Δαυίδ Ναχμίας στο «Κ»: Πάνω απ’ το ταβάνι υπάρχει ο ουρανός

Της Πέννυς Κροντηρά

«Η πολιτική κατάσταση ήταν και είναι ένα εφήμερο σίριαλ που αλλάζει πρόσωπα» δηλώνει στο «Καρφί» ο ταλαντούχος μουσικός και δημοσιογράφος Δαυίδ Ναχμίας.

Μέσα από το πιάνο του και τις εμπνευσμένες ενορχηστρώσεις του ζωντανεύουν σπουδαία κομμάτια του Αττίκ, του Γούναρη, του Σουγιούλ που μας ταξιδεύουν στη χαμένη αθωότητα και ευαισθησία του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα.

Ο Δαυίδ Ναχμίας έχει παρουσιάσει περί τα 250 πορτραίτα παραγνωρισμένων προσωπικοτήτων της Ελλάδας, μέσα από την τηλεοπτική εκπομπή ΙΧΝΗΛΑΤΕΣ (2001-2005) και ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ (2006-2010) για τη ΝΕΤ και πληθώρα εκπομπών στο ΔΕΥΤΕΡΟ και ΤΡΙΤΟ πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, που αφορούν το καλλιτεχνικά δημιουργικό διάστημα από την αρχή του 20ου αιώνα μέχρι το 1965.

Πώς ξεκίνησε η αγάπη σας για την μουσική; Ποιο ήταν το ερέθισμα;

Η αγάπη μου για τη μουσική, όσο το σκέφτομαι σήμερα, πρέπει να ξεκίνησε από τους δίσκους κλασικής μουσικής που ακουγόντουσαν στο σπίτι των γονέων μου, στα πρώτα 5 μου χρόνια. Κοιτάζοντας τα παλιά οικογενειακά βινύλια, βλέπω με νοσταλγία να ιριδίζουν πολλές από τις σημερινές μου ωριμότερες καλλιτεχνικές επιλογές.

Η μουσική λένε ότι εξημερώνει, οι στίχοι διδάσκουν;

Η μουσική εξημερώνει μόνον όποιον της το επιτρέψει. Ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα νοητικής παρέμβασης στα πάντα. Εξημέρωση για τον άνθρωπο είναι η καλλιέργεια, η οποία όμως προϋποθέτει θέληση. Το ίδιο και τα λόγια των τραγουδιών παίρνουν τη μορφή του ακροατή. Εξ άλλου, όπως λέει και ο Ευγένιος Αρανίτσης: «Κανείς δεν μπορεί να μάθει κάτι, αν δεν το γνώριζε από πριν, έστω και με λάθος τρόπο».

Πώς διαλέξατε το συγκεκριμένο είδος μουσικής; Τι σημαίνει για εσάς; Ποια συναισθήματα εκφράζει;

Για μένα αυτό ήταν που λένε στα αγγλικά «love at first sight», δηλαδή έρωτας με την πρώτη ματιά. Είχα την τύχη να συναντηθώ με αυτή την ομορφιά, μιας πηγής από την οποία αναβλύζει, εδώ και πολλές δεκαετίες, αστείρευτο καθαρό νερό. Παρέκαμψα τον αρραβώνα και την παντρεύτηκα για πάντα. Εννοώ, δηλαδή, πως σε όλη την υπόλοιπη ζωή μου, δεν σκοπεύω να ασχοληθώ ποτέ με οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτή την υπέροχη εποχή. Τα συναισθήματα είναι πολύ βαθιά και ο χρόνος τα δυναμώνει. Να τα περιγράψει κάποιος όμως, είναι ίσως όσο δύσκολο θα ήταν να εξηγήσει τη γεύση του λεμονιού σε κάποιον που δεν το έχει δοκιμάσει ποτέ.

Υπήρξαν στιγμές που φοβηθήκατε ότι η μουσική σας δεν θα βρει ανταπόκριση από τον κόσμο;
Ποτέ! Ο καλλιτέχνης είναι υποχρεωμένος να πάρει από το χέρι τον ακροατή και να του πει «έλα να σου δείξω κάτι που δεν ξέρεις, έλα να δεις κάτι που ανακάλυψα, κοίτα τι ομορφιές κρυμμένες υπάρχουν πίσω απ’ αυτά που σου δείχνουν τα σαΐνια για να πουλάνε την πραμάτειά τους». Όταν κάτι αξίζει πραγματικά, η ανταπόκριση θα αργήσει, αλλά γι’ αυτό που αξίζει έχω άπλετο χρόνο και ατέλειωτη υπομονή.

Πώς αντιδρούν οι νέοι στο είδος της μουσικής που έχετε επιλέξει να ενορχηστρώνετε; Σας ακολουθούν στις μουσικές σας εκδηλώσεις;

Υπάρχει ένα ιδιαίτερο κομμάτι της νεολαίας που υποψιάζεται πως υπάρχει κάτι περισσότερο απ’ ό,τι φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού. Με αυτούς, λοιπόν, τους νέους που αντιλαμβάνονται πως πάνω απ’ το ταβάνι υπάρχει ο ουρανός, αργά ή γρήγορα θα συναντηθούμε στις αναζητήσεις μας. Τους υπολογίζω σε ένα 20%, το οποίο αδιόρατα ανέρχεται.

