Ο Αλέξης Τσίπρας σε ρόλο κράχτη ψησταριάς, η εξαθλιωμένη Ελλάδα «άνοιξε και σας περιμένει…»

 

Ο πρωθυπουργός καλεί τους διεθνείς επενδυτές όπως οι κράχτες στις ψησταριές να έλθουν στη «γη της ευκαιρίας που έχει ανοιχτές τις πόρτες της για υψηλά κερδοφόρες επενδύσεις» αλλά εκείνοι διστάζουν και περιμένουν. Προφανώς δεν φταίνε τα αγγλικά του κ. Τσίπρα που παραπέμπουν σε Φιλιππινέζο θερμαστή δεξαμενόπλοιου αλλά τα πεπραγμένα της κυβέρνησής του, που έχει χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία και έχει καταστρέψει το απαραίτητο κλίμα εμπιστοσύνης. Καθώς μάλιστα τα σωρευμένα προβλήματα παροξύνονται εν όψει της λήξης του μνημονίου, οι επενδυτές ακούνε βερεσέ τους διθυράμβους της κυβέρνησης για την περίφημη «καθαρή έξοδο».

Του Κώστα Ιωάννου

Για να μην μπούμε στα βαθιά των αναλύσεων, ας περιοριστούμε στις διιστάμενες απόψεις για την πορεία της οικονομίας. Η κυβέρνηση πανηγύριζε ότι η χώρα βρίσκεται σε αναπτυξιακή τροχιά και προέβλεπε ανάπτυξη «με το 2 μπροστά» κατά την έκφραση του πρωθυπουργού. Τα στοιχεία οδηγούν στην πρόβλεψη που είχαν κάνει οι αναλυτές και δημοσίευσε ο Τύπος. Η ανάπτυξη θα κυμανθεί στο μισό των φαντασιώσεων του Τσίπρα και η πραγματική οικονομία βουλιάζει στο τέλμα.

Δύο χαρακτηριστικά στοιχεία που δείχνουν πώς εισπράττει ο μέσος πολίτης την κατάσταση. Σύμφωνα με την ΕΡΓΑΝΗ (που δεν είναι όργανο της… διαπλοκής) μέσα στο τελευταίο δίμηνο χάθηκαν 137.641 θέσεις εργασίας και ειδικά τον Νοέμβριο έμειναν χωρίς δουλειά 39.221 άτομα. Στο δεκάμηνο δημιουργήθηκαν 128.230 νέες θέσεις εργασίας (κυρίως στον τουριστικό τομέα). Μπορεί να πανηγυρίζει η υπουργός για τη μείωση της ανεργίας αλλά αγνοεί την ενοχλητική… λεπτομέρεια ότι σχεδόν το 55% αναφέρεται σε εκ περιτροπής και μερική απασχόληση που αμείβονται με εξευτελιστικά ποσά της τάξης των 300 ευρώ!

Επίσης η… αναπτυσσόμενη Ελλάδα εμφάνισε μεταξύ του 2015 και 2016 τη μεγαλύτερη αύξηση της φορολόγησης, ύψους 2,3%. Ρουμανία, Αυστρία και Βέλγιο ήταν οι πρωταθλητές στη μείωση των φόρων ενώ στην Ελλάδα, όπου τα νοικοκυριά αδυνατούν αντικειμενικά να εξοφλήσουν τις οφειλές τους και να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους, η οικονομία εμφανίζει μια ακόμη «πρωτιά»: την αύξηση των φόρων.

ΡΑΓΔΑΙΑ ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗ

Οι αναλυτές που προέβλεπαν ραγδαία φτωχοποίηση μεγάλου αριθμού Ελλήνων αντιμετωπίστηκαν με κατηγορίες και ύβρεις από τους στρατευμένους κονδυλοφόρους των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Όμως τα στοιχεία είναι αμείλικτα: το ποσοστό των ατόμων που αντιμετωπίζει τον κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού στην Ελλάδα έχει αυξηθεί στο 35,6% ενώ διαρκώς μειώνεται στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ (30% στη Λιθουανία, 28,5% στη Λετονία, 24,2% στην Εσθονία και 18,1% στη Σλοβακία). Θα ήταν και σ’ αυτό πρωταθλήτρια η Ελλάδα, αν δεν την ξεπερνούσαν οι Βαλκάνιοι γείτονες (Βουλγαρία, Ρουμανία και Σερβία) που όμως ελαττώνουν συνεχώς τα ποσοστά φτώχειας, μειώνοντας τους φορολογικούς συντελεστές, ενισχύοντας το επιχειρηματικό περιβάλλον και αυξάνοντας την παραγωγικότητα.

