Τσίπρας, όπως ο Σαούλ έκανε την… κωλοτούμπα

Oι συναντήσεις και οι συνομιλίες μεταξύ θεσμικών παραγόντων της χώρας είναι και θεμιτές και επιβεβλημένες. Eπίσης, oι kανόνες καλής συμπεριφοράς (το σαβουάρ βίβρ) επιτάσσουν την ανταλλαγή φιλοφρονήσεων. Όλα αυτά υπό μία προϋπόθεση: οι συνομιλίες να γίνονται στο φως της ημέρας, να δημοσιοποιούνται με επίσημες ανακοινώσεις και να μην πραγματοποιούνται «εν κρυπτώ και παραβύστω». Στην περίπτωση αυτή, η μυστικοπάθεια και η κρυψίνοια για όσα διημείφθησαν οδηγεί στο συμπέρασμα ότι «κάποιο λάκκο έχει η φάβα».

Η παροιμιώδης αυτή φράση απεικονίζει πλήρως τα όσα έλαβαν χώρα στη… Μονή του Μαξίμου. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ως εκ της θέσεώς του –και ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις- είχε πληθώρα συναντήσεων με τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο, άλλοτε φανερές και άλλοτε μυστικές, κυρίως βραδινές ώρες στο Μέγαρο της Αρχιεπισκοπής στην Πλάκα. Για τα ραντεβού αυτά ετηρήθη «σιγή ασυρμάτου» όμως τίποτα δεν μένει στο σκοτάδι. Μετά την πανηγυρική ανακοίνωση στο μέγαρο Μαξίμου για τη συμφωνία (τα φίλια μου ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ ως «κύμβαλα αλαλάζοντα» την χαρακτήρισαν ιστορική) ήρθαν στο φως οι μυστικές συναντήσεις που είχαν προηγηθεί, οπότε συνομολογήθηκαν ανάμεσα σε Πολιτεία και Εκκλησία, άγνωστο πού, πώς, πότε, τα ιερά κείμενα που ανέγνωσε ο… αριστερός ιεροψάλτης Αλέξιος.

Η ανακοίνωση εκείνη, η οποία αιφνιδίασε κληρικούς αλλά και λαϊκούς, έγινε υπό τις ευλογίες του Αρχιεπισκόπου, καθώς συγκατάνευσε στις δηλώσεις του πρωθυπουργού ότι επιλύεται ένα χρονίζον πρόβλημα που ταλανίζει τις σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας. Η συλλογιστική που χρησιμοποιήθηκε ήταν ακριβώς ανάλογη με τη Συμφωνία των Πρεσπών, η οποία επίσης έχει χαρακτηριστεί ιστορική και λυτρωτική, που βάζει τέλος σε μία πολύχρονη διαμάχη ανάμεσα στην Ελλάδα και στα Σκόπια.

Ειρήσθω ότι και την εκχώρηση του ονόματος Μακεδονία στους γείτονες, την δοξολόγησε αρχικά ο Αρχιεπίσκοπος όμως αμέσως μετά ανέκρουσε πρύμναν, μόλις αντελήφθη τις καθολικές διαμαρτυρίες που ξέσπασαν σε όλη τη χώρα (όπως άλλωστε έδειξε και μια πρόσφατη δημοσκόπηση, το 70% -περίπου- των Ελλήνων είναι εναντίον της Συμφωνίας των Πρεσπών). Η μετάλλαξη εκείνη δεν πτόησε τον Αρχιεπίσκοπο, καθώς μαζί με τον Τσίπρα προετοίμασαν μία συμφωνία επειδή πίστεψαν ότι θα γίνει ασμένως αποδεκτή από την πλειονότητα του κλήρου και του λαού λόγω της θεόπεμπτης έμπνευσης.

Τα γεγονότα όμως είχαν αντίρροπη φορά. Ο Αρχιεπίσκοπος βρέθηκε «επί ξύλου κρεμάμενος» στη συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου, καθώς 73 μητροπολίτες (από τους 81) ένας είναι σφόδρα αντίθετοι με τη συμφωνία. Έτσι, άκουσε διάφορα… συναξάρια, όχι μόνο για τη μυστικοπάθειά του -να μην ενημερώσει δηλαδή προηγουμένως τους συνοδικούς μητροπολίτες για τη συμφωνία- αλλά και για έναν άλλο μείζονα λόγο.

Ότι σύρθηκε σε μία απόφαση, η οποία ανατρέπει στην κυριολεξία τη ζωή 10.000 ιερωμένων και των οικογενειών τους, καθώς εκπαραθυρώνονται από το Δημόσιο, δηλαδή απολύονται με ό,τι αυτό συνεπάγεται και γίνονται «υπάλληλοι» της Εκκλησίας της Ελλάδος, ερχόμενοι αντιμέτωποι με ένα άδηλο μέλλον. Είναι απορίας άξιο να μάθουμε ποιος ανάλγητος σοφίστηκε μία τέτοια προοπτική. Δηλαδή υπηρέτες της Εκκλησίας με προϋπηρεσία, π.χ. 30 ετών, στέλνονται στο «πυρ το εξώτερον».

