Στου γιαλού την άκρη

 

 

 

 

 

 

 

Του Δημήτρη Παγαδάκη

 

Για τους φαν του Survivor φάνταζε ως ένας από τους “διάσημους” που πλατσούριζε χαλαρά σε τροπική παραλία του Άγιου Δομίνικου. Για τους πιο ψαγμένους η εικόνα του ανέσυρε στο νου το στίχο “ένα παιδί βρέχει τα πόδια του στη θάλασσα χαμογελώντας” από το ποίημα “Υπολογισμένη αναβολή” του Γιάννη Ρίτσου.

Στη πραγματικότητα το ενσταντανέ του πρωθυπουργού να αγναντεύει τη θάλασσα της ακριτικής Τήλου δεν ανταποκρινόταν ούτε στη τηλεοπτική αισθητική ούτε στη λογοτεχνική καλλιέργεια. Ανέπτυσσε, μάλλον, μια αφήγηση πέρα από την πολιτική. Μια περιθωριακή εγγραφή, αποσπασματική και ελλειμματική, της οποίας η λυρική ακαμψία σαν να αδιαφορούσε παντελώς για τον κρίσιμο ενεστώτα χρόνο.

Σαφώς και κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα σε ξέγνοιαστες στιγμές ηρεμίας και στοχασμού με θέα το πέλαγος. Μόνο που ακόμα και ο πιο εθισμένος στα κοινωνικά δίκτυα επιφυλάσσεται να κοινοποιήσει αποτυπωμένες φωτογραφικά προσωπικές σκηνές φυσικής γαλήνης βυθισμένες στη περίσκεψη. Πόσο μάλλον ένας πρωθυπουργός που υποδύεται κατανυκτικά το μέσο Πασχαλινό τουρίστα;

Προφανώς κάποιος παράτολμος παπαράτσι αψήφισε την πρωθυπουργική φρουρά και κατέγραψε το διόλου σκηνοθετημένο – όπως ήταν αναμενόμενο – στιγμιότυπο για να το δημοσιοποιήσει. Επικοινωνώντας μια εικόνα σε στυλ ποπ αρτ εκδοχής του “Σκεπτόμενου “ του Ροντέν, με το τρόπο που το κοινό μπορεί να αναγνωρίσει συναισθηματικά παρά ορθολογικά τις πρωθυπουργικές φουρτούνες.

Ωστόσο μέσα από το συμπαγές φωτογραφικό κάδρο αναδυόταν οικείο το μήνυμα πως η εξουσία δεν αλλάζει του ανθρώπους αλλά αποκαλύπτει το χαρακτήρα τους στις ανέμελες περιστάσεις, Ιδίως κατά τη παραθαλάσσια, σχεδόν Αμλετική, περισυλλογή τους. Με τον Αλέξη Τσίπρα να επικυρώνει και ενδυματολογικά το υποτιθέμενα αμετάλλακτο απλό, νηφάλιο, καταδεκτικό του ύφος. Έτσι κι αλλιώς αφού επιτρέπει στον κυβερνητικό του εταίρο να ντύνεται πεζοναύτης, αυτός αρκείται σε εμφανίσεις με βερμούδα, μακό και γυαλιά ηλίου.

Δείχνοντας τόσο άνετος στον αδρανοποιημένο χρόνο της φωτογραφίας, λες και δεν είναι στριμωγμένος από τις ανάγκες της εγχώριας οικονομίας, της εξωτερικής πολιτικής, της εθνικής και δημόσιας ασφάλειας. Τόσο ευοίωνα ακίνητος στην μοναξιά του τοπίου, λες και ο ίδιος δεν κακοποίησε ποτέ την αλήθεια, δεν εκτέθηκε σε γραφικές αυταπάτες, δεν υιοθέτησε τραγελαφικούς προσανατολισμούς. Τόσο ενθαρρυντικά πράος στο ειδυλλιακό αρμένισμα των σκέψεων του, λες και δεν περιέπεσε ποτέ σε ανεκδιήγητες μεταστροφές, δεν επιδόθηκε σε διχαστικές κορώνες, δεν απεργάστηκε σκευωρίες κατά των πολιτικών του αντιπάλων.

Μέσα στη διαύγεια του Αιγαιοπελαγίτικου φωτός, με δυο πορτοκαλί σεζλόνγκ στο φόντο, η φωτογραφία πρόβαλλε εξιδανικευμένα τη φιγούρα ενός πυρετωδώς σκεπτόμενου πρωθυπουργού με το ένα του πόδι βυθισμένο στα αβαθή του γιαλού. Ενδεχομένως ο ίδιος να αναλογιζόταν τις ρηχές του προσδοκίες. Ίσως πάλι στη πνιγηρή κυβερνητική συγκυρία να έψαχνε με το βλέμμα στον αφρό της θάλασσας μια καινούργια επικοινωνιακή μάσκα. Με αναπνευστήρα αυτή τη φορά.

 

ΠΗΓΗ: protothema.gr