Κατερίνα Κούκα: «Η νέα γενιά την έχει… βαμμένη»- Συνέντευξη στο «Καρφί»

Της Δέσποινας Καραγιαννοπούλου

«Γύρισα όλο τον κόσμο και πουθενά δεν συνάντησα την ομορφιά της Ελλάδας, ούτε και τους ανθρώπους της» δηλώνει στο «Καρφί» η Κατερίνα Κούκα, η οποία, όπως λέει, παρά τα δεινά που σήμερα βιώνει η χώρα, δεν σκέφτηκε ούτε μια στιγμή να μεταναστεύσει αναζητώντας την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο. Η καταξιωμένη τραγουδίστρια μας μίλησε μεταξύ άλλων για τα πρώτα της βήματα στο παλκοσένικο, για τον μύθο Σωτηρία Μπέλλου, για τη σημερινή της πορεία στο επάγγελμα, αλλά και για τη νέα γενιά, που την έχει «βαμμένη», ως αμάθητη στα δύσκολα της ζωής.

Τι σας παρακίνησε να γίνετε τραγουδίστρια;

Η ανάγκη να ζήσω το παιδί μου και εγώ. Ξεκίνησα το τραγούδι στα 21 μου χρόνια για βιοποριστικούς και μόνο λόγους. Κατάγομαι από φτωχή οικογένεια, η οποία αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στη Γερμανία για μια καλύτερη ζωή. Επιστρέψαμε στην Ελλάδα, όταν εγώ ήμουν 15 χρόνων. Εκείνη την περίοδο παντρεύομαι και έναν χρόνο μετά αποκτώ τον γιο μου. Οι ανάγκες στα χρόνια που μεσολαβούν είναι μεγάλες και αρχίζω να ψάχνω τι μπορώ να κάνω για να τις καλύψω. Έτσι ξεκινάω και το τραγούδι. Στην αρχή δεν πίστευα ότι θα έχω μέλλον στον χώρο, ίσως γιατί πραγματικά δεν ήξερα και εγώ με τι θέλω να ασχοληθώ.

Πότε ήταν η πρώτη σας εμφάνιση στο σανίδι;

Στα 21 μου χρόνια, που βρέθηκα να τραγουδάω σε ένα μαγαζί στις Τζιτζιφιές, δίπλα σε έναν μύθο του τραγουδιού, τη Σωτηρία Μπέλλου. Θυμάμαι τη συγκίνηση που έβγαζε αυτή η γυναίκα. Πάντα απλά ντυμένη, ταξίδευε με τη φωνή της και τα τραγούδια της όλο τον κόσμο που ερχόταν να τη δει. Ήταν μεγάλη καρδιά η Μπέλλου και τα λόγια της ήταν πάντα λίγα και σταράτα. Θυμάμαι ότι, όταν πήγαινα στη Χαλκίδα για να δω το παιδί μου, μου έδινε λεφτά να ανάβω ένα κεράκι στον τάφο της μητέρας της, καθώς καταγόταν από εκεί.

Σας είχε δώσει κάποια συμβουλή η Σωτηρία Μπέλλου;

Δεν θυμάμαι να μου είχε δώσει κάποια συμβουλή. Αυτό όμως που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ είναι η φωνή της, που μου τρύπαγε την καρδιά.

Η συνέχεια της επαγγελματικής σας πορείας πού σας βρίσκει;

Με τη Μαρινέλλα και εν συνεχεία με τον Μαρίνο. Δύο παρουσίες που σημάδεψαν ανεξίτηλα το ελληνικό τραγούδι. Ο κόσμος μπορεί να έβλεπε δύο σταρ, εγώ όμως ζούσα δίπλα σε δύο απλούς ανθρώπους με μεγάλη δύναμη ψυχής. Δύναμη που αντλούσαν μέσα από την αλήθεια τους. Λίγο πριν εκπνεύσει η δεκαετία του ’80, βγαίνει ο πρώτος μου δίσκος «Το πρώτο ραντεβού», για να ακολουθήσει λίγα χρόνια αργότερα η μεγάλη επιτυχία με τον δίσκο «Να ’χα δύο καρδιές να σ’ αγαπώ». Από τότε μέχρι σήμερα έχω κυκλοφορήσει 11 δίσκους.

