Πρωθυπουργός, ποτέ δεν κρύβεται…

Μας διέψευσε ο Τσίπρας. Για πρώτη φορά. Αλλά για όλα υπάρχει πάντα η πρώτη φορά. Μας διέψευσε, γιατί στο προηγούμενο φύλλο προβλέπαμε ότι θα κάνει από αέρος αυτοψία στις περιοχές της τραγωδίας. Κι όμως, αυτός ο ατρόμητος ηγέτης, που δεν διστάζει να αναλαμβάνει το πολιτικό κόστος, που πάντα βάζει το εθνικό συμφέρον πάνω από το κομματικό και το προσωπικό, που κακώς τον κακολογούσαμε, πήγε στο Μάτι για να σχηματίσει διά ζώσης εικόνα.

Γράφει ο Άκης Λουδάρος

Κακώς τον κακολογούσαμε –και αναλαμβάνουμε τη δημοσιογραφική ευθύνη γι’ αυτό. Άλλωστε, όπως διδάσκει με τη συμπεριφορά του ο πρωθυπουργός μας, δεν είναι και τίποτα το τρομερό να αναλαμβάνεις την ευθύνη. Είναι κάτι που το κάνεις με τα λόγια και δεν υφίστασαι τις συνέπειες. Έπρεπε να το είχαμε καταλάβει. Ένα μεγάλος μέρος των ψεμάτων, τα οποία αράδιαζε επί σειρά ετών για να πείσει τους πολίτες να τον ψηφίσουν, τα δικαιολόγησε απαθέστατα λέγοντας ότι έτρεφε αυταπάτες. Με δυο τρεις λέξεις ξεμπερδεύει ή νομίζει ότι ξεμπερδεύει.
Όπως νόμιζε ότι θα ξεμπερδέψει με την πυρκαγιά στο Μάτι, με τη θεατρική του παρουσία στο συντονιστικό, με την παρωδία της συνέντευξης Τύπου των υπουργών (παρουσία του επιτρόπου Παππά), με τον υποκριτικό μονόλογό του σε μια άλλη παρωδία, αυτήν του υπουργικού συμβουλίου, με τη δήθεν επίσκεψή του στην περιοχή όπου απανθρακώθηκαν δεκάδες συμπολίτες μας.
Με το «δήθεν επίσκεψη» κυριολεκτούμε. Γιατί δεν ήταν επίσκεψη αυτή που –δήθεν, όπως είπαμε– έκανε ο Τσίπρας τη Δευτέρα στο Μάτι. Δεν νοείται πρωθυπουργός να κάνει επίσκεψη σε χώρο συμφοράς με ιδιωτικά χαρακτηριστικά. Απλούστατα, γιατί δεν είναι ιδιώτης. Δεν νοείται πρωθυπουργός να κάνει επίσκεψη σε χώρο τραγωδίας με προσωπικό τηλεοπτικό συνεργείο και φωτογράφο.
Αυτά είναι πρακτικές μαύρων και κόκκινων φασιστικών καθεστώτων. Είναι νοοτροπίες σταλινικών που θέλουν να εξωραΐζουν την εικόνα του «πατερούλη». Στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν ιδιωτικές και μυστικές επισκέψεις πρωθυπουργών. Ο Τσίπρας το έκανε γιατί δεν ήθελε να έρθει σε επαφή με κανέναν από τους πληγέντες, γιατί θα άκουγε τόσες αποδοκιμασίες όσες δεν έχει ακούσει ποτέ πολιτικό πρόσωπο στο παρελθόν.
Επειδή οι πράξεις έχουν μεγαλύτερη σημασία από τα λόγια, αυτή η δήθεν επίσκεψη ήταν η μεγαλύτερη προσβολή που έχει διαπράξει ο Τσίπρας σε βάρος των νεκρών και των πληγέντων. Για να σώσει το τομάρι του, για να σταματήσουν ακόμα και τα ξένα ειδησεογραφικά δίκτυα να τον χαρακτηρίζουν «εξαφανισμένο», προτίμησε να κρυφτεί παίζοντας πάλι θέατρο. Καλύτερα να μην πήγαινε. Θα του έμενε άλλη και ρετσινιά, αυτή του εξαφανισμένου, αλλά έτσι θα είχε αποφύγει να προσβάλει τα θύματα και τις οικογένειές τους.
Πάλι καλά που δεν είχε μαζί του την Περιστέρα, η οποία δακρύζει σε κάθε επέτειο του δημοψηφίσματος, αλλά δεν ξέρουμε αν έκλαψε τις νύχτες της τραγωδίας γιατί ειλικρινώς θρηνούσε τα θύματα που αφήνει πίσω της η καταστροφική διακυβέρνηση από τον συμβίο της.
