Ειδησεογραφικό site

Παναγιώτη, έφυγες με ψηλά το κεφάλι!

114
Θρήνος  και θλίψη σκόρπισε πανελλαδικά η είδηση  του ξαφνικού θανάτου του 46χρονου δημοσιογράφου, Παναγιώτη Τζένου.
Όλοι εμείς που τον  γνωρίζαμε από κοντά σοκαριστήκαμε.
Δεν μπορούμε ακόμα να το πιστέψουμε ότι ο Παναγιώτης δεν είναι ανάμεσα μας . Δεν είχε δώσει το παραμικρό δείγμα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με την υγεία του.
Αντίθετα, έδειχνε έναν άνθρωπο υγιέστατο με δυναμισμό και αυτοπεποίθηση με έναν γερακίσιο βλέμμα .
Είναι όμως άδικη η ζωή και ο θάνατος. Η μοίρα του είχε στήσει καρτέρι και του ´ κόψε το νήμα στην ακμή της δημιουργίας του.
Αυτό που διέκρινε τον Παναγιώτη ήταν η επαγγελματική του συνείδηση και αντιμετώπιζε τις καταστάσεις με ψυχραιμία, νηφαλιότητα, καθαρότητα και συνέπεια και σκληρή δουλειά .
 Δεν ήταν αλαζόνας ! Δεν δήλωνε παντογνώστης . Άκουγε και μέτραγε . Δεν έπαιρνε αποφάσεις εν θερμώ! Ήταν συγκροτημένος, δεν μάσαγε τα λόγια του, ήταν αυθεντικός και θαρραλέος .
Όλα τα παραπάνω αποτέλεσαν να αισθανθώ την ανάγκη να γράψω δυο λόγια για έναν άνθρωπο που όταν τον πρωτογνώρισα δεν πίστευα ότι θα προέκυπτε μια πηγαία συμπάθεια που θα κατέληγε σε μία διαχρονική φιλία γιατί ο Παναγιώτης ήταν ένας πιστός νεοδημοκράτης και εγώ ένας πιστός Πασοκατζής.
Αλλά απεδείχθη περίτρανα ότι τελικά είναι πιο ισχυρή η ανθρωπιά και η προσωπική φιλία από τις κομματικές πεποιθήσεις .
Πριν δέκα χρόνια σε μια συζήτηση που είχαμε με τον Παναγιώτη μου εξέφρασε την επιθυμία να έρθει να γνωρίσει το χωριό μου,τα Ανώγεια  και να φάμε « αντικριστό», όπως και έγινε .
Πράγματι, οργανώσαμε μία παρέα και πήγαμε στην γενέτειρα μου.
Ήταν τόσο ενθουσιώδες η υποδοχή  και τα τραπέζια που μας έκαναν που στο τέλος διαμαρτυρήθηκε η παρέα λέγοντας « δεν μπορούμε να φάμε άλλο, θα σκάσουμε ..» . Ναι αλλά εδώ στα Ανώγεια θεωρούν «προσβολή» εάν σε κερνάνε και το αρνείσαι.
Τότε μου λέει ο Παναγιώτης όταν βγήκαμε έξω να περπατήσουμε στην πλατεία «Κώστα βλέπω εδώ τις βουνοκορφές του Ψηλορείτη  και είναι σαν να βλέπω το χωριό μου στα Καλάβρυτα και δεν ξέρω αν έχουμε και το ίδιο υψόμετρο. Να ένας λόγος που μας ενώνει , αφού μεγαλώσαμε σε υψηλές κορφές ..».
Και του απαντώ με μία μαντινάδα «Είμαστε δυνατοί και οι δυο, δεν λέω τίποτε άλλο, εγώ είμαι μία ψηλή κορφή, μα εσύ ΒΟΥΝΟ ΜΕΓΑΛΟ».
Ο Παναγιώτης δεν άφηνε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης για ότι πίστευε. Καθήλωνε τον συνομιλητή για την επιβλητικότητα που τον διέκρινε αλλά και την εύστοχη και πάντα βάσιμη επιχειρηματολογία του χωρίς περιστροφές και υποχωρήσεις. Γιατί είχε το χάρισμα να είναι γνήσιος εκφραστής της πραγματικότητας και της αλήθειας .
Πριν δεκαπέντε ημέρες που είχαμε τηλεφωνηθεί μου είχε προτείνει μετά τις γιορτές να βγούμε να φάμε «αντικριστό» στον « Σασμό»!
«Ομως αυτό δεν έγινε. Παναγιώτη αυτό έχει μείνει σε εκκρεμότητα. Οπότε σου υπόσχομαι ότι θα έρθω στο χωριό σου και θα τον φάμε μαζί, εκεί στη μόνιμη κατοικία σου, που είναι πολύ κοντά και το σπίτι που γεννήθηκες . Σε αυτό το πανέμορφο χωριό στο ΚΕΡΤΕΖΗ Καλαβρύτων που είναι ενδιάμεσα σε απέραντες κακοτράχαλες βουνοκορφές αλλά με πανύψηλα δέντρα και κορφές ολόλευκες από το χιόνι που πέφτει στην βαρυχειμωνιά. Και την Άνοιξη όλα αυτά τα δέντρα και τα λουλούδια ανθίζουν και μοσχομυρίζουν και τα πουλιά κελαηδάνε και μαζί με αυτά θα σου δίνεται η δυνατότητα να γίνεσαι ΕΝΑ με αυτά .
Μιά και σου άρεσε η αγνή φύση και το τραγούδι, θα τραγουδάς και θα μιλάς από εκεί ψηλά που θα βρίσκεσαι  ακόμα και με τον ΘΕΟ αλλά και θα είσαι ανάμεσα στα αρώματα και χρώματα των πανέμορφων βουνοκορφών .
Παναγιώτη έφυγες με ψηλά το κεφάλι τιμώντας σαν γνήσιος πατριώτης, τον τόπο σου, την καταγωγή σου, την οικογένεια σου, τους φίλους και συνεργάτες σου, μα πάνω από όλα άφησες μία σπουδαία παρακαταθήκη στην αγαπημένη σου σύζυγο Ανδριάνα και στον μονάκριβο σου γιο, τον Γιάννη»
του Κώστα Ξυλούρη

Τα σχόλια είναι κλειστά.