Οι μαστοί του Αλέξη Τσίπρα

Της Ρούλας Γεωργακοπούλου

Έχει γράψει κι ο Γκιγιώμ Απολλιναίρ κάτι ομότιτλο, με ήρωα τον Τειρεσία που στις μεγάλες της μαντικής του αποδόσεις μεταμορφωνόταν σε γυναίκα – αλλά γιατί να το χοντρύνουμε από την πρώτη παράγραφο; Η ιδέα του επικοινωνιακού τιμ του Μαξίμου να κάνει ταπετσαρία τις Μυτιληνιές τροφούς του προσφυγόπουλου έχει πάρα πολλές συνδηλώσεις.

Η πιο αθώα κι η πιο γραφική είναι κάτι ζωγραφιστά σπετσάτα από χαρτόνι που έστηναν οι παλιοί φωτογράφοι με μια τρύπα στη θέση της μούρης, ούτως ώστε να σκάει μύτη από εκεί μέσα ο μπέμπης ως καουμπόης κι ο σμηνίτης ως κύριος Πτέραρχος.

Τι γύρευε ο Αλέξης Τσίπρας, αφύλακτος, στο δάσος με τα μπιμπερόν; Μια εξήγηση είναι ότι ήθελε να καπηλευτεί τη συγκίνηση που εκλύει το περιστατικό. Να ταυτιστεί με μαστούς που δεν του ανήκουν και να καταγραφεί στο ασυνείδητο των Ελλήνων ως Μητερούλα του Έθνους αφού, ως γνωστόν, οι μπαμπάδες, πάει, μας τελείωσαν.

Δεν είναι καθόλου πρωτότυπη η ασυνείδητη προσπάθεια του νέου καθεστώτος να απεκδυθεί το «παλαιοκομματικό» αρσενικό και να μετατοπιστεί ανεπαισθήτως προς το θηλυκό, υποδυόμενο κατά χονδροειδή τρόπο εξωτερικά χαρακτηριστικά του. Η απουσία της γραβάτας, η κόντρα ξούρα, το στρουμπουλό των σωμάτων, το επιτούτου τρουακάρ «μάγουλο Γλύξμπουργκ» του Αλέξη Τσίπρα και ο τακτικός εκκλησιασμός του στα άδυτα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, είναι μια ακόμη άτεχνη δήλωση αυτής της επιθυμίας.

Και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε; Ο άντρας-παιδί είναι το μεγαλύτερο φετίχ του δυτικού κόσμου. Εικονίζει τη δυνατότητα να υπάρξει στο μέλλον ένα βαρβάτο αρσενικό διά του οποίου μια μέρα θα κάνουμε όλοι την τύχη μας. Συμβολίζει επίσης μονοκοπανιάς το βυζαντινό αρκτικόλεξο ΜΗΡ ΘΥ, βοήθειά μας. Άλλως: Ο Χριστός κι η Παναγία…

• Από ATHENS VOICE