Ντραγκι-ντίλερΣ: Από ποιον θα πάρετε τη δόση σας;

Του Θέμου Αναστασιάδη

 

 

 

Τι καθόμαστε και χάνουμε την ώρα μας με προαποφασισμένες ψηφοφορίες εμπιστοσύνης όταν όλοι ξέρουμε ότι και να ’θελε να πέσει ο Σαμαράς θα τον ψήφιζε πρώτα απ’ όλα ο ίδιος ο Τσίπρας για να μην μπλέξει χειμωνιάτικα; Για ποιον λόγο να χαλάει και πάλι το οικονομικό κλίμα (320 δισ. επενδύσεις περιμένουν τους 180 χαρισάμενους βουλευτές, που λέγαμε και στο πρωτοσέλιδο του «Πρώτου Θέματος» την περασμένη Κυριακή), αφού στο τέλος θα τρέξουν και οι αγέννητοι για την προεδρική εκλογή του Φεβρουαρίου… προκειμένου να μη χάσουν ενάμιση χρόνου βουλευτικούς χρυσούς μισθούς; Λες και δεν έχουμε άλλες δουλειές να κάνουμε, στριφογυρίζουμε κυνηγώντας την ουρά μας, ενώ θα ’πρεπε να κυνηγάμε (οι πολιτικοί δηλαδή) να πετύχουμε τις δόσεις, τις διευκολύνσεις και όλα τ’ άλλα από τα οποία κρίνονται η καθημερινότητα και η βιωσιμότητα κάθε πολίτη.
Στο κάτω-κάτω, ισχύει το «δυο… συμπαθή πολιτικά σχήματα μαλώνουνε σε ξένο αχυρώνα», αφού στο μαγαζί δεν κάνουν κουμάντο αυτή τη στιγμή ούτε οι σημερινοί, ούτε πολύ περισσότερο οι επόμενοι. Ολοι τη… δόση μας περιμένουμε μέσω Ντράγκι, ο οποίος έσπευσε να ξεκαθαρίσει προς τους Νεοδημοκράτες που ονειρεύονται ελαφρύνσεις και τους Δραγασάκηδες που ράβουν κουστούμια ότι μόνο αν μείνουμε εντός προγράμματος θα ’χει… κοκό! Για όποιον καταλαβαίνει στοιχειώδη (ευρωκοινοτικά) οικονομικά, αυτό σημαίνει ότι το μόνο που κρίνεται τελικά είναι από ποιον… Ντραγκι-ντίλερ θα παίρνουμε τη δόση μας. Υπό την προϋπόθεση ότι ο Ντράγκι (δηλαδή η Μέρκελ, για να μην μπερδευόμαστε) θα συνεχίζει να τη δίνει στον εξαρτημένο (τόσα χρόνια Μνημόνιο) πελάτη. Το αν εμείς θα λέμε ότι η Τρόικα έφυγε (αλλά συνεννοούμαστε με φαξ) ή ότι διώξαμε το ΔΝΤ, είναι βασικά εσωτερικό ζήτημα τακτικής και στρατηγικής για να αντέξει κι άλλο η κοινωνία. Η πραγματικότητα είναι οδυνηρή, έχει μια πολύ σκληρή, αλλά και μια θετική πλευρά, που δεν πρέπει να διαγράφουμε μηδενιστικά. Ορισμένοι δείκτες της οικονομίας όντως βελτιώνονται, κάποιες φοροελαφρύνσεις θα φτιάξουν, αν όχι όλο το κλίμα, έστω τη διάθεση με την οποία ξυπνάς κάθε πρωί. Κάτι πάει να κινηθεί, εν πάση περιπτώσει, χωρίς υπερβολές και ωραιοποιήσεις, σαν να… φρενάρει λίγο ο κατήφορος, σαν να πιάνουμε λιγάκι ίσιωμα. Πρακτικά δηλαδή αυτό που μένει να αποφασιστεί είναι ο Ντραγκι-ντίλερ της επιλογής μας: θα μείνουμε με το σύστημα που τα κατάφερε όπως-όπως και έτσι κι έτσι να μας κρατήσει στη ζωή με θυσίες, με αδικίες, με αστοχίες (ό,τι κι αν πεις μέσα θα ’σαι), αλλά ΕΝ ΖΩΗ; Αν ναι, τότε υπάρχει ο οδικός χάρτης των συστημικών Ντραγκι-ντίλερς τον οποίο βλέπουμε, ξέρουμε, τον παλεύουμε εν πάση περιπτώσει, έστω κι αν δεν είμαστε και τόσο σίγουροι ότι θα μας βγει. Από την άλλη, αν αλλάξουμε… προμηθευτή για τη δόση μας, πρέπει, καταρχάς, να δούμε αν στο Συριζαίικο, με ΔΗΜ.