Τα καλύτερα μυαλά της Ελλάδας… έρχονται απ’ έξω

Του Νέστορα Πουλάκου*

Από την πρώτη «αριστερή» κυβέρνηση έχουμε να δούμε, ακόμη, πολλές πράξεις ενός δράματος σε πλήρη εξέλιξη. Τελευταία, για παράδειγμα, παρακολουθούμε αποσβολωμένοι την πλήρη αποκαθήλωση του πολιτισμού ως ελληνικό αγαθό. Φαίνεται, πως δεν έχουμε ανθρώπους άξιους να διαχειριστούν αυτό το αγαθό. Ή μάλλον στο μνημόνιο, πλέον, προβλέπονται και «προσλήψεις» ξένων μάνατζερ που καλούνται να διευθύνουν οργανισμούς εποπτευόμενους από το ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού ως οι πλέον άξιοι κι αρμόδιοι γι’ αυτές τις θέσεις.

Κατά τα φαινόμενα, μπορεί να μην έγινε η χάρη στους δανειστές ώστε το ΤΑΙΠΕΔ να έχει ξένη διοίκηση με έδρα στο Λουξεμβούργο. Μπορεί, επιπλέον, να δίνεται μάχη ώστε να μην καταλήξουν τα «κόκκινα» δάνεια στα ξένα funds. Όμως, ήδη, τρεις από τους κορυφαίους πολιτιστικούς οργανισμούς της χώρας, δηλαδή το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου και το Μουσείο Μπενάκη, διαθέτουν ξένους διευθυντές καθότι οι ντόπιοι άνθρωποι του πολιτισμού κρίθηκαν ελλιπείς κι επιπόλαιοι, προφανώς, από την ηγεσία του υπουργείου.

Οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ, πιθανώς ορμώμενοι από την ιδέα του διεθνισμού με την οποία γαλουχήθηκαν στα φοιτητικά τους χρόνια, αποφάσισαν να «τιμωρήσουν» τους ανθρώπους του πολιτισμού μας κρίνοντάς τους, όπως αποδεικνύεται, ανίκανους να διοικήσουν τους σημαντικότερους πολιτιστικούς μας φορείς, που υπηρετούν το τρίπτυχο κινηματογράφος-θέατρο-εικαστικά. Έτσι, δύο Γάλλοι κι ένας Φλαμανδός θα φέρουν την κουλτούρα τους, την άποψη τους περί διοίκησης και τις «φρέσκιες ιδέες» τους στο ελληνικό πολιτιστικό γίγνεσθαι.

Οι Ελίζ Ζαλαντό και Ολιβιέ Ντεκότ, πρώην (;) υπάλληλοι του γαλλικού κράτους, έχοντας υπηρετήσει στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, αναλαμβάνουν τις διευθυντικές θέσεις του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και του Μουσείου Μπενάκη αντίστοιχα. Και ο ταλαντούχος Γιαν Φαμπρ, με μια ματιά εντελώς όμοια με του αποπεμφθέντα Γιώργου Λούκου, τις «τύχες» του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου.

Χωρίς να κρίνουμε τις ικανότητες των ανωτέρω προφανώς, και χωρίς να λέμε ότι τέτοιους είδους διορισμοί δεν γίνονται και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, απορούμε για την ξαφνική αυτή στροφή της ηγεσίας του Υπουργείου αλλά και του κόμματος που κυβερνά: που άλλα εξήγγειλε ως όραμά του για την πολιτιστική πολιτική της χώρας, άλλα έδειξε με τον πρώτο υπουργό Ξυδάκη κι άλλα δείχνει με τον δεύτερο υπουργό Μπαλτά.

Και, κυρίως, έχουμε να κάνουμε με ένα «αριστερό» κόμμα που, ανέκαθεν, είχε βαθιές και μακροχρόνιες σχέσεις με τους ανθρώπους του πολιτισμού, οι οποίοι μάλιστα ήταν και οι πρώτοι που έσπευσαν να το «αγκαλιάσουν» στην αντιμνημονιακή εποχή του. Και ήταν, βέβαια, αυτοί που χάραξαν το όραμά του για τον πολιτισμό μας που λέμε και παραπάνω.

Η αλήθεια είναι ότι έχουν απομείνει κενές μερικές, ακόμη, διευθυντικές θέσεις σε φορείς και οργανισμούς. Με αγωνία περιμένουμε τη στελέχωσή τους, έχοντας πάντα στο μυαλό μας «ότι η Ελλάδα διώχνει τα παιδιά της (φέρνοντας απ’ έξω “καλύτερα”)». Όπως, και καμία έκπληξη δεν θα μας προκαλέσει πλέον, αν ο υπερ-υπουργός του ΥΠΠΟΑ (Πολιτισμού & Αθλητισμού) κ. Κοντονής, αποφασίσει να φέρει και ξένους διαιτητές για τα «αμαρτωλά» ποδοσφαιρικά ματς της «πληγωμένης» Ελλάδας.

*Ο Νέστορας Πουλάκος είναι κριτικός κινηματογράφου, Γενικός Γραμματέας της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI).