Γιώργος Ξυλούρης: «Οι κουζουλοί κάνουν αθάνατη την Ελλάδα»

«…Όλα τα σοπεδώσαμε οι σημερινοί ανθρώποι 
και πήγανε περίπατο χιλιάδων χρόνων κόποι».

Ο λυράρης και τραγουδιστής αφιερώνει μαντινάδες

στο «Κ» και μιλάει για τις συναυλίες που θα δώσει 
σε Ελλάδα και εξωτερικό

 Μόνο μια δόξα, μια τιμή

Όποιος μπορεί να αφήσει

Τότε τον χρόνο τον σκληρό τον έχει καταλύσει

Και

Όλα τα σοπεδώσαμε οι σημερινοί ανθρώποι

και πήγανε περίπατο χιλιάδων χρόνων κόποι

 Ο μισεμός σου στοίχισε

σ’ ανθρώπους με μεράκι

και το «Καρφί» ορφάνεψε Νίκο Κακαουνάκη!

 

«Αν τύχετε σε κρητικό γλέντι θα νιώσετε σαν να είσαστε έτοιμοι να βγείτε σε επανάσταση», δηλώνει στο «Κ» ο τραγουδιστής και λυράρης Γιώργος Ξυλούρης (Καντρής). Με το τραγούδι και τη λύρα του υψώνει την ψυχή και δίνει φτερά στα πόδια συμπαρασύροντάς μας στον ρυθμό της κρητικής λεβεντιάς.

 

Τραγουδιστής – λυράρης γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Πιστεύω το καθορίζουν τα βιώματα που φέρει καθένας από την οικογένειά του. Όταν έχεις έφεση στη μουσική, με πολλή δουλειά μπορείς να φτάσεις εκεί που θες.

 

Η αγάπη για την παράδοση ή κάποια ενδόμυχη ανάγκη σάς έκανε να ασχοληθείτε με τη μουσική;

Η αγάπη για την παράδοση γενικά και όχι μόνο της μουσικής. Ο παραδοσιακός τρόπος ζωής που δεν έχει αλλοιωθεί παρά τα χρόνια που έχουν περάσει. Η μουσική και η παράδοση είναι τα μόνα σταθερά πράγματα στη ζωή, ενώ τα υπόλοιπα είναι παροδικά.

 

Τι είναι η λύρα για εσάς;

Σχεδόν τα πάντα μέσα στη ζωή μου. Είναι τρόπος έκφρασης της χαράς, της στενοχώριας. Μου κάνει συντροφιά, όποτε τη θέλω εγώ.

 

Από τι εμπνέεστε;

Από οτιδήποτε μπορεί να εμπνευστεί ένας καλλιτέχνης. Εγώ προσωπικά άμα βγω στη φύση, κυρίως στα βουνά της Κρήτης στον Ψηλορείτη, στα Λευκά Όρη, στο Μονοδένδρι. Όπως επίσης και από συναισθήματα όπως η χαρά και η λύπη.

 

Τι αγαπάτε στην παράδοση της Κρήτης;

Τα καλά στοιχεία που έχουν παραμείνει με το πέρας των ετών, δηλαδή ο σεβασμός που υπήρχε στους παλαιότερους προς τους φίλους, τους κουμπάρους, τους σύντεκνούς τους. Η παράδοση της Κρήτης κρύβει μία αθωότητα που την αγαπάω και θέλω να τη συνεχίσω όσο μπορώ.

 

Θεωρείτε ότι κάποιοι έχουν εκμοντερνίσει το είδος της μουσικής που ασχολείστε;

Καλό είναι την παράδοση να την εκσυγχρονίζουμε, αλλά πρέπει και να τη σεβόμαστε, να την κρατάμε όπως τη βρήκαμε και να μην την αλλοιώνουμε. Το εκμοντερνισμένο κρητικό τραγούδι δεν μου αρέσει. Δεν πρέπει όμως εγώ να αλλοιώνω αυτά που βρήκα από τους παππούδες μου ή τις γιαγιάδες μου, δεν έχω το δικαίωμα, γιατί δεν είναι δική μου μουσική.

 

Τα γλέντια σας στην Κρήτη είναι γνωστά για την ιδιαίτερη ταυτότητα που έχουν. Τι τα κάνει να διαφέρουν από των υπόλοιπων τόπων;

Δεν ξέρω αν διαφέρουν, αυτό πρέπει να το πείτε εσείς καλύτερα και όχι εμείς οι Κρητικοί. Μακάρι να διαφέρουν, το ευχόμαστε. Υπάρχει μεγάλη παραγωγή στίχου και μια επαναστατικότητα, ζωντάνια και παλμός στο τραγούδι που καμιά φορά αν τύχετε σε κρητικό γλέντι θα νιώσετε σαν να είσαστε έτοιμοι να βγείτε σε επανάσταση. Ο επαναστατικός χαρακτήρας της μουσικής μαζί με τα διαχρονικά λόγια που έχουν οι στίχοι μεταφέρουν διάφορα μηνύματα στους ανθρώπους που συμμετέχουν στο γλέντι. Όπως έλεγε ο Καζαντζάκης «Οι κουζουλοί την κάνουν αθάνατη την Κρήτη», είναι ο τρόπος που διασκεδάζουν.

