Θα… τριτώσει η ψήφος αντίδρασης;

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου 

Μέχρι στιγμής, σε δύο καθοριστικές ψηφοφορίες, οι πολίτες ψήφισαν εκείνο που εκτιμούσαν ότι εκφράζει αντισυστημικότητα. Ότι ψήφισαν κόντρα στο… κατεστημένο. Την πρώτη φορά στο δημοψήφισμα για το brexit και τη δεύτερη στις αμερικανικές εκλογές. Αυτή την Κυριακή, στον πρώτο γύρο των γαλλικών εκλογών, θα έχουμε άραγε ανάλογες συμπεριφορές;

Θα… τριτώσει η αντισυστημική διάθεση και επιλογή; Ανεξάρτητα από το αν είναι πράγματι αντισυστημική ή έχει… ενδυθεί τον μανδύα της αντίδρασης παραπλανώντας τις μάζες… Και στη Γαλλία και στο αποτέλεσμα της κάλπης κρίνονται πολλά όχι μόνο για το μέλλον της χώρας, αλλά για  το μέλλον ολόκληρης της Ευρωζώνης. Θα αναζητήσουν οι Γάλλοι πολίτες την «τιμωρία» του συστήματος; Και αν ναι ποιον θα θεωρήσουν εκφραστή αυτής της βούλησης; Ή μήπως θα επικρατήσει την τελευταία στιγμή η συναίσθηση του βάρους της ιστορικής απόφασης για την επόμενη ημέρα της κοινής ευρωπαϊκής πορείας;

Γιατί αν το brexit κλονίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση, ένα πιθανό frexit θα την καταστρέψει. Θα την τελειώσει. Πώς θα ψηφίσουν λοιπόν οι Γάλλοι; Τι θα αποφασίσουν όχι τόσο οι παραδοσιακοί νοικοκυραίοι, αλλά η οργισμένη νεολαία των παρυφών των μεγάλων αστικών κέντρων που νιώθει να μην έχει στον ήλιο μοίρα; Πόσο θα βαρύνει η παράμετρος «τρομοκρατία» που είναι παρούσα ακόμα και στην τελική ευθεία προς την κάλπη;

Είτε πάντως στη Γαλλία προκύψει εκλογικό αποτέλεσμα που θα ενισχύει την «αντισυστημική» Λεπέν, είτε επικρατήσουν μετριοπαθέστερες πολιτικές, η επόμενη ημέρα είναι βέβαιο ότι θα ανοίξει τη συζήτηση για το ποια θα είναι η Ευρώπη από εδώ και πέρα. Συζήτηση η οποία θα κορυφωθεί ανάλογα και με το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών το φθινόπωρο. Δεν ξέρω αν αυτό θα σημάνει «περισσότερες ταχύτητες» ή διαφοροποίηση της ασφυκτικής δημοσιονομικής πολιτικής, είναι όμως σαφές ότι για τους ευρωπαϊκούς λαούς, η σημερινή ασκούμενη οικονομική πολιτική, είναι περιοριστική και αντιαναπτυξιακή και δεν βγαίνει….

Και αυτό δυστυχώς οδηγεί όλο και μεγαλύτερες μάζες στην «αγκαλιά» των «αντισυστημικών». Οι οποίοι στην περίπτωση της Ευρώπης εκφράζονται μέσα από ακραίες πολιτικές εκφάνσεις, συνήθως ακροδεξιές και από άκρατο ευρωσκεπτικισμό. Για να δούμε λοιπόν… Μετά το brexit και τον Τραμπ, θα προκύψει και Λεπέν; Αν ναι, τίποτε δεν θα είναι πλέον ίδιο. Στην Ε.Ε. θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου. Αν όχι όμως, τότε θα πρόκειται για την τελευταία  πραγματικά ευκαιρία για αλλαγή. Δραστική αλλαγή…

ΠΗΓΗ: capital.gr