Τι μας χρωστά η Ευρωζώνη

 

 

 

 

 

 

 

Του Γ.Χ. Παπαγεωργίου

Το τελευταίο διάστημα η συζήτηση στη χώρα μας εστιάζεται στις προοπτικές εξόδου από την κρίση, στο νέο καθεστώς εποπτείας από τους δανειστές καθώς και στο καινούριο αναπτυξιακό μοντέλο. Αν, όμως, δούμε πόσο έδαφος έχουμε χάσει τα τελευταία χρόνια, η εικόνα είναι απογοητευτική. Η Ελλάδα τα τελευταία δέκα χρόνια απώλεσε μεγάλο μέρος του κατά κεφαλήν εθνικού εισοδήματος και έχει καταλήξει αρκετές θέσεις χαμηλότερα σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Και όχι μόνο σε σύγκριση με τα μεγάλα και ισχυρά κράτη-μέλη της Ε.Ε. που βελτίωσαν τη σχετική τους θέση έναντι των υπολοίπων.

Δεν είναι μόνο ότι η Ελλάδα έχασε έδαφος, αλλά και ότι την ίδια στιγμή οι άλλες χώρες σημείωσαν πρόοδο. Αν δούμε το κατά κεφαλήν ΑΕΠ (στοιχεία ΟΟΣΑ) προ κρίσης, το 2007, η Ελλάδα ήταν πάνω από χώρες όπως η Σλοβενία, η Σλοβακία, η Μάλτα, η Εσθονία, αλλά και η Πορτογαλία. Σήμερα όμως βρίσκεται χαμηλότερα από όλες αυτές. Ορισμένες μάλιστα μας έχουν αφήσει αρκετά πίσω.

Στη Ρουμανία το κατά κεφαλήν ΑΕΠ ήταν κάτω από το μισό της Ελλάδας, ενώ σήμερα έχει φτάσει να αντιστοιχεί στο 82% του ελληνικού. Αν λοιπόν η τάση αυτή συνεχιστεί, σύντομα η Ρουμανία θα μας ξεπεράσει. Το βουλγαρικό κατά κεφαλήν εισόδημα ήταν στο 43% του ελληνικού και έχει φτάσει τώρα στο 71%.

Εχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια να μετράμε τις ζημιές που υπέστη η χώρα συνολικά και ο καθένας μας ατομικά σε σχέση με το παρελθόν. Τι είχαμε και τι χάσαμε.
Εάν δούμε όμως τη σχετική θέση, η εικόνα είναι δραματική.

Η Ελλάδα έχει κατέβει αρκετά σκαλιά στην ευρωπαϊκή κατάταξη, έχοντας καταλήξει να είναι τελευταία σχεδόν σε όλες τις στατιστικές και τις συγκρίσεις. Και τούτο δεν αφορά μόνο τους οικονομικούς δείκτες, αλλά και πολλές άλλες στατιστικές που συνδέονται με την υγεία και την ευημερία των πολιτών.

Εχει μεγαλώσει πολύ η απόσταση που πρέπει να διανύσουμε για να ανακτήσει η Ελλάδα τη θέση της μέσα στην Ευρώπη.

Οι ανακατατάξεις, βέβαια, είναι πάντα μέσα στο παιχνίδι. Η Ιταλία, για παράδειγμα, πριν από 10 χρόνια ήταν πλουσιότερη από την Ισπανία, αλλά τώρα πέρασε κάτω από αυτή. Αυτό όμως που συνέβη στην Ελλάδα είναι κάτι διαφορετικό, μια πραγματική καταστροφή.

Υποβαθμίστηκαν παραγωγικές υποδομές, δημόσιες και ιδιωτικές, απαξιώθηκε ανθρώπινο δυναμικό, χάθηκαν πολύτιμες πλουτοπαραγωγικές πηγές. Η ευθύνη των δανειστών και της Ευρωζώνης για την ελληνική καταστροφή είναι δεδομένη και σε κάποιον βαθμό ομολογημένη. Πολλοί έχουν μιλήσει για τα λάθη των μνημονίων αλλά και για το δυσανάλογο βάρος που σήκωσε η Ελλάδα προκειμένου να προστατευτούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες και το ευρώ.

Το διάστημα 2010-2012 η Ελλάδα πλήρωσε ακριβά τη διάσωση της Ευρωζώνης. Τώρα οι δανειστές πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους δημιουργώντας χώρο στην ελληνική οικονομία για να αναπνεύσει και να ανασυνταχθεί.

Η Ευρωζώνη το χρωστάει στην Ελλάδα. Ασφαλώς, πολλά πρέπει να κάνει η ίδια η χώρα μας για να αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο και να διορθωθούν τα μύρια όσα κακώς κείμενα.
Χωρίς, όμως, ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους η προσπάθεια θα είναι υπονομευμένη.

Αν η Ευρωζώνη δεν προχωρήσει σε ουσιαστική ελάφρυνση, η χώρα μας θα συνεχίσει να σέρνεται και η απόσταση με τους άλλους, αντί να μικραίνει, θα μεγαλώνει.

 

 

ΠΗΓΗ: protothema.gr