 

Πώς βλέπετε τη μουσική βιομηχανία;

Με το Ίντερνετ έχουν πέσει πολύ τα έσοδά τους και δεν βλέπω ένα ενδιαφέρον να βρουν κάτι το ιδιαίτερο, γιατί τους ενδιαφέρει να πουλήσουν. Αλλά δεν πρέπει να τα θυσιάζουμε όλα στον βωμό του χρήματος. Εδώ στην Κρήτη συνεχίζει να παράγεται μουσική παρ’ ότι δεν υπάρχουν δισκογραφικές εταιρείες πια τώρα με το Ίντερνετ.

Υπάρχουν πολλοί δεξιοτέχνες που με μεράκι προσπαθούν και δημιουργούν μουσική, κυκλοφορούν cd. Μηνιαίως βγαίνουν 2-3 δίσκοι στην Κρήτη. Δεν πιστεύω ότι κινδυνεύει η παράδοση, αλλά οι ίδιοι που την υπηρετούμε. Η παράδοση υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει πάντα. Τη μουσική της Κρήτης την αγαπά όλη η Ελλάδα.

 

Μπορεί κάποιος που δεν είναι Κρητικός να γίνει καλός λυράρης;

Βέβαια! Έχω πολλούς φίλους που είναι από την Άρτα, τα Γιάννενα, τη Θεσσαλονίκη και παρ’ όλο που δεν είναι Κρητικοί παίζουν άριστα. Και αν μελετήσουν και αγαπήσουν τη μαντινάδα μπορούν να δημιουργήσουν δικές τους.

 

Φέρετε ένα βαρύ επίθετο. Πώς νιώθετε;

Μεγάλη ευθύνη. Βαδίζω πολύ προσεχτικά. Δεν κάνω ό,τι μου κατεβεί στο κεφάλι, γιατί δεν πρέπει.

 

Όταν είστε μακριά από την Κρήτη πώς νιώθετε;

Επειδή λείπω συχνά από την Κρήτη ταξιδεύοντας στην υπόλοιπη Ελλάδα αλλά και εκτός, όπως όλοι οι Κρητικοί το πρώτο τριήμερο – τετραήμερο δεν αισθάνομαι καθόλου καλά. Βέβαια αυτή είναι η δουλειά μου και όταν αντικρίζω Έλληνες του εξωτερικού και δη Κρητικούς γίνομαι ένα μαζί τους και θέλω να τραγουδήσουμε και να περάσουμε όμορφα όλοι μαζί. Παρ’ όλο που μου λείπει η Κρήτη αισθάνομαι σαν χρέος προς αυτούς τους ανθρώπους που την έχουν περισσότερη ανάγκη από εμένα. Κάνω σκληρή την καρδιά και περιμένω με προσμονή να γυρίσω πάλι πίσω.

 

Πώς βλέπετε την πολιτική κατάσταση της χώρας;

Είναι σε πολύ χαμηλό επίπεδο η πολιτική κατάσταση της χώρας, γιατί δυστυχώς μας κυβερνούν άνθρωποι που δεν θα έπρεπε. Τους λείπει ο καλός εγωισμός, πρέπει να λένε και «όχι» σε κάποιες περιστάσεις. Ο Κολοκοτρώνης έλεγε «την Ελλάδα θέλω και ας τρώω και πέτρες», αλλά αυτό το έχουμε ξεχάσει.

 

Ποια τα επαγγελματικά σας σχέδια;

Μέχρι στιγμής έχω βγάλει έξι προσωπικές δουλειές και τώρα είμαι στο στούντιο και ετοιμάζω την έβδομη. Η τελευταία μου δουλειά κυκλοφόρησε πριν από οκτώ μήνες, οπότε υπολογίζω ο καινούργιος δίσκος να βγει σε 1-1,5 χρόνο. Μετά το Πάσχα έχω κάποιες εμφανίσεις στον Βόλο, στη Λάρισα και στα Τρίκαλα. Έπειτα ξεκινούν οι παραδοσιακοί γάμοι στην Κρήτη και θα είμαι στο νησί όλο το καλοκαίρι.

της Πέννυς Κροντηρά