσο όρο αφήνουν στη Σάμο 100.000-150.000 ευρώ ημερησίως. Ανάμεσά τους, όμως, υπάρχουν και άνθρωποι από το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Σομαλία. Αυτοί οι άνθρωποι μας φιλάνε τα χέρια και μας ευχαριστούν ακόμα και αν τους δώσεις μία καραμέλα, σοκολάτα. Βλέπεις τους πρόσφυγες μόλις φτάνεις στο λιμάνι σαν μια πόλη μέσα σε αυτό!»

«ΟΙ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ»

«Στο νησί βοηθούν πολλοί εθελοντικοί σύλλογοι, γυναίκες ντόπιων που είναι ξένες έχουν ευαισθητοποιήσει άτομα από τις χώρες τους και στέλνουν είδη βοήθειας. Για παράδειγμα η Σανδίλ, μια τουριστική εταιρεία που είναι κολοσσός στην Αγγλία, βοήθησε στην αποστολή 5 τόνων πραγμάτων με ναυλωμένο αεροσκάφος. Επίσης, υπάρχουν εθελοντικές οργανώσεις ντόπιες, όπως η Κίνηση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, καθώς και εθελοντικές ομάδες μέσω του εργατικού κέντρου, χωριών της Σάμου και από την Ικαρία, καθώς και εθελοντές που προσφέρουν σε είδος, π.χ. μαγείρεμα όπως η πρόεδρος της Μέλισσας, που είναι ένας σύλλογος με παιδιά με ειδικές ανάγκες, και μαγειρεύει για τους πρόσφυγες. Πλέον δεν ζητούν είδη πρώτης ανάγκης, αλλά χέρια για να βοηθούν στις δουλειές. Επίσης, ήρθε από την Ισπανία ο Ερυθρός Σταυρός, που μαζί με της Σάμου μπορούν να κάνουν πρόχειρα χειρουργεία με γιατρούς και νοσηλευτές. Ακόμα, στο νησί βρίσκεται η Ύπατη Αρμοστεία και φοιτητές που ήρθαν από την Ξάνθη για να βοηθήσουν. Υπάρχει μεγάλος εθελοντισμός, όπως και άνθρωποι που βοηθούν ανώνυμα και είναι οι αφανείς ήρωες. Ο δήμος δραστηριοποιείται στο πλαίσιο που είναι δυνατό και ζητά, π.χ. χημικές τουαλέτες, ανθρώπους που μπορούν να τις καθαρίζουν. Η Μητρόπολη Σάμου και Ικαρίας βοηθά με συσσίτια και φαγητά. Ο στρατός παίζει βασικό ρόλο, καθώς έχει αναλάβει το μαγείρεμα των φαγητών που είναι 1.000 μερίδες την ημέρα».

«ΟΛΟ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΣΟΡΟΥΣ»

Το τελευταίο τετραήμερο που μιλάμε έχουν χαθεί 24 άνθρωποι, μεταξύ αυτών 12 παιδιά, εκ των οποίων τα 6 ήταν βρέφη. Βρίσκουμε σορούς ανθρώπων σε προχωρημένη σήψη, που σημαίνει ότι προέρχονται από ναυάγια. Από την αρχή του έτους 400-450 ψυχές έχουν βρει τραγικό θάνατο στον υγρό τάφο του Αιγαίου. Στη Σάμο βρέθηκαν 100 από αυτούς. Αυτή τη στιγμή στο Φαρμακονήσι έχουμε έξι άτομα που αγνοούνται και, το πιο πιθανό, έχουν πεθάνει. Το να βλέπεις ενός χρόνου παιδί μέσα στον μαύρο σάκο είναι λυπηρό, λες “ποιος φταίει;”. Ας γίνει επιτέλους η ταυτοποίηση στην Τουρκία να περνάνε αυτοί οι άνθρωποι με αξιοπρέπεια. Τους βάζουνε μέσα σε βάρκες οι τούρκοι μεταφορείς και τους λένε ψέματα ότι ο καιρός είναι λάδι και, μόλις ανοιχτούν στη θάλασσα, πεθαίνουν. Δεν αντέχουμε άλλο να τα βλέπουμε αυτά. Αυτή τη στιγμή είναι ένα κοριτσάκι έντεκα χρόνων που το έχουν περιθάλψει στην παιδιατρική κλινική και έχει χάσει μάνα και πατέρα. Αυτό το μεγάλο “γιατί” πρέπει να βγει προς τα έξω. Να ζούνε με αξιοπρέπεια οι άνθρωποι. Χθες η ομάδα διάσωσης μαζί με τους αυτοδύτες έκαναν υπερπροσπάθειες να βγάλουν τις σορούς και να τις παραδώσουν στους οικείους τους για να τους θάψουν με αξιοπρέπεια. Λυγίσαμε».

«ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΙ, ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ…»

Γιάννης Τζούμας, δημοσιογράφος και διευθυντής της εφημερίδας «Αλήθεια» της Χίου:

«Έχουμε μια ροή 2.000 προσφύγων την ημέρα, που από την αρχή του έτους ανέρχονται σε 70.000-75.000. Οι περισσότεροι υποστηρίζουν ότι είναι Σύροι, αλλά δεν είναι αληθές. Στην Χίο έχουν ανοίξει μέχρι και οι αίθουσες της εκκλησίας που γίνονται τα μνημόσυνα, τα κλειστά γυμναστήρια, τα γήπεδα. Ο Δημοτικός Κήπος και η τάφρος του Φρουρίου έχουν μεταβληθεί σε καταυλισμό. Υπάρχουν δομές από τον Ερυθρό Σταυρό, τον δήμο, τη νομαρχία, που βοηθούν τους πρόσφυγες και ο μόνος που λείπει είναι το κράτος! Η σίτισή τους που καλυπτόταν από την περιφέρεια τελείωσε λόγω μη ύπαρξης νέου κονδυλίου και τη χρηματοδότηση την έχει αναλάβει ένας εφοπλιστής, ο κ. Λουκάς Κτιστάκης. Ένα κομμάτι επίσης σιτίζει η εκκλησία. Έχει υπολογιστεί ότι ο κάθε πρόσφυγας για τον Δήμο Χίου κοστίζει 5 ευρώ την ημέρα. Κάθε μέρα φεύγουν 1.500 περίπου πρόσφυγες. Υπάρχουν πολλοί εθελοντές που βοηθάνε και μεγάλη προσφορά από τον κόσμο σε ρούχα, κουβέρτες, τρόφιμα. Το θέμα είναι ότι αυτά κάποια στιγμή εξαντλούνται, όσο καλή πρόθεση και να έχεις. Μια χαρακτηριστική εικόνα είναι να βλέπεις το πρωί στις παραλίες να βγαίνει ολόκληρος στρατός από πρόσφυγες, να περπατάνε και να ζητάνε την αστυνομία. Είμαστε τυχεροί γιατί μέχρι στιγμής δεν έχουμε νεκρούς, πιάνουμε τους ναυαγούς και τους σώζουμε με ψαράδικα σκάφη. Σε τρεις μέρες σώθηκαν 200 άτομα».

«ΤΡΕΜΟΥΝ ΣΑΝ ΨΑΡΙ»

«Κάνοντας ρεπορτάζ είδα και τον πιο μικρό πρόσφυγα στο νησί που ήταν δύο ημερών βρέφος, το οποίο έτρεμε! Πρώτη φορά στη ζωή μου, βλέποντας τους πρόσφυγες που ήταν ναυαγοί να τους μεταφέρουν σκάφη, κατέγραψα στην κάμερα τον θόρυβο των δοντιών των ανθρώπων που τουρτουρίζουνε. Είναι αυτό που λέμε “τρέμει σαν ψάρι”. Ήταν ένας τρομαχτικός θόρυβος, πολύ άγριος να τον ακούς από 10-120 ανθρώπους.

Το μήνυμα που πρέπει να φτάσει στην Ευρώπη είναι ότι ένα εισιτήριο από τη Σμύρνη στη Φρανκφούρτη έχει 300 ευρώ, τη στιγμή που ένας πρόσφυγας, για να έρθει από το Τσεσμέ στη Χίο με τα σαπιοκάραβα και τις λαστιχένιες βάρκες, δίνει 1.000 ευρώ στους δουλεμπόρους. Εφόσον αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι παράνομοι ή κρατούμενοι στην Τουρκία, γιατί δεν γίνεται η ταυτοποίηση εκεί; Γιατί αυτή η υποκρισία; Ας τους βάλουν στο αεροπλάνο να πάνε στην Ολλανδία, στη Γερμανία χωρίς να ταλαιπωρηθούν, να χάσουν τα χρήματά τους, να πνίγονται. Οι πολιτικοί είναι ανύπαρκτοι, ανίκανοι, επικίνδυνοι και ερασιτέχνες, άφαντοι, δεν υπολογίζει κανείς σε αυτούς, δεν έχουν καμία υπόληψη. Πόσες κουβέρτες και παπούτσια να δώσεις; Και ένα μωρό με τον αριθμό του ενός εκατομμυρίου να φτάσει στην Χίο, εμείς θα το σώσουμε. Το θέμα είναι ότι θα πεθάνει πριν φτάσει εδώ. Έχει μεγάλη ευθύνη η Ευρώπη για αυτό».

«ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣ ΣΥΝΤΗΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ»

Τζόναθαν Στεφάνου, διαχειριστής ραδιοφωνικού σταθμού Καστελόριζου:

«Η κατάσταση με το προσφυγικό, δυστυχώς, είναι τραγική. Ευτυχώς υπάρχει η βοήθεια του δήμου. Ο πληθυσμός αυτή τη στιγμή του νησιού είναι 250-300 άτομα. Κάθε μέρα καταφτάνουν ογδόντα άτομα σε ένα νησί που είναι πάρα πολύ μικρό. Καταυλισμοί δεν μπορούν να δημιουργηθούν και με το κρύο η κατάσταση θα επιβαρυνθεί. Από την αρχή του χρόνου υπολογίζεται ότι έχουν φτάσει πάνω από 1.500 πρόσφυγες που δηλώνουν ότι είναι από τη Συρία και κάποιοι από την Παλαιστίνη. Κάποιοι διαμένουν σε αίθουσες του δήμου και οι υπόλοιποι που δεν χωρούν ζουν στα πάρκα και στα παγκάκια. Έχουν πνιγεί στην προσπάθειά τους να φτάσουν εδώ τέσσερις άνθρωποι. Αυτές τις μέρες ήρθαν δύο χημικές τουαλέτες για να διευκολύνουν την κατάσταση. Κανένας εκπρόσωπος της πολιτείας δεν έχει επισκεφθεί το νησί εκτός από τον Παπανδρέου, όταν μας έβαλε στο μνημόνιο! Καμία κρατική δαπάνη δεν έχει δοθεί στις Αρχές του νησιού για να βοηθήσουν τους πρόσφυγες. Οι πολίτες μόνοι τους φροντίζουν να παράσχουν στους πρόσφυγες νερό και φαγητό. Μάλιστα, κάτοικοι του εξωτερικού, καθώς περίπου 15.000 άτομα με καταγωγή από το Καστελόριζο ζουν στην Αυστραλία, στέλνουν χρήματα για να αγοραστούν ολοκαίνουρια ρούχα και φαγητό για τους πρόσφυγες».

«ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕΓΑΛΕΙΑ»

Η εκκλησία βοηθάει όσο μπορεί με τα πενιχρά μέσα που έχει. Πολλά εστιατόρια έχουν κατεβάσει τις τιμές στο 1/3 για να τρέφονται οι άνθρωποι αυτοί. Οι πρόσφυγες είναι πεντακάθαροι και στους καταυλισμούς που έχουν στήσει από μόνοι τους δεν υπάρχει ίχνος σκουπιδιού. Φροντίζουν τον χώρο τους. Κοιμούνται σε ξαπλώστρες από κλειστά μπαρ. Τα παιδιά τους παίζουν με τα παιδιά του Καστελόριζου. Το καράβι για να τους μεταφέρει στην Αθήνα φτάνει κάθε Δευτέρα και Παρασκευή. Ο κ. Αβραμόπουλος ως Επίτροπος θα έπρεπε να ασχοληθεί πολύ σοβαρά με το ζήτημα του ελέγχου, καθώς τα ακριτικά νησιά είναι οι πρώτες πύλες εισόδου αρχικά προς την Ελλάδα και μετέπειτα προς την Ευρώπη. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κλείσουν τα σύνορα σε ανθρώπους που έχουν υποφέρει τόσο, αλλά θα πρέπει να υπάρξει υποδομή, προκειμένου να φιλοξενηθούν οι πρόσφυγες, που δεν είναι ζητιάνοι αλλά αξιοπρεπείς άνθρωποι. Προσφάτως φιλοξένησα στο στούντιο του σταθμού μια τετραμελή οικογένεια προσφύγων που μου έδειξαν φωτογραφίες από το σπίτι τους, που ήταν μία βίλα 300 τ.μ. και δίπλα βρισκόταν μια πολυκατοικία βομβαρδισμένη. Και μου είπαν “πήραμε ό,τι χρειαζόταν από ρούχα και φύγαμε, δεν γινόταν αλλιώς”. Αυτοί που δεν έχουν καθόλου χρήματα βοηθούνται από τους υπόλοιπους μεταξύ τους και μοιράζονται έστω και ένα πλυντήριο για να πλύνουν τα ρούχα τους που τα στεγνώνουν μετά έξω κρεμασμένα».