Τι έκρυβαν οι παραδοχές Βούτση

Του Γιάννη Σιδέρη

Υπερβολικό κουρνιαχτό, που δεν έχει κατακάτσει, ξεσήκωσε η ομιλία Βούτση στη Βουλή, κατά τη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό. Δύο προσεγγίσεις του σε σχέση με την πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά, και την τωρινή σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τους δανειστές, ετέθησαν στο μικροσκόπιο της κριτικής, αλλά ερμηνεύτηκαν υπό το πρίσμα της υποκειμενικότητας.

Υπενθυμίζουμε: Για την πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά, υποστήριξε, απευθυνόμενος στην αξιωματική αντιπολίτευση: «Δεν αντιλαμβάνεστε το ιστορικό σας λάθος. Ότι το success story του 2014 αποδομήθηκε και ανατράπηκε από τους διεθνείς και ευρωπαϊκούς σας θεσμικούς εταίρους. Πιστεύετε ότι η πορεία ανατράπηκε το 2014 από κάποιους που κορόιδεψαν τον λαό».

Όσο για τη σχέση της κυβέρνησης με τους δανειστές: «Οι θεσμοί σήμερα για δικούς τους λόγους υποστηρίζουν τον οδικό χάρτη που εδράζεται στην σταθερότητα της χώρας»…

Κατ’ αρχάς ο Πρόεδρος της Βουλής, λέει αλήθειες όσον αφορά στα γεγονότα, χωρίς φυσικά να προσδιορίζει τις γενεσιουργές τους αιτίες. Όντως οι δανειστές απέστρεψαν το πρόσωπο από την κυβέρνηση Σαμαρά, κάπου το καλοκαίρι του ’14, αποκόπτοντας την οικονομική αιμοδοσία. Κάποιοι αποδίδουν τη σκλήρυνσή τους στα πρόσωπα που εισήλθαν στο κυβερνητικό σχήμα κατά τον τότε ανασχηματισμό. Πρόσωπα αναγνωρίσιμα από το «γυαλί», με αναφορές στη λαϊκή Δεξιά και, κατ’ άλλους, εμφορούμενα από εγγενή λαϊκισμό. Σύμφωνα με αυτή την ανάγνωση οι δανειστές θεώρησαν ότι η κυβέρνηση «τα παράτησε» και οδεύει σε εκλογές προκειμένου να αποδράσει, όποτε απέσυραν την χείραν βοηθείας.

Άλλοι εκτιμούν ότι οι δανειστές (που μην ξεχνάμε, περισσότερο από «εταίροι» και «θεσμοί», είναι κυρίως δανειστές), βλέποντας την εκλογική ενδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ, προέβλεψαν τη μελλοντική του επικράτηση. Προτίμησαν deal μαζί του, αφού ούτως ή άλλως, η καλύτερη κυβέρνηση να υπήρχε στη χώρα, θα αποτύγχανε, λόγω των κοινωνικών αντιδράσεων που υποκινούσε το νυν κυβερνητικό κόμμα. Διέβλεψαν σωστά ότι με την άνοδό του στην εξουσία θα επήρχετο σιγή «νεκροταφείου», όπως και έγινε. Φυσικά δεν υπάρχει στεγανότητα μεταξύ των δύο εκδοχών, αν και η στήλη δίνει έμφαση στη δεύτερη.

Κάποιοι από την «ομολογία» Βούτση, ήταν λογικό να αισθανθούν δικαιωμένοι. Με όσα είπε, παραδέχτηκε ότι το κόμμα του λειτούργησε εμπρηστικά στην κοινωνία και αποσταθεροποιητικά στην πορεία εξόδου από τα μνημόνια. Στη συνέχεια, γενόμενο κυβέρνηση, περιέστειλε μέχρι ασφυξίας τις κοινωνικές αντιδράσεις, κατέπνιξε κάθε τάση διαμαρτυρίας, ενώ δεν δίστασε να ενοχοποιήσει κάθε αντιμνημονιακή φωνή. Εκείνο που δεν ήταν αναμενόμενο ωστόσο ήταν η απόλυτη υποταγή των κοινοβουλευτικών στελεχών, αυτών που παρέμειναν μετά τη διάσπαση του 15.

Μια άλλη άποψη ερμηνεύει τα λεγόμενα του ΠτΒ ως αιχμές κατά του Αλέξη Τσίπρα, επειδή έγινε ο πλέον πειθήνιος εντολοδόχος των δανειστών, ο μνημονιακότερος της εποχής των μνημονίων.

Γατί τρικυμία θα περάσει! Στα κόμματα της Αριστεράς, και φυσικά στον ΣΥΡΙΖΑ, που μεγάλο του μέρος αποτελείται από πρώην στελέχη του ΚΚΕ, λειτουργεί ο «Δημοκρατικός Συγκεντρωτισμός». Ασχέτως με τις εσωτερικές τους αντιθέσεις, «προς τα έξω», λειτουργούν με ενιαία φωνή, δημιουργώντας ένα περιτύλιγμα συναίνεσης. Όταν χαθεί η εξουσία θα αναδυθούν και οι αντιθέσεις και θα αναζητηθούν ευθύνες από τον κ. Τσίπρα.

Ο κ. Βούτσης τότε θα είναι παρών, φροντίζοντας να απορροφηθούν οι κραδασμοί, και αν τεθεί θέμα – μέσα πάντα από συλλογικές καταστατικές διαδικασίες – να υπάρξει ομαλή μεταφορά εσωκομματικής δύναμης, ακόμη και ηγεσίας. Φυσικά οι απ’ έξω γνωρίζουμε ότι, καλώς ή κακώς, χωρίς τον Τσίπρα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επρόκειτο να δει εξουσία ούτε με κιάλια. Ήταν η μη δογματική προσκόλληση του πρωθυπουργού στις ιδεολογικές αρχές του κόμματος (για να το πούμε ευγενικά), που και έφεραν, και διατήρησαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση.

Ο κ. Βούτσης με τη διαβεβαίωση ότι οι θεσμοί υποστηρίζουν τον οδικό χάρτη που εδράζεται στη σταθερότητα της χώρας, στοχεύει: α) Να εμπεδώσει στην κοινή γνώμη την εικόνα του συστημικού πλέον ΣΥΡΙΖΑ, που θα συνεχίσει να παίζει στο κέντρο της πολιτικής σκηνής, τη συναινέσει των εταίρων, και β) να εμπεδώσει στους εργαζόμενους την ανάγκη «σταθερότητας της χώρας» δηλαδή όχι μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις, πορείες, απεργίες, συλλαλητήρια. Στο ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν ότι η κοινωνική άπνοια επήλθε από το σοκ της υποταγής του, ο λαός ένιωσε αποσβολωμένος και δεν είχε που στρέψει ελπίδας οφθαλμόν.

Ωστόσο, με τη έξοδο από τα μνημόνια, αφού ο πρωθυπουργός εμμένει και εμπεδώνει την άποψη ότι τελειώσαμε με αυτά και μπήκαμε στην κανονικότητα, θα αρχίσουν και οι διεκδικήσεις των συμπιεσμένων κοινωνικών στρωμάτων και επαγγελματικών ομάδων.

Με την επίκληση της σταθερότητας, αυτό προσπαθεί να προλάβει. Και όχι μόνο προς το λαό αλλά ως υπενθύμιση στους «53», οι οποίοι προώρισται να είναι αρκετά σκληρή αντιπολίτευση απέναντι στον κ. Τσίπρα.

ΠΗΓΗ: liberal.gr