Πρωθυπουργία, αγάπη μου…

Σε έναν κίτρινο φάκελο που μας ταχυδρόμησαν από το… πουθενά, με την ένδειξη επείγον-εμπιστευτικό, βρήκαμε μια απομαγνητοφωνημένη συνομιλία… Την δημοσιεύουμε εκ δημοσιογραφικού καθήκοντος…
Και, αν υπάρχει άλλη… καλύτερη, εδώ είμαστε…

Αλέξης: Δεν κλείνεις το φως να κοιμηθούμε, συντρόφισσά μου Περιστέρα; Με πέθαναν σήμερα στη Βουλή. Το ξενυχτήσαμε με τους κοιμισμένους!
Περιστέρα: Ναι, Αλέξη μου, αλλά κάθε άλλο παρά… αθώα περιστερά με σένα στην καρέκλα του πρωθυπουργού, ε;
Α: Βαριά και ανθυγιεινή ανέκαθεν!… Όμως πόσο με εξιτάρει αυτό το ρεαλιστικό σου!
Π: Ωωωωω, αριστερή μου αγάπη! Κλείσαμε 4 χρόνια στην εξουσία!
Α: Που τόσο αριστερά ονειρευόμαστε…
Π: Αλλά δεν το λέγαμε…
Α: Στις συγκεντρώσεις δεν μπορείς να το πεις αυτό…
Π: Σωστός!
Α: Εμείς να κοιμόμαστε και η αριστερή μας τύχη να δουλεύει δεξιόστροφα…
Π: Αλλά δεν το λέγαμε…
Α: Στα αριστερά μου όργανα…
Π: Άλεξ μου!
Α: Το λες… «ιστορική συγκυρία», Περιστέρα μου…
Π: Πόσο ωραία ακούγεται! Είμαι περήφανη για σένα
Α: Πρώτη φορά Αριστερά!
Π: Αχ… Πέρασε άλλη μια μέρα στην αριστερή εξουσία… Με τους αριστερούς μπάτσους να μας φυλάνε απ’ έξω! Το περίμενες, όταν γνωριστήκαμε και οι δύο κουτάβια στην ΚΝΕ το 1989, που σε πήρα από το χέρι και σε έγραψα μέλος;
Α: Αλλά, ευτυχώς, την κοπάνησα νωρίς!
Π: Στην κατάλληλη στιγμή, Αλέξη μου!
Α: Την αριστερή, καθώς στρίβεις δεξιά! Μεταξύ μας, ε;
Π: Άλλη μια νύχτα στην εξουσία… Με τους δικούς μας να περνάμε και αυτή τη Συμφωνία…
Α: Ναι, Περιστέρα μου, τι έχουμε περάσει όμως. Δημοψήφισμα, εκλογές, μνημόνια, απαλλαγή από τον Μπούλη, Συμφωνία των Πρεσπών…
Π: Ναι, αλλά γιατί μας λένε κουρελού, Αλέξη; Αυτές τις είχαμε παλιά στο σπίτι επί Αλαβάνου!
Α: Ασ’ τους να λένε, ας είναι καλά ο δεξιός – ψεκασμένος Μπούλης!
Π: Ο καρα-θεοσεβούμενος… ήθελε να μεταλάβει πριν τον… αδειάσεις , ο φαφλατάς!
Α: Ευτυχής συγκυρία που τον γνωρίσαμε φοιτητές εκείνο το καλοκαίρι στο πανηγύρι της Παναγιάς στην Ικαρία…
Π: Χωρίς τον Πάνο θα ‘μασταν κάτω…
Α: Καλά, μην το λες… Αλλά τώρα μου το παίζει σκληρός, θα τον φτιάξω εγώ. Άλλα είχαμε πει, άλλα κάνει. Θα του κάνω μια… δίαιτα! Στις εκλογές δεν θα βρει ούτε την ψήφο του!