Η ιστορική αυτή συμφωνία έχει πολλά τρωτά σημεία και μία αφελή κουτοπονηριά, την οποία ομολόγησε την επαύριον της συν- λειτουργίας στο μέγαρο Μαξίμου ο διάκονος του Τσίπρα, τιτουλάριος ως «κυβερνητικός εκπρόσωπος». Ο Τζανακόπουλος με την… περιποιημένη γενειάδα απεκάλυψε ανενδοίαστα ότι στις λεπτομέρειες της συμφωνίας παρεισέφρησε ο διάβολος, καθώς με το σατανικό του μυαλό υπέδειξε μία μοναδική λαθροχειρία. Μόλις απολυθούν 10.000 ιερωμένοι, ανοίγει ο δρόμος για ισάριθμες προσλήψεις στο Δημόσιο, οι οποίες θα γίνουν στον δρόμο προς τις εκλογές.

Βέβαια, η συμφωνία μπορεί από «ιστορική» να μετονομάστηκε σε «πρόθεση» και πριν από λίγες μέρες σε… «αφαιρετική» κατά Τζανακόπουλο, η λεξιπλασία όμως αυτή δεν αλλοιώνει το υστερόβουλο σκεπτικό του Αρχιεπισκόπου Αθηνών να κομίσει δώρα προς τον νεαρό πρωθυπουργό. Έτσι, δεν φείδεται σε ύμνους, εωθινά, ιδιόμελα, δοξαστικά προκειμένου να εξυμνήσει τα προτερήματα του Τσίπρα.

Οι φιλοφρονήσεις οι οποίες ανταλλάσσονται μεταξύ δύο ανθρώπων δεν είναι κατακριτέες. Είναι, μάλιστα, τις περισσότερες φορές επιβεβλημένες. Όταν όμως ξεπερνούν τα εσκαμμένα και παίρνουν τον χαρακτήρα της αγιοποίησης, τότε υποκρύπτουν ιδιοτέλεια με μπόλικο… λιβάνισμα. Πώς αλλιώς, δηλαδή, να χαρακτηριστεί και να ερμηνευτεί η άποψη του Ιερώνυμου που κατετέθη δημοσίως ότι ο Τσίπρας έγινε… Σαούλ;

Τα λόγια αυτά ειπώθηκαν κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Ιεραρχίας την περασμένη εβδομάδα όταν σε μία παρέμβαση του μητροπολίτη Δημητριάδος Ιγνάτιου, ο Αρχιεπίσκοπος παραδέχθηκε την επιρροή που ασκεί στον πρωθυπουργό. Όταν ο Ιγνάτιος επεσήμανε ότι «σε λίγο δεν θα μπορούμε να κυκλοφορήσουμε στον δρόμο» (λόγω της συμφωνίας), ο Ιερώνυμος μιλώντας σε ήχο πλάγιο αιφνιδίασε τους άλλους ιεράρχες λέγοντας: «Εμπιστεύομαι τον Τσίπρα απολύτως γιατί εμπιστεύομαι την ποιμαντική μου. Ο Τσίπρας μετά από τη σχέση μαζί μου γίνεται ένας σύγχρονος Σαούλ».

(Για την ιστορία υπενθυμίζουμε ότι ο Σαούλ ήταν ένας διώκτης των χριστιανών. Μετά όμως από μία συνάντησή του με τον Χριστό στην έρημο πριν από τα τείχη της Δαμασκού, έγινε διαπρύσιος κήρυκας του Χριστιανισμού, μετονομασθείς σε Απόστολο Παύλο. Παραλληλίζοντας την απόφαση του Σαούλ με κάποιες σημερινές ενέργειες, μπορούμε να πούμε ότι έκανε μία… ιερή κωλοτούμπα!)

Αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου να εξυμνεί τα προτερήματα ενός φίλου του. Όταν όμως ένας Αρχιεπίσκοπος αποθεώνει πρωθυπουργό λέγοντας ότι τον μεταμόρφωσε σε έναν σύγχρονο Σαούλ, τότε είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι λόγοι ξεπερνούν τα ειωθότα. Ενδεχομένως, το θερμό κλίμα που υπάρχει μεταξύ των δύο να έχει σχέση με τον άρρηκτο δεσμό που έδενε τον μητροπολίτη Λιβαδειάς με τον πατέρα του Τσίπρα, Παύλο, και τον αδερφό του Ηρακλή.

Οι αδερφοί Τσίπρα ήταν δύο έντιμοι μεγαλοεργολάβοι οι οποίοι έφτασαν στο απόγειο της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας την περίοδο της Χούντας. Την ίδια εποχή, ο Ηρακλής Τσίπρας ήταν γενικός αρχηγός του Παναθηναϊκού, διορισμένος από τον συνταγματάρχη Ασλανίδη. Γεγονός πάντως παραμένει ότι ο Ιερώνυμος τιμά τη φιλική του σχέση με την οικογένεια του πρωθυπουργού. Το γεγονός βέβαια ότι διατηρεί τη φιλική του σχέση και με τον κατά πολύ νεότερό του Αλέξη διαψεύδει τη ρήση του Αριστοτέλη, ο οποίος υποστήριζε ότι «η φιλία μόνο μεταξύ ίσων μπορεί να υπάρχει»