Ο ΣΥΡΙΖΑ νίκησε, η κυβέρνηση άντεξε, το δημοψήφισμα απορρίφθηκε

Του Θοδωρή Καλούδη

Μήνυμα δυσαρέσκειας αλλά όχι ανατροπής έβγαλαν οι κάλπες.
Εστειλαν μεν μήνυμα στην κυβέρνηση αλλά απέρριψαν κατηγορηματικά την ανατροπή που ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Στις ευρωεκλογές της Κυριακής πρώτο κόμμα αναδεικνύεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η πρώτη φορά που σε πανελλαδική εκλογική διαδικασία ένα κόμμα της Αριστεράς έρχεται πρώτο, θεμελιώνοντας μάλιστα – για δεύτερη φορά σε δύο χρόνια – ποσοστό μεγάλης δύναμης. Και αυτη είναι μια ιστορική στιγμή για την Αριστερά. ´Οπως ιστορική είναι και η νίκη της Ρένας Δούρου στην Περιφέρεια Αττικής, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά έχει την ευκαιρία να δώσει δείγματα γραφής στη διοίκηση.

Ωστόσο αν και έκοψε πρώτος το νήμα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πέτυχε τους στόχους του. Γιατί αδυνατώντας να ξεπεράσει τα ποσοστά που έλαβε στις εθνικές εκλογές του 2012 ( σε πολλές περιφέρειες έπιασε μάλιστα μικροπτερα ποσοστά) απέτυχε να επιβάλει το δημοψηφισματικό χαρακτήρα που επεδίωξε στις ευρωεκλογές. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ψήφισαν την Κυριακή των ευρωεκλογών όσοι περίπου το υποστήριζαν από το 2012 έως σήμερα. Ο κ. Τσίπρας δεν κατάφερε να συγκινήσει περισσότερους πολίτες από τους υφιστάμενους οπαδούς του, παρά τις κινητοποιήσεις του, τη σκληρή πολεμική του προς την κυβέρνηση και μάλιστα σε καιρούς χαλεπούς για το λαό, με τη σκληρότερη πολιτική λιτότητας που γνώρισε ποτέ ο τόπος σε καιρό ειρήνης. Το σύνθημα “στις 25 ψηφίζουμε στις 26 φεύγουν” έπεσε στο κενό.

Με αυτή την έννοια, έχουμε μεν νίκη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν έχουμε, με καμμία έννοια, στοιχεία ανατροπής του πολιτικού σκηνικού. Ο μεγάλος πολιτικός στόχος του δεν επετεύχθη και είναι άξιον απορίας γιατι ο κ. Τσίπρας ζήτησε το βράδυ της Κυριακής εκλογές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε πρώτος γιατί απλά η Νέα Δημοκρατία έχασε και υποχώρησε στη δεύτερη θέση, χάνοντας τον αέρα της πρώτης πολιτικής δύναμης. Καταψήφισαν ή αρνήθηκαν να ψηφίσουν τη ΝΔ περίπου το 10% όσων την είχαν προτιμήσει τον Ιούνιο του 2012. Θα πρέπει να εκτιμηθεί σε πιό βαθμό τιμωρήθηκε το κυβερνητικό κόμμα για την πολιτική που ακολουθεί και σε πιό βαθμό οι βαρώνοι, διάφοροι πρωτοκλασσάτοι υπουργοί και οι πολιτικές κλίκες άφησαν τον Αντώνη Σαμαρά σε έναν μοναχικό αναποτελεσματικό εκλογικό αγώνα, διαφωνόντας προφανώς με τον τρόπο που κυβερνά, ή διαχειρίζεται τα θέματα του κόμματος.

Θετικά ήταν τα αποτελέσματα για την Ελιά, παρά το γεγονός ότι υπολείπεται σοβαρά από τα ποσοστά που έλαβε ο κύριος πόλος της – το ΠΑΣΟΚ – το 2012. Θετικά, γιατί το ΠΑΣΟΚ ταλαιπωρήθηκε δημοσκοπικά όλο τον τελευταίο χρόνο από τη σταθερή του απόφαση να στηρίζει την κυβέρνηση, θεωρώντας ότι έτσι εξυπηρετεί την πολιτική σταθερότητα και την εθνική ανάκαμψη. Αλλά ταλαιπωρήθηκε επίσης και από την εχθρική στάση πολλών στελεχών του κόμματος απέναντι στην ηγεσία του, όπως και την ακατανόητη πολιτικη (;) στάση του πρώην προέδρου του Γ.Παπανδρέου.

Με το 8% στο χέρι, ο κ. Βενιζέλος – αλλά και πολύ μεγαλύτερη δύναμη της Παράταξης στο Κοινοβούλιο και την Αυτοδιοίκηση – μπορεί να παραμένει ένας αξιόπιστος κυβερνητικός εταίρος, να πιέζει προς “προοδευτικότερες κατευθύνσεις” την κυβέρνηση και να ανοίξει τη συζήτηση για την ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς, της οποίας η δύναμη στην κοινωνία είναι πολύ ισχυρότερη, απ´ότι εκφράζεται πολιτικά σήμερα.

Πολύ καλή ήταν η πρώτη εμφάνιση του κόμματος του Σταύρου Θεοδωράκη. Το Ποτάμι κατάφερε, σε δύο μήνες ζωής, να κερδίσει ποσοστά πολύ μεγαλύτερα από ιστορικές πολιτικές δυνάμεις. Αναμένεται με ενδιαφέρον τώρα το πολιτικό στίγμα του Ποταμιού στις πολιτικές διεργασίες που θα ακολουθήσουν στο δρόμο για τις εθνικές εκλογές.

Το ΚΚΕ δείχνει να ανακτά το χώρο του, έχοντας κατοχυρώσει ήδη ένα 6%.

Αντίθετα δεινή ήττα υπέστη η ΔΗΜΑΡ του κ. Φώτη Κουβέλη, που πλήρωσε την αλλοπρόσαλη πολιτική του αρχηγού της. Είναι λογικό να αναμένονται εξελίξεις στο κόμμα της ανανεωτικής Αριστεράς, αφού πολλά επώνυμα στελεχη της ζήτησαν ήδη από το βράδυ των εκλογών άμεσο διάλογο ( και με την Ελιά ) για την ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς – διαδικασία που πολέμησε έως τώρα με κάθε τρόπο ο κ. Κουβέλης και, όπως φάνηκε στις δηλώσεις του, εξακολουθεί να θεωρεί πως με 1,5% μπορει να κηδεμονεύει τις σχετικές εξελίξεις.

Οι ΑΝΕΛ παρέμειναν οριακά στην πρώτη σκηνή του πολιτικού θεάτρου. Θα πρέπει το κόμμα του κ. Καμμένου να βρει ένα ισχυρό πολιτικό στίγμα, ένα σοβαρό λόγο ύπαρξης και να μας πείσει γί αυτόν.

Αφήσαμε για το τέλος το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής. Είναι τό κόμμα που αύξησε κάθετα τις δυνάμεις του, αναδεικνυόμενο σε τρίτη πολιτική δύναμη της χώρας. Αυτή η εξέλιξη δεν είναι προϊόν “λαϊκής αγανάκτησης”. Πρόκειται για τη θεμελίωση ενός φασιστικού-ναζιστικού οργανισμού, με εγκληματικές δραστηριότητες και ισχυρή λαϊκή υποστήριξη. Αυτό είναι ίσως το πιό σημαντικό αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών.

Αναδημοσίευση από 7imeres.gr