Του Μελέτη Ρεντούμη: Μέρισμα φτώχειας ως επιστροφή στην κανονικότητα

 

Η κυβέρνηση επιχειρεί για ακόμη μία φορά, να θολώσει τα πολιτικά νερά και να πείσει τους πολίτες, τόσο για την ευαισθησία της, όσο και για το εύρος της κοινωνικής πολιτικής που εφαρμόζει.

Πιο συγκεκριμένα, το κοινωνικό μέρισμα που ανακοινώθηκε και καταβλήθηκε στους πολίτες ήταν τελικά ένα ελάχιστο ποσοστό που δεν υπερβαίνει το 10% του πλεονάσματος που προβλέπει ο κρατικός προϋπολογισμός.

Το πρωτογενές πλεόνασμα της φετινής χρονιάς ανέρχεται σε 7,3 δισ. όταν ο στόχος της μεταμνημονιακής εποπτείας ήταν περίπου 6.5 δισ.

Η κυβέρνηση λοιπόν διέθεσε 800 εκατ ευρώ για να στηρίξει συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες του πληθυσμού, όταν την ίδια στιγμή έχει υπερφορολογήσει τη μεσαία τάξη και έχει επιβάλλει πρόσθετους έμμεσους φόρους που είναι παραδοσιακά οι πιο άδικοι για την κοινωνία.

Οι πολίτες που έσπευσαν να κάνουν αίτηση για να λάβουν το μέρισμα, ήταν σύμφωνα με τα στοιχεία 3,8 εκατ, όταν τελικά οι δικαιούχοι που επιλέχθηκαν ήταν λιγότεροι από τους μισούς, δημιουργώντας πλήθος από φωνές διαμαρτυρίας, για τον τρόπο που το σύστημα τελικά τους απέρριψε.

Όσον αφορά το επίδομα θέρμανσης, για μία ακόμη χρονιά θα είναι πενιχρό, ενώ το μόνο που έκανε το Υπουργείο είναι να αναπροσαρμόσει τις αξίες των περιουσιακών στοιχείων των υποψήφιων δικαιούχων και αυτό όχι για να μπουν νέοι δικαιούχοι, άλλα λόγω της αλλαγής των αντικειμενικών αξιών.

Σημειώνεται επίσης, ότι όσοι κάνουν αίτηση από δω και στο εξής για το επίδομα, μέχρι και τον Μάρτιο, θα πάρουν τα χρήματα το καλοκαίρι, όταν δηλαδή θα έχει παρέλθει για τα καλά το κρύο του χειμώνα.

Όποιος παρακολουθεί από κοντά τα οικονομικά στοιχεία, αλλά και την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι πολίτες, αντιλαμβάνεται ότι αυτό που η κυβέρνηση ονομάζει υπερπλεόνασμα και κατά συνέπεια κοινωνικό μέρισμα, είναι ουσιαστικά μία ομολογία αποτυχίας, αύξησης της φτώχειας και διεύρυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων.

Η Ελλάδα έχει ανάγκη από ισχυρή ανάπτυξη, με ποσοστά άνω του 4% ετησίως, για να επιστρέψει στην κανονικότητα σε όρους σύγκλισης πραγματικών μισθών, βιοτικού επιπέδου και παραγωγικότητας με τον δυτικό κόσμο, μέσα στην επόμενη δεκαετία.

Αντιθέτως η λογική της εσωτερικής στάσης πληρωμών που επιβάλλει η κυβέρνηση, ώστε να ανταποκρίνεται στα νούμερα και μόνο που έχει επιβάλλει το Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Πλαίσιο, δεν προάγει ούτε την ανάπτυξη, αλλά ούτε και την κοινωνική συνοχή.

Η χώρα δεν θα χρειαζόταν καμία διαδικασία κοινωνικού μερίσματος, αν οι μεταρρυθμίσεις προχωρούσαν κανονικά τα τελευταία 4 χρόνια, αν γίνονταν στην ώρα τους οι αποκρατικοποιήσεις, αν λειτουργούσε το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και αν το τραπεζικό σύστημα που γκρέμισε η κυβέρνηση, είχε την απαραίτητη ρευστότητα να χρηματοδοτήσει την πραγματική οικονομία.

Η κυβέρνηση, συνεχίζει λοιπόν να ταυτίζει την κοινωνική πολιτική και την όποια αριστερή ευαισθησία της έχει απομείνει, με την πολιτική διάθεσης συσσιτίου, αγνοώντας τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας που έχει την ευθύνη ως κυβέρνηση να αντιμετωπίσει και να επιλύσει αποτελεσματικά.

* Ο κ. Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός.

 

ΠΗΓΗ: capital.gr