Π: Ε, είμαι σίγουρη για σένα…
Α: Του είχα πει να κάνει μια περατζάδα και να μαζέψει τα ρετάλια της Δεξιάς. Εγώ θα πάρω τους Ποταμίσιους κι έτσι θα ανακόψουμε τον Κούλη!
Π: Άλλωστε ο σύντροφος Λένιν είπε ότι… «προκειμένου να κερδίσουμε θα συμμαχήσουμε ακόμη και με τον διάβολο»!
Α: Εμείς συμμαχήσαμε όχι με τον Θεό αλλά με τον θεόχοντρο!
Π: Ναι, Αλέξη, είσαι άπαιχτος…
Α: Είναι θέμα… συγκυρίας!
Π: Κάναμε μια υποχώρηση… Κάναμε ένα βήμα πίσω για να πάμε δύο μπροστά!
Α: Σωστά! Έτσι τους μάδησα όλους τους Ζουρλάρηδες από τους ΑΝΘΕΛ.
Π: Α πα πα πα!
Α: Αφού πήρα το ΟΚ από την Άνγκελα και τον θείο Σαμ, πέρασα και τις Πρέσπες!
Π: Θυμάσαι, Αλέξη μου, το… «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι»;
Α: Τι μου θύμησες… Βέβαια, τώρα θα το αλλάξω λίγο. Προχθές στο συλλαλητήριο που μίλαγα με την «τοξική» Όλγα μου ήρθε η ιδέα. Στην προσεχή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας θα το πω… «Λαοί φονιάδες των Αμερικάνων»!
Π: Θα το δεχθούν οι βουλευτές μας;
Α: Αν δεν θέλουν να μείνουν άνεργοι οι ανίκανοι στις επόμενες εκλογές… Και η ανεργία είναι άτιμο πράγμα! Για ρώτα τον Βαρουφάκη, τη Βαλαβάνη, τον κυρ Παναγιώτη…
Π: Α, τώρα που είπες κυρ Παναγιώτη για δες πώς θα ξεπεράσουμε το πρόβλημα με τα «κόκκινα» δάνεια. Δεν πάει άλλο…
Α: Μη συνεχίσεις έχω συνεννοηθεί με τον κυρ Αλέκο να τα βαπτίσει «κίτρινα». Αυτός όλα κίτρινα τα βλέπει. Αφού να σκεφτείς έχει ένα γατάκι και το φωνάζει… τίγρη
Π: Κι εγώ πρέπει να αλλάξω τη δήλωσή μου για το κλάμα στις 4 Ιουλίου…
Α: Έλα τώρα… τι θυμήθηκες!
Π: Λέω να πάρω τον Παυλή να μου βρει μια μαντινάδα να το διορθώσω…
Α: Ο Παυλής, άσ’ τα, έχει πρόβλημα μεγάλο. Προχθές πήγε για ψαροντούφεκο στη Μακρόνησο και μόλις τον είδαν τα ψάρια έφυγαν όλα όπου φύγει φύγει…
Π: Για αυτό τον είδα και έβγαζε σέλφι σε ένα ψαράδικο στο Λαύριο με κάτι χάνους;
(Ακούγεται ήχος πολιτικής συγκέντρωσης από την τηλεόραση)
Α: Για δυνάμωσέ το…
Π: Α… είναι ο Κούλης… Σε βρίζει ασύστολα ο άθλιος. Έχει ξεπεράσει και τον Άδωνι. Το έχει κάνει επάγγελμα το βρίσιμο!
Α: Μην το υποτιμάς το παλικάρι στο βρίσιμο… Αυτό το παιδί κάποτε θα με διαδεχθεί στην καρέκλα… Μεταξύ μας, ρε Μπέτυ… έτσι δεν ξεκίνησα και εγώ βρίζοντας όλους ως γερμανοτσολιάδες; Σου το έχω ξαναπεί: Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή!…