Ο Μάνθος Ντελής, καθηγητής του Montpellier Business School, σχολιάζοντας την οικονομική πολιτική της Ελλάδας εξέφρασε την υπόνοια ότι «τώρα μαθαίνουν κυβέρνηση και πρωθυπουργός πώς αναπτύσσονται οι οικονομίες».

Παραμένει άγνωστο αν είναι τόσο κακοί μαθητές επειδή οι ιδεοληψίες τους δεν τους αφήνουν να βγάλουν τα σωστά συμπεράσματα και να κάνουν πράξη όσα διακηρύσσουν δημόσια. Για μία ακόμη φορά πάντως συμπεριφέρθηκαν με την κουτοπονηριά του πρωταγωνιστή του θιάσου σκιών. Με τη δικαιολογία ότι θα σώσουν την πατρίδα, ψήφισαν ό,τι «σκληρό και ανάλγητο» συμφώνησαν με τους «θεσμούς» κι όταν ήρθε η ώρα να εφαρμόσουν τα συμφωνημένα άρχισαν την σκόπιμη καθυστέρηση. Από αξιολόγηση σε αξιολόγηση, με την ανοχή των δανειστών, μετέθεταν συνεχώς για το μέλλον τα «καυτά» ζητήματα που δεν αποτελούν μόνο «κόκκινες γραμμές» για τα πιστεύω τους αλλά βάζουν σε σοβαρό κίνδυνο και το πολιτικό τους μέλλον.

ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΑ, ΤΕΛΟΣ…

Η μέθοδος της «μπάλας στην εξέδρα» δεν διέσωσε τελικά ούτε τα προσχήματα. Ήρθε η ώρα που όλοι ήθελαν να αποφύγουν. Μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2018 θα πρέπει να ολοκληρωθούν οι αποκρατικοποιήσεις των ΕΛΠΕ, της ΔΕΠΑ και της ΔΕΗ, οι οποίες, εκτός από πολιτικά-κομματικά, είναι δύσκολες και τεχνικά, με αποτέλεσμα οι προβλέψεις του μνημονίου να αποτελούν περισσότερο ευσεβείς πόθους παρά πιθανή εξέλιξη.

Αν μάλιστα ληφθεί υπόψη ότι καμία ιδιωτικοποίηση δεν ολοκληρώθηκε χωρίς να περάσει από 40 κύματα, τα δυσοίωνα προγνωστικά γίνονται ακόμη χειρότερα καθώς φουντώνουν οι ενδοκυβερνητικές και ενδοκομματικές αντιδράσεις. Ο Πάνος Σκουρλέτης παραμένει αντίθετος με την πώληση της ΔΕΗ και ο Χρίστος Σπίρτζης υπόσχεται δωρεάν διέλευση από τα διόδια της Εγνατίας Οδού για κατοίκους όμορων περιοχών!

«ΛΑΪΚΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ» ΣΤΟ ΣΦΥΡΙ

Τα άλλα σουβλερά αγκάθια είναι οι πλειστηριασμοί, ο νόμος για την απεργία και ο ΦΠΑ στα νησιά. Το ρωμαλέο σύνθημα «κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη» έχει αντικατασταθεί από τις κενού περιεχομένου υποσχέσεις ότι προστατεύεται απολύτως η «λαϊκή κατοικία» (το «λαϊκή» αντικαθιστά το «πρώτη» σε πλήρη αναθεώρηση των αρχικών υποσχέσεων) και από τη ρεαλιστική εκτίμηση του Ευκλείδη Τσακαλώτου ότι οι πλειστηριασμοί είναι «ευλογία» κι ότι χωρίς αυτούς τα κόκκινα δάνεια θα οδηγήσουν σε ναυάγιο το τραπεζικό σύστημα! Και η κυβέρνηση, με βαριά καρδιά και με αποδεδειγμένη πλέον την ανικανότητά της να εφαρμόσει τον πρόσφατο νόμο που μετέτρεψε σε αυτόφωρο αδίκημα την παρεμπόδιση των πλειστηριασμών, καταφεύγει στη διεξαγωγή τους ηλεκτρονικά.

Την ίδια ώρα, ο Νίκος Φίλης ηγείται σε μια ακόμη κίνηση αμφισβήτησης ζητώντας με συμπαραστάτη τον υπουργό Εσωτερικών νομοθετική ρύθμιση, έστω και χωρίς την άδεια της τρόικας για την κατά τα άλλα πλήρως… προστατευόμενη πρώτη κατοικία! Οι «θεσμοί», παρ’ ότι βιάζονται όσο και η κυβέρνηση να κλείσει η τρίτη αξιολόγηση, εκφράζουν τη δυσφορία τους για τα τσαλίμια ενώ η επιλεκτική ευαισθησία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (προς χάρη των εντυπώσεων) αποκαλύπτεται από τους πλειστηριασμούς υπέρ του Δημοσίου και από τις 1.000 κατασχέσεις την ημέρα για χρέη άνω των 500 ευρώ! Παρ’ όλα αυτά οι νέες οφειλές τον Οκτώβριο έφτασαν το 1,2 δισ. και στο σύνολο του δεκάμηνου τα 10,44!

