Στέλιος Μάϊνας: «Η ανεργία σήμερα στους ηθοποιούς φτάνει το 95%»

 

«Αυτός που θέλει να ασχοληθεί με την υποκριτική έχει αναπτυγμένη την αίσθηση της δημόσιας έκθεσης, αλλά και την αναπηρία της επίδειξης…»

Στην Πέννυ Κροντηρά

 

«Οι καλλιτέχνες, στην ιδανική κοινωνία, θα έπρεπε να ήταν προστατευμένοι από την ρουτίνα της αγωνίας της επιβίωσης, για να αφιερώνονται στη δημιουργία» δηλώνει στο «Κ», ο ηθοποιός Στέλιος Μάινας. Τον αγαπήσαμε μέσα από επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές καθώς κάθε φορά βλέπουμε να υποδύεται ένα διαφορετικό ήρωα εξίσου καλά αποδεικνύοντας το ταλέντο και τις δεινές υποκριτικές του ικανότητες.

Στις 31 Αυγούστου θα τον απολαύσουμε, στο θέατρο Βράχων του Βύρωνα, στην παράσταση «Αντιγόνη», όπου υποδύεται έναν ιδιαιτέρως δύσκολο ρόλο, αυτόν του Κρέοντα.

 

Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με την τέχνη της υποκριτικής;

Η υποκριτική, όπως και πολλά άλλα επαγγέλματα κοινωνικής έκφρασης, ανάγονται στις ανάγκες επικοινωνίας μας. Προφανώς λοιπόν, αυτός που θέλει να ασχοληθεί με την υποκριτική έχει αναπτυγμένη την αίσθηση της δημόσιας έκθεσης, αλλά και την αναπηρία της επίδειξης. Δεν μπορώ να πω πως αυτές οι ιδιότητες με ώθησαν να γίνω ηθοποιός, αλλά σίγουρα υπάρχουν στον χαρακτήρα και προφανώς, όχι μόνο στον δικό μου.

Ποια η πιο έντονη στιγμή σας στο χώρο;

Όπως καταλαβαίνετε οι έντονες στιγμές, όταν μοιράζονται φθείρονται. Οι έντονες στιγμές είναι οι προσωπικοί μας φορτιστές ενέργειας, για να έχουμε το κουράγιο και τη δύναμη να συνεχίζουμε.

 

Ποιος θεωρείτε ότι είναι ο ορισμός του επιτυχημένου ηθοποιού;

Δεν υπάρχει ορισμός. Η επιτυχία είναι πολύ προσωπική υπόθεση, έχει να κάνει με τους στόχους και τα θέλω σου. Η αναγνωρισιμότητα είναι και αυτή μια προσωρινή αξία, που διαρκεί πολύ λίγο και λάμπει για ελάχιστο χρόνο, θυμίζοντας τα πυροτεχνήματα.

 

«Οι Μεν και οι δεν», «Μαύρα Μεσάνυχτα», «Το Νησί». Διαφορετικά είδη τηλεοπτικών σειρών. Ποιο ξεχωρίζετε;

Κάθε πράγμα στον καιρό του. Απλά βλέπω με νοσταλγία την αθωότητα και τη ξεγνοιασιά των πρώτων μου τηλεοπτικών χρόνων και την πολυπλοκότητα μιας πολυέξοδης σειράς, όπως «Το νησί». Είμαι πολύ ευτυχής που είχα την τύχη να συμμετάσχω σε σειρές, που έγραψαν τη δική τους τηλεοπτική ιστορία. Μακάρι να είμαι τυχερός να συνεχίσω…

Η «ΑΝΤΙΓΟΝΗ» ΤΟΥ ΑΝΟΥΙΓ

 

Πρωταγωνιστείτε στην καλοκαιρινή παράσταση «Αντιγόνη» του Ζαν Ανούιγ. Πείτε μας λίγα λόγια για την πλοκή του έργου;

Η Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ, είναι μια σύγχρονη τραγωδία, εμπνευσμένη από το Σοφόκλειο μύθο και έχει να κάνει με τις αντιστάσεις και τα όχι που κάθε φορά λέμε στη ζωή μας. Η Αντιγόνη είναι σύμβολο αντίστασης και αγώνα σε ένα γερασμένο σύστημα, που αφομοιώνει και εξαφανίζει κάθε φρέσκια και νέα ιδέα, κάθε προσπάθεια ανανέωσης. Η υπόθεση είναι γνωστή και σχεδόν ερμηνεύει την επικαιρότητα.