Ο Τσίπρας έχει καταφέρει σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να γκρεμίσει όλους τους μύθους που είχαν χτιστεί για την Αριστερά. Ότι είναι ανένδοτη στις μάχες υπέρ των λαϊκών συμφερόντων –αποδείχθηκε οσφυοκάμπτης απέναντι στους δανειστές, καθώς υπέγραψε το επαχθέστερο μνημόνιο. Ότι έχει το ηθικό πλεονέκτημα –στήνοντας σκευωρίες, διορίζοντας κολλητούς και συγγενείς και καλύπτοντας το σκάνδαλο Καμμένου με τα όπλα στη Σαουδική Αραβία έχασε την έξωθεν καλή μαρτυρία. Ότι είναι ανθρωπιστές –άφησαν τον κόσμο να πνιγεί στη Μάνδρα και να καεί στο Μάτι, αφήνουν λαθρομετανάστες να πνίγονται στο Αιγαίο και βαθαίνουν την κρίση οδηγώντας πολίτες στην αυτοκτονία. (Θα θυμούνται οι αναγνώστες ότι για κάθε θάνατο από το 2010 έως και το 2014 ευθύνονταν ο Παπανδρέου και οι σαμαροβενιζέλοι, ακόμα και για τους πνιγμούς λαθρομεταναστών στο Αιγαίο. Όποιοι δεν το θυμούνται, ας ανατρέξουν στις δηλώσεις του λαλίστατου Παπαδημούλη.)
Ναι, ξέρουμε, θα βγει ο Βερναρδάκης και θα μας συμβουλεύσει να μην κριτικάρουμε τον πολιτικό απατεώνα Τσίπρα, γιατί είναι… μόνο 44 ετών. Φανταστείτε τι αντίληψη έχουν για τη ζωή και τον κοινωνικό ρόλο του ανθρώπου αυτοί οι ακαμάτηδες. Επειδή δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους, επειδή οι παραστάσεις που έχουν από τον κόσμο είναι μόνο μέσα από τις καταλήψεις, τα μαθητικά συμβούλια και την μπουρδολογία στις κομματικές τους οργανώσεις, νομίζουν ότι ένας σαραντάρης είναι παιδαρέλι. Να είναι, πάντως, καλά ο Βερναρδάκης που μας δικαίωσε για τον χαρακτηρισμό «μειράκιο», τον οποίο συνηθίζουμε να αποδίδουμε στον Τσίπρα.
Με τη λογική του Βερναρδάκη, άμοιρη ευθυνών και προστατευμένη από κάθε κριτική πρέπει να είναι και η Δούρου, που βαρύνεται και για τους νεκρούς της Μάνδρας και για τους νεκρούς από τις πυρκαγιές στην Ανατολική Αττική, γιατί δεν είναι καν σαράντα τεσσάρων, είναι μόλις σαράντα τριών ετών. Το καημένο το κορίτσι, μήπως να το λυπηθούμε;
Ο μεγαλύτερος μύθος που κατέρριψε ο Αλέξης Τσίπρας είναι αυτός περί ανθρωπισμού της Αριστεράς. Φανταστείτε και να μην ήταν ανθρωπιστές. Θα εκτελούσαν όποιον σωζόταν από τις πλημμύρες και την πύρινη λαίλαπα και μετά θα τον κατηγορούσαν ότι έπεσε πάνω στις σφαίρες. Οι μεγαλύτεροι ανθρωπιστές της ιστορίας, οι ΣΥΡΙΖΑίοι, κατηγορούν ως υπεύθυνους για την τραγωδία τα θύματά της. Και θα αλλάξουν, λένε, αυτήν την κατάσταση, γιατί δεν είναι σαν τους παλιούς, θα συγκρουστούν με τα συμφέροντα, για να σταματήσει η ασθένεια της άναρχης και της αυθαίρετης δόμησης. Αφού πρώτα ο Σταθάκης υπέγραψε (το 2017) τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων.
Βάζουμε στοίχημα ότι αυτός θα είναι ο επόμενος μύθος που θα καταρριφθεί, ότι είναι ικανοί για μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Είναι παντελώς ανάξιοι, να κάνουν οποιαδήποτε αλλαγή, γιατί δεν εκπροσωπούν το νέο, αλλά τη χειρότερη έκφανση του παλιού. Και ως τέτοιοι, επιβιώνουν μόνο μέσα στην αναρχία και την αταξία. Δεν έχουν ύπαρξη σε έναν κόσμο τάξης, ισορροπίας και καθήκοντος.
Άλλωστε, δεν θα προλάβουν να κάνουν περισσότερα από το να βγάλουν για το θεαθήναι μια-δυο μπουλντόζες στους δρόμους, γιατί θα φύγουν νύχτα, σαν τους κλέφτες. Θα αποδράσουν και θα φύγουν κρυφά, όπως κρυφά πήγε ο Τσίπρας στο Μάτι. Πρόβα τζενεράλε ήταν.