Θεατρικό στασίδι των «53» του ΣΥΡΙΖΑ, με το βλέμμα στην επόμενη μέρα

Του Γιάννη Σιδέρη

Συνεχίζεται το πολιτικό θέατρο στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι λεγόμενοι «53» αντέδρασαν χθες μέσω της ιστοσελίδας τους, ενιστάμενοι στην απόφαση που εξέδωσε η Πολιτική Γραμματεία του κόμματος, μετά τη συνεδρίασή της, παρουσία του πρωθυπουργού. Διευκρινίζουν ότι αυτή δεν ήταν ομόφωνη, και γνωστοποιούν τις… σοβαρές αντιρρήσεις τους σε ζητήματα αιχμής.

Διαφωνούν π.χ. με την κυβερνητική παραμυθία περί εξόδου από το μνημόνιο το 2018, ενώ επαναλαμβάνουν ότι το μνημόνιο δεν είναι ιδιοκτησία τους, και θέλουν να αναζητηθούν οι… «αναγκαίες ρωγμές που θα αποδυναμώνουν τις μνημονιακές δεσμεύσεις»!

Έτσι, προφανώς νομίζουν ότι καθησυχάζουν την αντιμνημονιακή τους συνείδηση! Όμως τέτοια αποποίηση προσωπικών ευθυνών, δεν έχει εμφανιστεί για δεκαετίες στην πολιτική ζωή της χώρας! Ψηφίζουν – με ολίγην από γκρίνια – κάθε μνημονιακό μέτρο που φέρνει η κυβέρνηση (άρα υιοθετούν εν τοις πράγμασι διά της ψήφου τους το μνημόνιο), και στη συνέχεια με ανακοινώσεις ή δηλώσεις,  καμώνονται πως δεν είναι ιδιοκτησία τους. Λυπούμαστε που θα τους το… ανακοινώσουμε, αλλά κάθε ψήφος σε μνημονιακά μέτρα, είναι μια ακόμη υπογραφή αποδοχής της ιδιοκτησίας του μνημονίου.

Παράλληλα οι «53», αφού αποδέχτηκαν την φενάκη περί «γεωπολιτικής αναβάθμισης της χώρας», που υποτίθεται ότι επέφερε η συνάντηση Τσίπρα -Trump, αιδημόνως θυμούνται την αριστερή καταγωγή τους, και ισχυρίζονται ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να στηρίζει τα κοινωνικά κινήματα που δίνουν μάχες ενάντια στην αντιλαϊκή, φιλοπολεμική, ξενοφοβική, σεξιστική, και επικίνδυνη πολιτική της κυβέρνησης Trump».

Ωραία νεφελώδη λόγια, που όταν δεν τα στηρίζεις έργοις (εν προκειμένω καταψηφίοζοντάς τα), καταλήγουν δοκησίσοφα έπεα πτερόεντα. Οι ίδιοι δεν έδωσαν καμία μάχη απέναντι στην σεξιστική συμπεριφορά του πρέσβεως της Βενεζουέλας προς τις υπαλλήλους της πρεσβείας στην Ελλάδα – αντιθέτως εσιώπησαν. Βέβαια αυτό ήταν μεμονωμένο περιστατικό, αλλά εξ’ όνυχος κρίνεται ο λέοντας, και εκ μεμονωμένου γεγονότος  η ευαισθησία στην σεξιστική συμπεριφορά. Διακηρύξεις στον αέρα, κάνει ο καθένας.

Στους «53», της μη φιλοπολεμικής πολιτικής, μάλλον διέλαθε το γεγονός ότι η βάση της Σούδας φιλοξενεί οπλικά συστήματα που μπορεί να  πλήξουν από το Αφγανιστάν μέχρι την Κίνα. Ότι υποστηρίζει καθημερινά, όπως είπε πρέσβης, στρατιωτικές επιχειρήσεις (στη Μέση Ανατολή). Δεν μας είπαν συγκεκριμένα αν συμφωνούν ότι η βάση «πρέπει να αναβαθμιστεί» ή όχι. Τα περί στήριξης κοινωνικών κινημάτων που «δίνουν μάχες» ενάντια σε αυτή την πολιτική, είναι πομφόλυγες αυθυποβλητικής διεργασίας, αφενός για να  καθησυχάσουν την αριστερή τους συνείδηση, αφετέρου για να κάνουν νεύμα προς το αποδεκατισμένο στράτευμα της οργανωμένης Βάσης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τις σκόρπιες, διάσπαρτες, «οικουρούσες» δυνάμεις της αριστεράς.

Η σκόπιμη «αφέλεια» επεκτείνεται και στο προσφυγικό. Ζητούν «άμεσες κινήσεις που θα επαναφέρουν την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στις αφετηριακές θέσεις του κόμματος, αυτές που συνέβαλαν στο τεράστιο κύμα αλληλεγγύης του ελληνικού λαού στους πρόσφυγες και τους μετανάστες».

Να ξαναγυρίσουμε στις «αφετηριακές θέσεις», όπερ σημαίνει: στο πρωθυπουργικό «έχει σύνορα η θάλασσα;», και στην επικύρωση της πολιτικής της κας Χριστοδουλοπούλου (ας τους φέρουμε να «λιάζονται», για να εκβιάσουμε και τους δανειστές), χωρίς να αναρωτιόμαστε αν έχουμε τις υποδομές – που δεν τις έχουμε – να φιλοξενήσουμε τόσους ανθρώπους, τους οποίους αφήνουμε σε συνθήκες που θα μπορούσαν να συναγωνίζονται τους «Άθλιους» του Ουγκώ!

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια υποταγμένη κυβέρνηση που καταρράκωσε τον καλλιεργημένο επί δεκαετίες «μύθο της Αριστεράς». Οι «53» είναι κάτι περισσότερο. Είναι «δήθεν»…

ΠΗΓΗ: liberal.gr