 

Σας δυσκόλεψε ο ρόλος σας; Ποια η βαθύτερη αλήθεια του;

Ομολογώ πως με δυσκόλεψε, όπως άλλωστε οι περισσότεροι ρόλοι που αντιμετωπίζω. Είναι θέμα, πόσο σε απασχολεί το αντικείμενο της δουλειάς σου και πόσο σε βασανίζει. Ναι, η υποκριτική είναι μια πολύ βασανιστική, κοπιαστική, απαιτητική και επίπονη δραστηριότητα.

 

Ποιο μήνυμα περνά η παράσταση; Ποια εκδοχή του έργου σας εκφράζει η προγενέστερη ή μεταγενέστερη;

Ο Θείος νόμος, αντιμέτωπος με τον ανθρώπινο είναι το θέμα του Σοφοκλή. Στον Ανούιγ, οι Θεοί, δεν ενδιαφέρονται για την ανθρώπινη ανοησία και απουσιάζουν. Έτσι, που οι άνθρωποι, ούτε καν τους επικαλούνται. Η μεταφυσική μοναξιά στην Αντιγόνη του Ανούιγ είναι ηχηρή και αβάσταχτη.

 

Ποιες οι «αδυναμίες» ενός ηθοποιού;

Εμείς οι ηθοποιοί, δεν διαφέρουμε από τους άλλους επαγγελματίες, ανήκουμε σε εκείνη την κατηγορία που η ανασφάλεια, η προσωρινότητα και η απαξίωση, έχει χτυπήσει πρώτα από όλους το επάγγελμα μας, που λόγω της ιδιορρυθμίας του, είναι έκθετο σε κάθε οικονομική μεταβολή. Δηλαδή, σήμερα, κινδυνεύει να μετατραπεί σε χόμπι και όχι επάγγελμα. Ο κλάδος μας υποφέρει από ανεργία 95% και οι συνθήκες όσων ακόμα εργάζονται, απέχουν από το να χαρακτηριστούν ανεκτές.

ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ

Πως βλέπετε τον χώρο στην περίοδο της κρίσης; Γίνονται αξιόλογες δουλειές;

Φυσικά γίνονται αξιόλογες δουλειές, τα τελευταία δέκα χρόνια το επίπεδο των παραστάσεων μας, από όλες τις απόψεις είναι πολύ ψηλά. Δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα από τους φίλους μας, τους Ευρωπαίους και αν αναλογιστούμε τον αριθμό των θεατρικών μας σκηνών, αλλά και έργων που ανεβαίνουν κάθε χρόνο, μάλλον υπερτερούμε όλων.

Τι κάνει έναν ηθοποιό να ξεχωρίσει;

Η δουλειά συνδυασμένη με την ικανότητα αντίληψης και αισθητικής απόδοσης, που λέγεται ταλέντο. Αυτά τα δυο, περνώντας τα χρόνια αλλάζουν μορφή και γίνονται απλώς γνώση και κατανόηση.

Ποιες οι στιγμές απόλυτης χαλάρωσης και ηρεμίας σας; Κάνετε όνειρα;

Οι καλλιτέχνες, στην ιδανική κοινωνία, θα έπρεπε να ήταν προστατευμένοι από τη ρουτίνα της αγωνίας της επιβίωσης, για να αφιερώνονται στη δημιουργία. Αυτά, ιδεατά και ιδανικά, δηλαδή, πολύ μακρινά όνειρα. Και μια και με ρωτάτε, το όνειρο του σημερινού ηθοποιού είναι να έχει την κατάλληλη δουλειά και την επομένη σεζόν και να ευτυχεί παίζοντας. Η δυστυχία για τον ηθοποιό είναι η ανεργία.

Αν ξεκινούσατε από την αρχή θα αλλάζατε κάτι στη ζωή σας και τις επιλογές που έχετε κάνει; Ποιά η πεποίθησή που έχετε για τη ζωή;

Θα τα άλλαζα όλα, όσες ζωές και αν ζούσα, πάλι όλα από την αρχή θα τα άλλαζα. Είναι τόσο κουραστικό να κάνεις τα ίδια πράγματα άλλωστε… Η ζωή, ίσως δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνο η ευτυχία, λέει ο Κρέων, εγώ θα πρόσθετα, η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ο τρόπος και τα μέσα που επιλέγεις να γίνεις ευτυχισμένος…