Κρανίου τόπος το Πολυτεχνείο – Σήμερα ζει σε μαύρο φόντο

Του Δημήτρη Φανού

Το κακόγουστο γκράφιτι που μετέτρεψε προ ημερών το ιστορικό κτίριο του Πολυτεχνείου σε μια άμορφη μαύρη στάμπα, δεν είναι παρά το σύμπτωμα μιας χρόνιας και βαριάς «ασθένειας» η οποία εκτός του ότι έχει πλήξει τους άμοιρους μαγαζάτορες της Στουρνάρη, έχει αναδείξει την παντελή έλλειψη κάθε έννοιας κρατικής μέριμνας και δικαίου.
«Κάθε μέρα που ανοίγαμε το γραφείο, βλέπαμε όλο και πιο μεγάλο μέρος του κτιρίου να έχει βαφτεί μαύρο», θα πει στο «Κ» ο ιδιοκτήτης του ΙΕΚ που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το Πολυτεχνείο, κοντά στην οδό Πατησίων. «Δούλευαν… τη νύχτα ανενόχλητοι και το πρωί η «δουλειά» ήταν όλο και πιο προχωρημένη».

Σε ερώτησή μας, για το αν ειδοποιήθηκε κάποια στιγμή η υπηρεσία του από κάποιον περαστικό για το τι συνέβαινε επί 4 βράδια με το γκράφιτι, ο διοικητής του τμήματος Εξαρχείων, μας απάντησε αρνητικά.
-Είναι δυνατόν να μην πέρασε μέσα σ’ αυτές τις τρεις – τέσσερις νύχτες κάποιο περιπολικό ή κάποια μοτοσικλέτα της ομάδας ΔΙΑΣ?
-Όχι, δεν είναι δυνατόν, αλλά τι ψάχνετε να βρείτε; Εδώ τους καλούσα ένα βράδυ που κινδύνευα άμεσα από κάποιους ναρκομανείς, που μέχρι πριν δύο χρόνια γέμιζαν τα πεζοδρόμια σε όλο τους το μήκος της Στουρνάρη και μου είπαν, «και τι να σας κάνουμε εμείς. Κάντε ο,τι νομίζετε κι εμείς είμαστε άνθρωποι και φοβόμαστε». «Και να τι να τους κάνω ρε παιδιά, να πάρω όπλο;» Τους ρώτησα στην απελπισία μου. «Πάρτε, δεν είναι άσχημη ιδέα» μου απάντησαν…

«Ο ΠΕΡΙΠΤΕΡΑΣ ΕΚΑΝΕ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ»
Η κατάσταση και μόνο απ’ αυτή την περιγραφή του ανθρώπου με τον οποίο μιλήσαμε και διατηρεί (ακόμα) τη μία από τις δύο εναπομείνασες επιχειρήσεις στην Στουρνάρη (η άλλη είναι η Vodafone) στο συγκεκριμένο κομμάτι μέχρι την πλαϊνή πύλη του Πολυτεχνείου, είναι ιλαροτραγική. Λίγο πιο πάνω και μετά την πύλη, έχει απομείνει το «Πλαίσιο». Και αυτό ήταν…
Δεν υπάρχουν άλλα μαγαζιά από την μεγάλη αγορά της Στουρνάρη που τώρα μοιάζει με κρανίου τόπο…
«Ο περιπτεράς που είναι τώρα κλειστός, τα βράδια δεν δουλεύει»; Είναι η ερώτηση που βγαίνει αυτόματα προς υπάλληλο του ΙΕΚ:
«Μα δεν τώρα κλειστός. Έχει κλείσει εδώ και ένα χρόνο. Πού να δουλέψει; Κάθε μέρα ερχόταν και έκανε στον σταυρό του αν θα φύγει αρτιμελής ή αν θα αφήσει το περίπτερό του χωρίς να είναι κατεστραμμένο ή λεηλατημένο».
-Εσείς εδώ; Η επιχείρησή σας πώς και άντεξε;
-Τι άντεξε; Αυτό θα το δούμε στην πορεία. Εδώ έρχονταν κάποτε γύρω στα 300 παιδιά. Σήμερα έχουμε διψήφιο αριθμό και μη χειρότερα, λέμε… Εσείς θα εμπιστευόσασταν να έρθει το παιδί σας εδώ κάθε μέρα όταν γνωρίζετε τι σημαίνει Στουρνάρη;

