Νίκος Ψαρράς– Έλενα Καρακούλη:«Ο πολιτισμός να στηριχθεί από τους πολιτικούς»

 

«Ο χώρος της υποκριτικής σήμερα είναι μπερδεμένος. Δεν αρκούν οι καλές προθέσεις. Η παιδεία είναι πολύ σημαντική όπως και η στήριξη του πολιτισμού από τους πολιτικούς..» δηλώνουν στο «Κ» ο εξαιρετικός ηθοποιός Νίκος Ψαρράς και η ταλαντούχα σκηνοθέτις Έλενα Καρακούλη. Δύο δεξιοτέχνες της τέχνης που μοιράζονται κοινή ζωή σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο, καθώς φέτος η Έλενα Καρακούλη σκηνοθετεί τον σύζυγό της, Νίκο Ψαρρά στην θεατρική παράσταση «Φοβάσαι;».

 Στην Πέννυ Κροντηρά

 

Πως είναι ένα ζευγάρι να βρίσκεται στον ίδιο επαγγελματικό χώρο; Πολλοί λένε ότι δεν είναι καλό αυτό..

Ν: Εμείς όμως είμαστε ένα ζευγάρι που γνωρίστηκε στον ίδιο επαγγελματικό χώρο, στο Εθνικό θέατρο και επιθυμία μας είναι να συνεργαζόμαστε όσο πιο συχνά γίνεται.

Ε: Η συνεργασία με τον Νίκο είναι μεγάλη χαρά για μένα αλλά και μεγάλη ευθύνη. Μακάρι να μας δοθεί και στο μέλλον παρόμοια ευκαιρία.

 

Ποια βαθύτερη ανάγκη σας έκανε να ασχοληθείτε με το θέατρο ο καθένας από την δική του σκοπιά;

Ν: Έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια που πραγματικά πρέπει να σκάψω βαθιά για να βρω τι συνέβαινε τότε. Νομίζω πως είναι η μαγεία της τέχνης αυτής που συμπεριλαμβάνει κυριολεκτικά όλες τις τέχνες.

Ε: Μέσω της λογοτεχνίας ανακάλυψα το θέατρο. Και το θέατρο τα περιέχει όλα.

 

Υπάρχει πλήρης ταύτιση όσον αφορά τις απόψεις σας στον χώρο της τέχνης;

Ν: Σε ένα μεγάλο βαθμό ναι. Η Έλενα απλώς θεωρώ ότι αγαπάει το θέατρο πολύ περισσότερο από ότι εγώ.

Ε: Με τον Νίκο έχουμε κοινή αισθητική και προβληματισμούς. Ζητούμενο δεν είναι η ταύτιση πάντως.  Η διαδικασία της πρόβας περιλαμβάνει και τη διαφωνία, χωρίς όμως να παύει να είναι δημιουργική.

 

Πόσο αυστηρή μπορείτε να γίνετε κα Καρακούλη όταν σκηνοθετείτε τον άντρα σας και πως αντιδράτε εσείς κ. Ψαρρά;

Ν: Την ακούω, την εμπιστεύομαι και ακούω με μεγάλη προσοχή τις παρατηρήσεις της.

Ε: Μπορώ να γίνω εκνευριστικά επίμονη. Νομίζω όμως ότι αυτό εκτιμάται τελικά.

 

Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση.

Ε: Ένας κατά συρροήν δολοφόνος απαγάγει μια γυναίκα που κάθεται αμέριμνη στο πάρκο. Τη ναρκώνει και τη μεταφέρει στο υπόγειο του σπιτιού του. Ενώ ετοιμάζεται να τη σκοτώσει, οι ερωτήσεις της τον σταματούν, τον αποδιοργανώνουν. Μαζί αποφασίζουν να κάνουν την υπέρβαση και να ζήσουν μαζί αποδεικνύοντας σε όλο τον κόσμο ότι από το κακό μπορεί να προκύψει κάτι καλό. Η συμβίωσή τους είναι ένα δεύτερο θρίλερ μέσα στο θρίλερ.                 Καταλυτικό ρόλο αποκτά η απρόβλεπτη γειτόνισσα τους Τζόαν, διαπιστώνουμε πως η επιθυμία για ανθρώπινη επαφή και αγάπη αντιπαλεύει  φόβους, τραύματα και ενοχές. Το έργο του Ανταμ Σάιντελ έχει διαρκείς ανατροπές και κινηματογραφικό ρυθμό.

 

Ποιο το μήνυμα του έργου;

Ε: Στο επίκεντρο του έργου είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Θύτης και θύμα αποφασίζουν να ζήσουν μια «κανονική» ζωή. Το ερώτημα είναι πόσο «κανονική» μπορεί να είναι η ζωή τους, τι σημαίνει κανονικότητα και ποιος την ορίζει.

 

Έχετε άλλα επαγγελματικά σχέδια;

Ν: Τη δεύτερη σεζόν θα είμαι στο Εθνικό θέατρο, στο Θερισμό του Δημήτρη Δημητριάδη, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου.

Ε: Το στερητικό σύνδρομο μετά την πρεμιέρα μπορεί να καλυφθεί μόνο με την ανακάλυψη του επόμενου έργου.

