Του Κώστα Στούπα: Η γάτα του Αλέξη…

 

Αν υπάρχει μια γάτα που απειλεί το πολιτικό μέλλον του πρωθυπουργού αυτή δεν είναι η περίφημη γάτα των Ιμαλαΐων που παρίστατο στις μυστικές συναντήσεις με τη… διαπλοκή αλλά η «ψόφια γάτα» της οικονομίας.

Τούτο γιατί η φράση που αποτυπώνει ευθαρσώς την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας τα δυο τελευταία χρόνια αυτή είναι: «Το τίναγμα της ψόφιας γάτας».

Ως είθισται η «ψόφια γάτα» μετά το τίναγμα καταλήγει πιο… ψόφια σε σχέση με την κατάσταση προ του τινάγματος.

Αν και η θετική μεταβολή του ΑΕΠ δημιούργησε πρόσκαιρα για τους ανυποψίαστους την αίσθηση πως ενδεχομένως η οικονομία αντιστρέφει πορεία και αφήνει πίσω τα χειρότερα, οι ασθενικοί ρυθμοί ανάπτυξης και η συνέχιση του αρνητικού ισοζυγίου ακαθάριστων επενδύσεων σε συνάρτηση με τις αποσβέσεις δεν άφησαν ποτέ περιθώρια για ελπίδες.

Η στήλη ούτε μια στιγμή τα τελευταία 8 χρόνια δεν υιοθέτησε κάποιο από τα success stories που επιχειρήθηκε να «πουληθούν» στην κοινή γνώμη για μικροπολιτικούς λόγους.

Δεν πείσθηκε ούτε καν από το success story της περιόδου 2012-14 όταν η οικονομία παρουσίαζε πολύ καλύτερα ποιοτικά στοιχεία σε σύγκριση με αυτά της τελευταίας διετίας.

Τούτο συμβαίνει γιατί μετά τη χρεοκοπία του 2010 αντί ριζικών μεταρρυθμίσεων επελέγησαν πρόσκαιρα μπαλώματα, τα οποία το μόνο που κατάφεραν ήταν να εξομαλύνουν και να παρατείνουν την φθίνουσα πορεία προς τη συντριβή.

Τα τελευταία στοιχεία που ανακοίνωσε η ΕΛΣΤΑΤ για την πορεία της ελληνικής οικονομίας επιβεβαιώνουν αυτήν την εκτίμηση.

Μετά το 2,5% ανάπτυξης του πρώτου τριμήνου ακολούθησε το 1,8% του δεύτερου τριμήνου, στοιχείο που καθιστά πλέον τον στόχο για 1,9-2% ανάπτυξη για το σύνολο του έτους υπεραισιόδοξο και το 1,5% πιθανότερο.

Το πλέον εντυπωσιακό ήταν όμως η μείωση των επενδύσεων. Οι επενδύσεις είναι σαν τη σπορά, αν δεν σπείρεις δεν θα θερίσεις. Η αύξηση των εξαγωγών χωρίς αύξηση επενδύσεων μοιάζει με ξεστοκάρισμα.

Η απόκλιση

Όπως συνέβη και το 2017 όταν ο μέσος όρος της Ε.Ε. αναπτύχθηκε με 2,5% και η Ελλάδα με 1,4% η χώρα μας συνεχίζει να αποκλίνει αντί να συγκλίνει προς την  Ευρώπη.

Η κατάσταση είναι πιο τραγική αν λάβει κάποιος υπόψη τους ρυθμούς ανάπτυξης των πρώην κομμουνιστικών χωρών της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων που είναι μεγαλύτερη. Πλέον πολλές από τις χώρες αυτές πλησιάζουν ή κοντεύουν να ξεπεράσουν την Ελλάδα σε επίπεδο ευημερίας. Τούτο σημαίνει πως η Ελλάδα από χώρα που δεχόταν φθηνό εργατικό δυναμικό από εκεί σύντομα θα στέλνει εκεί υπηρετικό προσωπικό.

Τούτο συμβαίνει γιατί η Ελλάδα παραμένει η τελευταία κοινωνία και οικονομία στην Ευρώπη με χαρακτηριστικά που περισσότερο ταιριάζουν στα σοβιετικά παρά τα καπιταλιστικά.

Η πορεία της οικονομίας δεν αποτελεί έκπληξη για όσους παρακολουθούν τα ποιοτικά στοιχεία της, τους χρηματιστηριακούς δείκτες και την πορεία των ομολόγων…

Αρκεί κάποιος να παρακολουθήσει την πορεία του Τραπεζικού Δείκτη και των τραπεζικών μετοχών στο ελληνικό χρηματιστήριο τα τελευταία 3 χρόνια για να αντιληφθεί τι συμβαίνει στην ελληνική οικονομία και γιατί τα χειρότερα παραμένουν μπροστά.

Να επισημάνουμε πως δυο εβδομάδες μετά το υποτιθέμενο τέλος του 3ου μνημονίου, οι μετοχές των τραπεζικών μετοχών κατά κύριο λόγο βρίσκονται κάτω από τις τιμές της τελευταίας ανακεφαλαιοποίησης και συνεχίζουν να δέχονται πιέσεις. Μόνο αυτό τα λέει όλα…

Όπως έχουμε ξαναγράψει, αν τα χειρότερα ήταν πίσω, οι τιμές των τραπεζικών μετοχών θα ήταν 2-3 φορές πάνω από τα επίπεδα της τελευταίας ανακεφαλαιοποίησης.

Ενδεικτικά να αναφέρουμε πως η τιμή της τελευταίας ανακεφαλαιοποίησης της Πειραιώς έγινε στα 6 ευρώ και η μετοχή χθες διαπραγματευόταν κοντά στα 2. Της Εθνικής έγινε στα 3 και διαπραγματεύεται επίσης κοντά στα 2 ευρώ. Της ΑΛΦΑ έγινε στα 2 και είναι στο 1,5 και της Eurobank που έγινε στο 1 είναι κοντά στα 0,70 ευρώ.

Αν οι τράπεζες αποτελούν την καρδιά της σύγχρονης οικονομίας η ελληνική οικονομία συνεχίζει να βρίσκεται διασωληνωμένη στην εντατική, περιμένοντας την επόμενη κρίση που θα κάνει εκείνη του 2010 να μοιάζει παιδικό πάρτι…

Οψόμεθα…

ΠΗΓΗ: capital.gr