Ο κομαντάντε του 4ου Μνημονίου

Τα πράγματα θα ήταν πιο απλά εάν στη χώρα που άφησε ο Αλέξης Τσίπρας για δύο μέρες, προκειμένου να ταξιδέψει στην Κούβα για να παραστεί στην κηδεία του Κάστρο, δεν υπήρχαν ραγδαίες εξελίξεις σε όλα τα ανοιχτά μέτωπα που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός: κοινωνία, οικονομία, εθνικά, μεταναστευτικό…

Του Γιάννη Χρηστάκου

Από την Κούβα στο Βερολίνο ένα πούρο δρόμος. Ή αλλιώς, και με τον Φιντέλ και με τη Μέρκελ. Και με την επανάσταση (hasta la Victoria siempre) και με το μνημόνιο. Ο Αλέξης Τσίπρας, υπό τη καθοδήγηση του ανατρεπτικού επικοινωνιακού του επιτελείου, συνηθίζει να χορεύει με μαεστρία μεταξύ των δανειστών, τους οποίους δέκα ώρες μετά και μία προσγείωση στην Αβάνα, χαρακτηρίζει «δυνάστες» στην πλατεία της Επανάστασης. Μόνο που τα μεγάλα κόλπα, πετυχαίνουν μία φορά. Εάν ο μάγος την πατήσει και μάθουν τα τρυκ, το κοινό δεν αγοράζει εισιτήρια.

Οι ακροβασίες του πρωθυπουργού για επικοινωνιακούς λόγους και η ενίσχυση του επαναστατικού προφίλ προς τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ γίνονται σε μία εποχή όπου οι πολίτες βλέπουν μπροστά τους ένα βουνό από φόρους και χρέη. Συμπληρώνονται δύο χρόνια από την πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα, με τους πολίτες να έχουν δώσει μία ακόμα εκλογική στήριξη και ένα περήφανο «όχι» στο δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015. Σήμερα, το τοπίο δεν είναι θολό και η επικοινωνία με τις αριστερές ρητορείες δεν μπορεί να σκεπάσει τα αποτελέσματα του τρίτου μνημονίου. Η επαναστατική γυμναστική στην Κούβα δεν ξεπλένει το κόψιμο μισθών και συντάξεων από την αριστερή κυβέρνηση. Τα πράγματα θα ήταν πιο απλά και ο σχολιασμός θα έμενε καθαρά στο επικοινωνιακό περιβάλλον, εάν στη χώρα που άφησε ο Αλέξης Τσίπρας για δύο μέρες δεν υπήρχαν ραγδαίες εξελίξεις σε όλα, μα όλα, τα μέτωπα που μπορεί να αντιμετωπίζει ένας λαός: κοινωνία, οικονομία, εθνικά, μεταναστευτικό.

 

Σε γενικές γραμμές, ο Φιντέλ Κάστρο και ο Τσε Γκεβάρα είναι πρόσωπα αποδεκτά στην ελληνική κοινωνία. Ειδικότερα στη νεολαία, όπου παραδοσιακά απευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει δωμάτιο και μπλουζάκι χωρίς τη φωτογραφία του Τσε. Με αυτό το σκεπτικό αλλά και την υπενθύμιση ότι παραμένει αριστερός, ο Αλέξης Τσίπρας πήρε το πρωθυπουργικό αεροσκάφος και ταξίδεψε στην Κούβα. Όμως, αυτή τη φορά, με αφορμή και την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού, μεταδόθηκαν και άλλες πληροροφορίες που ο κ.Τσίπρας θα ήθελε να είχε αποφύγει. Ότι, για παράδειγμα, δεν υπήρξε στην κηδεία του Φιντέλ άλλος Ευρωπαίος ή μη δημοκρατικά εκλεγμένος ηγέτης αλλά και οι εικόνες με τους προέδρους της Βενεζουέλας, της Βολιβίας και της Ζιμπάμπουε μάλλον θόλωσαν τα σχέδια του πρωθυπουργού. Περίτεχνα ο κ. Τσίπρας απέφυγε να δημοσιοποιηθούν φωτογραφίες του με τον Μαδούρο ή τον Μοράλες, δίνοντας στη δημοσιότητα τις χαιρετούρες με πιο «light» μορφές όπως τον πρόεδρο του Ισημερινού Ραφαέλ Κορέα που του είπε «Αλέξη κράτα γερά!».

 

 

Δυστυχώς, στην εποχή των social media δεν υπάρχει περιορισμός. Οι Έλληνες είδαν τον πρωθυπουργό τους να κάθεται μεταξύ Μαδούρο και Μοράλες δίπλα και στον Ρόμπερτ Μουγκάμπε,πρόεδρο της Ζιμάμπουε. Ο 90χρονος Μουγκάμπε, είναι πρωθυπουργός ή πρόεδρος της χώρας του από το 1980. Αδιάλλειπτα. Οταν το 1980 έγινε πρωθυπουργός έχοντας αιματοκυλήσει τη χώρα, κατάργησε τη …θέση του πρωθυπουργού για να γίνει πρόεδρος το 1987. Τον πολιτικό του αντίπαλο, τον Μόργκαν Τσβανγκιράι, τον συνέλαβε πέντε φορές όταν μετά τις εκλογές του 2008 φάνηκε να πηγαίνει σε δεύτερο γύρο. Ο Τσβανγκιράι σε καθεστώς τρόμου αποσύρθηκε. Τις εκλογές που κάνει ο Μουγκάμπε, τις αμφισβητούν οι διεθνείς παρατηρητές και τις εκλογικές επιτροπές τις διορίζει ο ίδιος. Πρόκειται για ..εκλεγμένο ηγέτη με τέτοιο τρόπο και αυτός φυσικά είχε στενούς δεσμούς με τον Φιντέλ και άλλους ηγέτες που έχουν αλλεργία στις κάλπες, ευρισκόμενοι σε μόνιμη επανάσταση.

 

Στην Ελλάδα, τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον οι συναντήσεις είναι προχωρημένες και τα τηλέφωνα έχουν πάρει φωτιά. Ολοι μιλούν μεταξύ τους και συντάσσουν κείμενα με τον πρωθυπουργό να επιλέγει Κούβα και Κάστρο. Επέστρεψε στην Αθήνα για λίγες ώρες και έκανε ένα τηλεφώνημα στην Άνγκελα Μέρκελ για να συζητήσουν, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, για την Τουρκία και το προσφυγικό. Στη συνέχεια αναχώρησε για το Άπου Ντάμπι για να συμμετάσχει σε πρωτοβουλία των Εμιράτων για τη διεθνή πολιτιστική κληρονομιά. Εκεί, πέραν της επαφής με Μέρκελ και Ολάντ, βρέθηκε ανάμεσα σε ηγέτες που αποτελούν και μεγάλους διεθνείς επενδυτές. Όπως εκείνοι που ήρθαν στην Ελλάδα, αγόρασαν την Οξυά και μεγάλη έκταση στην Ζάκυνθο και κινδυνεύουν να χάσουν τα λεφτά τους. Έτσι, μετά την Κούβα, ο Αλέξης Τσίπρας πήγε στη χώρα όπου οι μεγάλοι αυτοί παίκτες δηλώνουν δεξιά και αριστερά σε άλλους επενδυτικούς κολοσσούς «μην τολμήσετε και ασχοληθείτε με τους Έλληνες». Δίπλα στα εμιράτα βρίσκεται το Κατάρ, ο εμίρης του οποίου είναι σε στενή επαφή με το Άμπου Ντάμπι και φυσικά όλο τον αραβικό κόσμο. Είναι ο Χαμίντ Αλ Τάνι, που δυστυχώς έμπλεξε με τη Ζάκυνθο και την Οξυά, έχει στείλει δύο επιστολές στον πρωθυπουργό και δεν πήρε καμία απάντηση.

 

Στην πράξη, η κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, βρίσκονται στο στάδιο της δικής τους σκληρής αξιολόγησης από τους πολίτες για τα αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής. Η εντεινόμενη προσπάθεια επικοινωνιακής διαχείρισης στην οποία επιμένουν οι συνεργάτες του πρωθυπουργού δεν αποδίδει πια. Το βασικό μέτωπο που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση είναι η συνεχόμενη αδράνεια, εκτός από τις μέρες που προτείνει και ψηφίζει μνημονιακούς νόμους. Ως προς τις περικοπές, εφαρμόζονται στο ακέραιο. Ως προς τις επενδύσεις και τις αποκρατικοποιήσεις, μπλοκάρονται από τους ίδιους. Ο ανασχηματισμός άλλαξε τον Σκουρλέτη από το υπουργείο Ενέργειας αλλά η αστοχία έγινε. Πρόλαβαν την «Ελληνικός Χρυσός» αλλά όχι και τη «Socar» που θα έπαιρνε τη ΔΕΣΦΑ και τώρα αποχώρησε αφήνοντας άλλη μία τρύπα στον προϋπολογισμό. Ένα μήνα μετά, η νέα κυβέρνηση δείχνει τόσο γηρασμένη, που κανείς δεν θυμάται ότι έχει γίνει ανασχηματισμός.

Μέσα σε όλα αυτά, η επικίνδυνη ρητορική της Τουρκίας, που αμφισβητεί ανοιχτά πλέον τα σύνορα της Ελλάδας, συνεχίζεται με πιο μεγάλη ένταση. Άλλωστε, βλέπουν τον πρωθυπουργό να ασχολείται πολύ με την επικοινωνιακή του εικόνα, αισθανόμενοι κι εκείνοι ότι είναι ευάλωτος και επιλέγουν να μιλήσουν για τα Ίμια, λίγες ώρες μετά την επίσκεψή του στη Θράκη. Η πολιτική απέναντι στην Τουρκία χαρακτηρίζεται από ερασιτεχνισμό καθώς η διεθνής διπλωματία βρίσκει αμήχανη τη στάση της Αθήνας και τα γεράκια της Άγκυρας έτοιμα να συνεχίσουν αυτή την πρακτική όσο παίρνουν αέρα. Ήδη, με τις ανακοινώσεις του Μαξίμου οι Τούρκοι γνωρίζουν ότι ο πρωθυπουργός ετοιμάζει κι άλλα ταξίδια στη Λατινική Αμερική αποδεχόμενος τις προσκλήσεις από Βολιβία, Νικαράγουα και Μεξικό.