Η δημοσιογραφία και η επαφή σας με σπουδαία πρόσωπα υπήρξε καταλύτης στην απόφασή σας να ασχοληθείτε με τη μουσική;

Η δημοσιογραφία μού γνώρισε ανθρώπους και κόσμους που αλλιώς δεν θα γνώριζα. Με έβαλε να διαβάσω εκατοντάδες βιβλία, πριν να μπω στα σπίτια των σημαντικότερων ποιητών του καιρού μας, γνώρισα σπουδαίους ανθρώπους και καταδύθηκα στις ζωές τους. Το διαμορφωτικό ίζημα αυτών των μοναδικών συναπαντημάτων επαφής σίγουρα έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αισθητική μου, αλλά καταλύτης υπήρξε μόνο η πελώρια αγάπη μου για τη μουσική.

Θυμάστε κάποια συμβουλή ενός σπουδαίου συνθέτη, ερμηνευτή;

Θυμάμαι ένα βραδάκι να περπατάμε στα δρομάκια της Θεσσαλονίκης με τον Γιώργο Χατζηνάσιο, όταν πήγαμε για τα γυρίσματα του αφιερώματός του. Εκεί του ζήτησα να μου δώσει μια συμβουλή. Μου είπε: «Αν δε σε χειροκροτούν, να μελετάς, όταν σε χειροκροτούν όμως να μελετάς δέκα φορές πιο πολύ».

Πείτε μας μια στιγμή που αισθανθήκατε ότι δικαιώνεστε, για την επιλογή σας να ασχοληθείτε με αυτό το είδος που σας ορίζει και ως προσωπικότητα;

Η επιλογή μου μου χάρισε το ζην αλλά και το ευ ζην. Πάνω απ’ όλα όμως, μία ευτυχία που υπερίπταται οποιασδήποτε δυσάρεστης εξωτερικής παράστασης και αντιξοότητας.

Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια; Πού μπορεί ο κόσμος να σας ακούσει φέτος;

Από τις 2 Νοεμβρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στον Πολυχώρο «Αθηναΐς» με την Ευσταθία και την Άννα Φόνσου θα παρουσιάσουμε μία μουσικοθεατρική παράσταση για τη Δανάη, σε σενάριο της Ευσταθίας και σκηνοθεσία Δημήτρη Μαλισσσόβα και από τις 19 Νοεμβρίου και κάθε Πέμπτη, την κεντρική «ρετρό» παράστασή μας στον Πολυχώρο «Αλεξάνδρεια», με τον Θάνο Πολύδωρα και την Κατερίνα Κουρεντζή.

Πώς βλέπετε την τρέχουσα πολιτική κατάσταση;

Η πολιτική κατάσταση ήταν και είναι ένα εφήμερο σίριαλ που αλλάζει πρόσωπα. Θα μου τράβαγε το ενδιαφέρον, μόνο αν οι ηθοποιοί αυτού του σίριαλ παρουσίαζαν έναν υψηλότερο συντελεστή διανόησης (έτσι τους ήθελε και ο Πλάτωνας) και όχι όσο φωνασκούν και συμπεριφέρονται σαν αυγοπώλες μέσα στον ναό της Δημοκρατίας.

Ποια είναι η γνώμη σας για τα σημερινά μουσικά ακούσματα; Έχει χαθεί η ποιότητα;

«O tempora o mores!» όπως είπε και ο Κικέρων. Δεν υπάρχει κάτι που να είναι άσχετο από τον καιρό που το γέννησε. Η τέχνη αποκαλύπτει το μέσα τοπίο κάθε γενιάς. Τη μόρφωσή της και την ψυχή της. Έχει την απόλυτη ευθύνη η εκάστοτε γενιά για τα καλλιτεχνικά προϊόντα που παράγονται προς τέρψιν της. Η τέχνη, εδώ και κάμποσα χρόνια, θα μπορούσαμε να πούμε πως έχει καταλήξει να είναι ένας μηχανισμός που αρμέγει τους αθώους για να παχαίνουν οι πονηροί.

 

Ποιους στίχους αφιερώνετε στους αναγνώστες μας;

η περασμένη εποχή είναι βιβλίο που ’χει κλείσει

οι αναμνήσεις στην ψυχή έχουν κι εκείνες φτερουγήσει

τίποτα όμορφο δε ζει από τα χρόνια τα ωραία

στην εποχή μας την πεζή όλα ξεχάστηκαν μοιραία

Ο κόσμος άλλαξε, αλλάξαν οι καιροί, πέρασαν χάθηκαν τα όμορφα τα χρόνια

αγάπη γνήσια ζητάς με το κερί, δεν τραγουδάνε τώρα κάτω απ’ τα μπαλκόνια

Ο κόσμος άλλαξε, αλλάξαν οι καιροί, είν’ όλα ψεύτικα κι ας φαίνονται αλήθεια

Ο κόσμος άλλαξε, αλλάξαν οι καιροί, αγάπες βρίσκεις μοναχά στα παραμύθια