Παρά τη σημαντική σας πορεία στο καλλιτεχνικό στερέωμα, δισκογραφικά απέχετε τα τελευταία χρόνια, όπως και από τις μεγάλες πίστες. Γιατί;

Πρόκειται για μια συνειδητή επιλογή. Στην πραγματικότητα ποτέ δεν σταμάτησα να τραγουδώ. Εμφανίζομαι εκεί που θεωρώ ότι πραγματικά αξίζει. Δεν υπάρχει λόγος να αναλώνομαι. Δισκογραφικά, από την άλλη, μολονότι και σήμερα υπάρχουν αξιόλογοι δημιουργοί, δεν υπάρχει πραγματική δισκογραφία. Πρέπει να είσαι γρανάζι του συστήματος για να προωθηθεί η δουλειά σου. Διαφορετικά χάνεται, ακόμη και αν αξίζει πολλά. Αισιοδοξώ πάντως και ελπίζω να βρω τον τρόπο να κυκλοφορήσω το σημαντικό υλικό που έχω στα «συρτάρια μου». Το θέμα δεν είναι οικονομικό, να κερδίσω δηλαδή, αλλά να καλύψω τον πόθο, την ανάγκη μου να μπορώ να εκφραστώ.

Η σημερινή Ελλάδα σας τρομάζει;

Με τρομάζει όπως και όλους τους Έλληνες. Παίζεται ένα παιχνίδι στο οποίο εμείς οι άλλοι… οι θνητοί απλώς είμαστε τα πιόνια και κανείς μας δεν ξέρει τους όρους του παιχνιδιού. Όλα αυτά που ακούω μου είναι ακαταλαβίστικα. Μέσα λοιπόν σε αυτό το γεμάτο ανασφάλεια και αβεβαιότητα κλίμα που επικρατεί προσπαθώ να θυμηθώ από πού ξεκίνησα για να πάρω κουράγιο. Προσπαθώ και καταφεύγω στην ανθρωπιά για να καλλιεργηθεί η ψυχή μου, προσπαθώ να πλησιάσω περισσότερο τον Θεό αλλά και τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μου, που οι περισσότεροι από εμάς τα έχουμε ξεχάσει.

Αν για σας είναι ακαταλαβίστικα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα, για τα νέα παιδιά τι πρέπει να είναι;

Ο χειρότερος εφιάλτης τους. Εδώ οι παλιοί που ξέρουν από κακουχίες τα έχουν βρει σκούρα, δεν θα τα βρουν οι νέοι που μεγάλωσαν σε εποχές παχιών αγελάδων; Βλέπω και τον γιο μου, ο οποίος ζει στη Χαλκίδα και λειτουργεί δική του επιχείρηση, ένα μεζεδοπωλείο. Το να μη γνωρίζει τι του ξημερώνει πραγματικά είναι ό,τι πιο ψυχοφθόρο υπάρχει. Στενοχωριέμαι που το λέω, αλλά η νέα γενιά την έχει πραγματικά «βαμμένη» και δεν ξέρω πώς θα τα βγάλει πέρα και σε αυτά που ζει και σε αυτά που έρχονται. Αν πρέπει να δώσω μια συμβουλή στη νέα γενιά είναι αυτή που ακολουθώ και εγώ, δηλαδή να παίρνω δύναμη μέσα από την ανθρωπιά. Εξελιχθήκαμε ως λαός και ως χώρα, αλλά αφήσαμε πίσω τον όρο «άνθρωπος».

Θα φεύγατε από την Ελλάδα, προκειμένου να αφήσετε τα κακώς κείμενα πίσω;

Όχι, κάθετα. Τα προβλήματα δεν τα αντιμετωπίζουμε γυρνώντας την πλάτη, αλλά τα αντιμετωπίζουμε κατά μέτωπο. Τη χώρα μου την αγαπώ. Υπήρξα ταξιδεύτρια και γύρισα όλο τον κόσμο. Την ομορφιά της Ελλάδας και τους απλούς ανθρώπους της δεν τους συνάντησα πουθενά.

Σήμερα με τι ασχολείστε επαγγελματικά;

Παίζω στη θεατρική παράσταση των Μιχάλη Ρέππα-Θανάση Παπαθανασίου «Πριν το Χάραμα». Είναι ένα έργο γεμάτο λαϊκά τραγούδια που όλοι αγαπάμε. Ταυτόχρονα όμως είναι μια πολύ δυνατή και συγκινητική ερωτική ιστορία, που διαδραματίζεται μεταπολεμικά, στα χρόνια ακριβώς των μεγάλων λαϊκών δημιουργών, τραγουδιών και φωνών.

Οι ήρωες του έργου είναι άνθρωποι του τραγουδιού, που ζουν με πάθος τα πάθη τους! Οι ιστορίες τους διατρέχουν τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας, την απελευθέρωση, τον Εμφύλιο, τη μεταπολεμική Ελλάδα και τη δικτατορία. Ζωές γεμάτες κρυφές παγίδες, σκοτεινά μονοπάτια και μυστικούς γκρεμούς. Αγάπες απελπισμένες και ψυχές αγιάτρευτες μέχρι την τελευταία τους ώρα. Πάντα με πίστη στην αλήθεια της καρδιάς!