ΑΡ. και ΣΙΑ, θέλουν και μπορούν να γίνουν οι εναλλακτικοί Ντραγκι-ντίλερς που θα μας πετύχουν… καλύτερες τιμές και περισσότερες δόσεις. Τις μαγκιές ότι θα βάλουμε όρους, θα σταματήσει αυτόματα το Μνημόνιο, θα πάρουμε το αεροπλάνο και θα γυρίσουμε πίσω αν δεν δεχτούν αναδιαπραγμάτευση και όλα αυτά τα μεταφυσικά που έλεγαν κάποτε, θέλουν να τα ξεχάσουν και οι ίδιοι. Στην περίπτωση που δουν, όποτε δουν, κυβέρνηση, είτε θα πρέπει να λειτουργήσουν ως νέοι Ντραγκι-ντίλερς, είτε εντός εβδομάδος να επαναλειτουργήσουν ως… Κύπρος. Χθεσινοί δεν είναι ούτε αυτοί, αλλά κυρίως ούτε οι ψηφοφόροι. Εχουμε δει τόσους και τόσους πολιτικούς να εφαρμόζουν τα ακριβώς αντίθετα απ’ όσα έλεγαν προεκλογικά, ώστε οι θεωρίες του ΣΥΡΙΖΑ για το Μνημόνιο και την Τρόικα θυμίζουν εκείνα τα πασοκικά «Εξω οι βάσεις του θανάτου!». Τελικά έκλεισαν μόνο… οι άχρηστες και τριάντα χρόνια μετά η Σούδα ζει και βασιλεύει ως κέντρο επιχειρήσεων των Αμερικανών στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Και μάλιστα, πολύ περισσότερο κι από την εποχή του Ανδρέα. Το χειρότερο είναι ότι τώρα θα φέρουν και τα UAV (Unmanned Aerial Vehicles), που δεν θα έχουν ούτε καν πιλότους μέσα, άρα τα Αμερικανάκια δεν θα βγαίνουν καν βόλτα στα Χανιά να φάνε κάνα σουβλάκι και να πιουν κάνα ποτάκι! (Εκτός κι αν βγαίνουν μόνα τους τα μηχανήματα… σαν τους TRANSFORMERS!)
Για να επανέλθουμε, το πιθανότερο είναι ότι μια συριζοκεντρική κυβέρνηση θα καταλήξει να… μάχεται ηρωικά και πένθιμα… να πείσει τον Ντράγκι ότι μπορεί όντως να γίνει ο νέος Ντραγκι-ντίλερ με αριστερόστροφο προσωπείο. Δεν είναι δα και τίποτα καινούριο στην πολιτική ιστορία. Με «προοδευτικές» κυβερνήσεις περνάνε πιο εύκολα τα σκληρά προγράμματα λιτότητας, με το πρόσχημα ότι εκβιάζουν οι ξένοι τον… Τσε Γκεβάρα της Ελλάδας και αντίτιμο το λιντσάρισμα διάφορων «εχόντων» στα κανάλια για λαϊκή βορά-άρτο και θέαμα. Παλιά μου τέχνη, κόσκινο. Οσο για τους «αριστερούς» πολιτικούς, το άλλο δήθεν ήθος τους φαίνεται από το ότι δέχονται να έχουν μισθούς των 6.000 ευρώ καθαρότατα τον μήνα, ενώ για λόγους ΗΘΙΚΗΣ τάξης θα έπρεπε να έχουν παραιτηθεί από το μεγαλύτερο μέρος της προκλητικής βουλευτικής αποζημίωσης. Θα είναι πρωτοφανές ιστορικά αν δεν τα δώσουν όλα προκειμένου να νέμονται την εξουσία για την εξουσία. Θέλουν την κυβέρνηση για να απολαμβάνουν πιο πολλά απ’ όσα ΗΔΗ καρπώνονται, στα φανερά… και ίσως όχι μόνο, ως αντιπολίτευση.
Διαλέγουμε τον ΝΤΡΑΓΚΙ-ΝΤΙΛΕΡ μας, λοιπόν. Αυτό είναι όλο. Αλλά δεν είναι λίγο, έχει τη σημασία του, και μεγάλη μάλιστα, γιατί δεν είναι ώρα να ξεμείνουμε από τη δόση μας πάνω που αρχίσαμε την απεξάρτηση. Αν σ’ το κόψουν ξαφνικά, πέφτεις στα πιο σκληρά!

Αναδημοσίευση από: protothema.gr