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΑΡΚΟΜΑΝΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ…
Ο συγκεκριμένος υπάλληλος δεν διστάζει να κρύψει και την ανασφάλειά του για το πόσο ακόμα θα παραμείνει κι αυτό ανοιχτό ώστε να εξακολουθεί να ‘χει δουλειά…
«Ζούμε με αυτή την αγωνία κάθε στιγμή, εγώ και η οικογένειά μου» καταλήγει.
Και φυσικά, ο λόγος δεν γίνεται μόνο για τις φασαρίες και τις οδομαχίες μέσα στα όρια του «κράτους των Εξαρχείων» ! Μέχρι πρότινος, εκτός από τους τοξικομανείς που περνούσαν το 24ωρό τους στην πολύπαθη Στουρνάρη, έστηναν και την πραμάτεια τους οι γνωστοί μετανάστες που λίγα χρόνια πριν, έφυγαν από την αγορά της Πατησίων στην οποία είχαν προξενήσει με την παρουσία τους εκεί, πραγματικό εμπορικό όλεθρο.
«Σήμερα, είναι μεν τα πράγματα λίγο καλύτερα, αλλά τι να το κάνεις; Το κακό έχει γίνει; Ρήμαξαν τα πάντα, το βλέπεις και μόνος σου…», θα μας πει ο άνθρωπος που είχε το καφέ λίγο πιο πάνω και έβγαζε ένα μεροκάματο.

«ΚΛΑΙΜΕ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΙΜMΙΑ ΜΑΣ»
-Αναγκάστηκα να το κλείσω. Τώρα έρχομαι καμιά φορά και βλέπω τους πρώην γείτονες και κλαίμε πάνω στα συντρίμμια μας…
-Υπήρχαν περίοδοι που πηγαίνατε καλά;
-Έβγαινε ένα μεροκάματο μέχρι που το πράμα δεν πήγαινε άλλο και αφού έκλεισαν όλοι οι περίοικοι καταστηματάρχες, έκλεισα κι εγώ. Με ποιους θα δούλευα; Αφού αυτοί ήταν οι πελάτες μου. Μας κατέστρεψαν. Δεν μας προστάτεψαν και τώρα μιλούν για επανεκκίνηση της αγοράς και της οικονομίας, θα πρέπει να ντρέπονται…
Η εικόνα είναι αποκαρδιωτική. Δεν προκύπτει από πουθενά η ελπίδα ότι μπορεί αυτή η αγορά να ξαναζωντανέψει.

ΑΠΟ ΤΟ 2008 ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΑΜΕ
Ανάμεσα στους περαστικούς που κοντοστέκονταν για να «απολαύσουν» το μαύρο γκράφιτι σχολιάζοντας και κουνώντας το κεφάλι με απογοήτευση μη μπορώντας να εξηγήσουν τόσο το σκεπτικό των ανόων, όσο και ότι έδρασαν ανενόχλητοι, ήταν και ο οδηγός ενός μικρού φορτηγού που το στάθμευσε για λίγο δεξιά. Προμήθευε με ποτά την πλατεία των Εξαρχείων.
«Μέσα σε μια νύχτα είχε αλλάξει όλο το πλαϊνό του κτιρίου. Εγώ κάνω δρομολόγια όλη τη μέρα μέχρι τις 9 το βράδυ. Δεν είδα ποτέ κανέναν, που σημαίνει πως ο,τι έγινε, έγινε πολύ αργά τη νύχτα».
-Εσείς; Πώς βλέπετε, πια, την αγορά των Εξαρχείων;
-Η αγορά των Εξαρχείων δεν ζει εδώ και 7 χρόνια. Από τον χειμώνα του 2008. Από τότε καταστραφήκαμε όλοι μεταξύ των οποίων κι εγώ. Αναγκάστηκα να μείνω με έναν υπάλληλο και φυτοζωούμε. Στα Εξάρχεια ήταν οι περισσότεροι και μεγαλύτεροι πελάτες μου, αλλά αποδείχτηκε ότι εδώ η περιοχή δεν εμπίπτει στους κανόνες της Πολιτείας…