 

Ποιες οι προκλήσεις που αγαπάτε στο χώρο σας;

Ν: Το να συνυπάρχεις με ανθρώπους που έχεις γνωρίσει για δύο μήνες και να πρέπει ν α δημιουργήσεις ένα κοινό κόσμο, το να αναμετριέσαι δυο τρεις φορές τον χρόνο με νέους χαρακτήρες και κυρίως να αντέχεις τις ανασφάλειες και την τρέλα του καθενός.

Ε: Οι συναντήσεις. Με ανοιχτούς ανθρώπους και γοητευτικά κείμενα. Η δημιουργία ενός κόσμου προϋποθέτει για μένα ένα κοινό δόσιμο και αν χαίρομαι κάτι σε αυτή την παράσταση είναι η σκηνική γενναιοδωρία των ηθοποιών, τόσο του Νίκου Ψαρρά όσο και της Αλεξίας Καλτσίκη αλλά και της Βαγγελιώς Ανδρεαδάκη. Όλοι οι συντελεστές είναι άνθρωποι που εκτιμώ βαθιά, η Φαίδρα Σούτου στην κίνηση με την οποία είχα συνεργαστεί ξανά στη Γυναίκα απ τα παλιά, η Εύα Γουλάκου μια νέα σκηνογράφος με κινηματογραφική ματιά και αισθητική που μου ταιριάζει, ο Νίκος Βλασόπουλος που σχεδίασε τα φώτα και δημιούργησε μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που ταιριάζει σε αυτό που θέλαμε, η παραγωγός και συγγραφέας Παναγιώτα Παρασκευοπούλου και ο Κώστας Ξενόπουλος συνθέτης και παραγωγός μας. Είμαι ευγνώμων που συνάντησα αυτούς τους ανθρώπους και που μαζί δημιουργήσαμε τον κόσμο του Φοβάσαι;

 

Πως βλέπετε το χώρο της υποκριτικής σήμερα;

Ν: Μπερδεμένο. Έχοντας προβληματική και ελλιπή θεατρική εκπαίδευση στην Ελλάδα μοιραία επηρεαζόμαστε από εξωτερικές παραγωγές και ο καθένας προσπαθεί να βρει έναν κώδικα που του ταιριάζει. Κάποιες φορές προκύπτουν καλά αποτελέσματα και άλλες φορές βλέπουμε ηθοποιούς να παίζουν και να συμπεριφέρονται σαν να ήρθαν από άλλο πλανήτη. Στην προσπάθεια νεωτερισμών ξεχνάμε ότι το πρώτο ζητούμενο είναι ότι κάνουμε να γίνεται για τους θεατές και όχι για αστειάκια εσωτερικής κατανάλωσης του θιάσου.

Ε: Δεν αρκούν οι καλές προθέσεις, η παιδεία είναι πολύ σημαντική όπως και η στήριξη του πολιτισμού από τους πολιτικούς..

 

Ποια η γνώμη σας για την τηλεόραση και τις παραγωγές που υπάρχουν; Θα πηγαίνατε στην Κύπρο για χάρη μίας δουλειάς;

Ν: Δεν θα ήταν η πρώτη μου επιλογή αλλά αν γινόταν μια ωραία τηλεοπτική σειρά που με κάλυπτε βεβαίως. Μεγαλύτερη χαρά θα μου έδινε η συμμετοχή μου σε μια κινηματογραφική ταινία.

Ε: Προσωπικά παρακολουθώ ταινίες στην τηλεόραση αλλά χαίρομαι όταν βλέπω και προσεγμένες σειρές στην τηλεόραση.

 

Ποια τα κακώς κείμενα του χώρου που μπορεί να σας προβληματίζουν;

Ν: Σε γενικές γραμμές αγαπώ το χώρο μου αλλά κάποιες φορές με κουράζει ή με στεναχωρεί η διπροσωπία.

Ε: Επειδή κινούμαι και σε άλλους χώρους μπορώ να πω ότι ο χώρος αυτός δε διαφέρει πολύ από άλλους χώρους απλώς οι καλλιτέχνες είναι πιο εκτεθειμένοι στον κόσμο με αποτέλεσμα να γίνονται αντικείμενο σχολιασμού.

 

Ποιο το μυστικό ενός ευτυχισμένου γάμου;

Ν: Το κρατάμε μυστικό.

Ε: Θα απαντήσω με μια φράση από το έργο:  «Είμαστε ευτυχισμένοι ακόμα κι όταν δεν είμαστε».

 

Ποιες οι ανασφάλειές σας – φόβοι που έχετε ως γονείς;

Ν: Ότι το μέλλον του παιδιού μου έχει υποθηκευτεί και οι πολιτικοί περιφέρονται κάνοντας δηλώσεις.

Ε: Αυτό που ζούμε αυτή τη στιγμή τόσο στην Ελλάδα όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο είναι μάλλον δυσοίωνο. Εντούτοις οφείλουμε στον μικρό μας να είμαστε δυνατοί και αισιόδοξοι.

 

Πως βιώνετε την περίοδο κρίσης της χώρας;

Ν: Με το στόμα ανοιχτό.

Ε: Και άλλη φράση από το έργο: «Δουλειά δουλειά δουλειά!»

 

Θα μπορούσατε να αλλάξετε ρόλους και να δούμε εσάς κ. Ψαρρά να σκηνοθετείτε και εσάς κ. Καρακούλη να βρίσκεστε μπροστά από τα φώτα;

Ν: Τι να πω.. Να το ζήσω κι αυτό..

Ε: Μου αρέσει τόσο ο Νίκος ως ηθοποιός που δεν θα άντεχα τη σύγκριση..