Τα μυαλά φεύγουν, οι άμυαλοι παραμένουν

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου 

Τα στοιχεία που δημοσιεύονται σε τακτά πλέον διαστήματα είναι δραματικά και συντριπτικά. Η μεγάλη έξοδος επιστημόνων και πτυχιούχων από τη χώρα εξελίσσεται με καταιγιστικούς ρυθμούς. Στις 140.000 από το 2010 ανεβάζει τον αριθμό η έρευνα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας που δημοσιεύτηκε πρόσφατα. Και από όσους φεύγουν σχεδόν κανείς δεν το σκέφτεται να επιστρέψει.

Το περίφημο brain drain τείνει να εξελιχθεί στη Μνημονιακή Ελλάδα σε μία τεράστια και καταστροφική μάστιγα. Αν μάλιστα σε αυτούς προστεθεί και το μεταναστευτικό ρεύμα νέων ανθρώπων που μπορεί να μην είναι επιστήμονες όμως βρίσκονται στην πλέον δυναμική και παραγωγική ηλικία – πιθανώς άλλοι τόσοι – η εικόνα γίνεται όλο και πιο ζοφερή. Κι όμως ουδείς έχει ασχοληθεί σοβαρά με το φαινόμενο αυτό. Διαπιστώσεις βέβαια γίνονται, αλλά πέραν αυτού ουδέν.

Καμία σοβαρή πρόταση, λες και θεωρείτε πλέον κάτι το αναπόφευκτο και ως τέτοιο σχεδόν… φυσιολογικό! Από την κυβέρνηση δεν μπορεί να περιμένει κανείς πολλά. Το φαινόμενο δεν τους ενοχλεί άλλωστε. Αντίθετα πιθανώς τους ευνοεί και τους συμφέρει. Από τη στιγμή που η παραμονή στην εξουσία ευνοείται όταν η κοινωνία είναι απαθής, άνευρη, ισοπεδωμένη. Από όλες τις απόψεις. Και οικονομικά και πολιτισμικά και ασφαλώς πνευματικά. Όσο περισσότεροι σκεπτόμενοι και… υποψήφιοι αντιδρώντες φεύγουν, τόσο καλύτερα γι’ αυτούς.

Άλλωστε τι να τους έκαναν τους επιστήμονες; Να τους διόριζαν στο δημόσιο; Αφού την ιδιωτική πρωτοβουλία και επιχειρηματικότητα την εχθρεύονται… Και αν διόριζαν καταρτισμένο προσωπικό, πώς θα έβρισκαν θέση οι… Καρανίκες; Πώς θα βολεύονταν οι κακοί έως μέτριοι, οι ημέτεροι, τα πειθήνια όργανα; Αλλά για ποιους επιστήμονες και ποιο brain drain μιλάμε… Δεν είδατε τι απόψεις επικρατούν στις ιδέες των κυβερνητικών στελεχών για την παιδεία; Δεν είδατε πώς έχει πολεμηθεί για παράδειγμα το θέμα της Αριστείας; Πώς αντιλαμβάνονται ορισμένοι την εκπαίδευση ως πεδίο δράσης μπαχαλάκηδων και τεμπέληδων; Τι ιδεοληψίες υπάρχουν και τι αποδόμηση επιχειρείται στην εθνική ιστορία; Στις παραδόσεις;

Όταν επιχειρείται μία ολόκληρη χώρα να απαρνηθεί την ιστορία και τις παραδόσεις της, τα έθιμά της, να ξεριζωθεί το εθνικό και ακόμη και το θρησκευτικό συναίσθημα, μπορεί να νοιάζεται κανείς από όσους κυβερνούν για το… brain drain; Μπορεί ποτέ οι… άμυαλοι να νοιαστούν επειδή φεύγουν οι έχοντες μυαλό; Αντιθέτως… Πάρτι κάνουν…

Γι’ αυτό και δεν μπορεί να υπάρξει όχι λύση, αλλά ούτε καν στοιχειώδης προσπάθεια να ανατραπεί η ροή αυτή από την παρούσα κυβέρνηση. Και τους συμφέρει και δεν τους νοιάζει… Άλλωστε συνολικά η πολιτική τους, που δεν ευνοεί την επιστροφή της χώρας στην κανονικότατα και την άνθηση της οικονομίας, δεν μπορεί να συμβάλλει σε αυτό. Η ανακοπή του brain drain εκ των πραγμάτων θα είναι μία από τις κορυφαίες προκλήσεις, από τα πολύ μεγάλα στοιχήματα της αντιπολίτευσης. Από εκεί θα πρέπει να ξεπηδήσουν ιδέες, λύσεις και πολιτικές για την αναχαίτιση του φαινομένου.

ΠΗΓΗ: capital.gr