ΤΟ ΦΕΤΙΧ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ

Ο νόμος για την απεργία προσκρούει στα ιερά φετίχ της Αριστεράς (οι απεργίες είναι άγνωστες στον ιδιωτικό τομέα) αλλά δεν ξυπνάει μόνο τα αριστερά ανακλαστικά στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Θέτει σε σοβαρή κρίση τις σχέσεις με το ΚΚΕ που κατεβαίνει στο πεζοδρόμιο χωρίς την αυτοσυγκράτηση που έδειχνε άλλοτε. Η ανησυχία του ΣΥΡΙΖΑ για τον ακτιβισμό που αντιμετωπίζει εξ αριστερών φαίνεται από σχόλιο στην «Αυγή», όπου χαρακτηρίζεται «ολισθηρός κι επικίνδυνος για τη δημοκρατία ο δρόμος που έχει επιλέξει ο Περισσός». Θα έλεγε κανείς ότι η κυβέρνηση ωρίμασε και αποδοκιμάζει το κοντινό παρελθόν της και τον δικό της ακτιβισμό που θεωρεί πως ήταν… ακίνδυνος για τη δημοκρατία. Όμως ο ίδιος ο αντιπρόεδρος Γιάννης Δραγασάκης δεν ενοχλήθηκε όταν κάποιοι «αντιεξουσιαστές» εισέβαλαν σε εκδήλωση στην οποία ήταν ομιλητής. Τους επέτρεψε να ολοκληρώσουν το «σόου» και καθησύχασε τους ακροατές του που διαμαρτυρήθηκαν: «Δεν πειράζει, δικά μας παιδιά είναι κι αυτά. Κι εμείς τα κάναμε αυτά κάποτε». Που σημαίνει ότι ο πολιτικός χουλιγκανισμός διακρίνεται σε «καλό» και «κακό» ανάλογα με την πατρότητα των «παιδιών».

Ο ΦΠΑ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ

Η κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά από το νέο έτος είναι ένα ακόμη βραδυφλεγές φυτίλι που μπορεί να πυροδοτήσει έκρηξη. Το θυμήθηκαν όψιμα οι άμεσα ενδιαφερόμενοι (για τις καρέκλες τους) βουλευτές του Αιγαίου, που συνάντησαν τον πρωθυπουργό και του ζήτησαν να μην ισχύσει η μνημονιακή δέσμευση. Απορίας άξιο είναι γιατί ψήφισαν αυτό που σήμερα αποδοκιμάζουν. Από ανοησία, από ανευθυνότητα ή από υστεροβουλία επειδή πίστευαν πως ό,τι ψηφίζουν δεν είναι υποχρεωτικό και να εφαρμοστεί; Όποια εξήγηση κι αν δοθεί στην αλλαγή της στάσης τους η αλήθεια είναι ότι όσοι ευαγγελίζονταν το «νέο» είναι τραγικά παλαιοκομματικοί που επανίδρυσαν και επεξέτειναν το πελατειακό κράτος της εποχής προ του νόμου Πεπονή που είχε δώσει τη χαριστική βολή στο ρουσφέτι.

Και οι δυσκολίες δεν έχουν τέλος. Η κατάσταση με τους πρόσφυγες και μετανάστες στα νησιά αποτελεί ντροπή για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό αλλά ο αρμόδιος υπουργός δεν μπορεί να αποκλείσει θανάτους στα χοτ σποτ λόγω του χειμωνιάτικου κρύου και φορτώνει τις ευθύνες στην τοπική αυτοδιοίκηση. Μπορεί μάλιστα να επιδεινωθεί αν ισχύσει έστω και μετριασμένη η πρόταση του Ντόναλντ Τουσκ να καταργηθούν οι ποσοστώσεις στην υποδοχή προσφύγων από χώρες-μέλη.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης ανοίγει μέτωπο με τους δικαστές στρεψοδικώντας με τη βολική παρερμηνεία μιας απόφασης και δέχεται επίθεση από τον πρόεδρο του ΣτΕ για την «ωμή παρέμβαση». Το ΕΣΥ καταρρέει λόγω ελλείψεων σε προσωπικό και εκατοντάδων χιλιάδων ανασφάλιστων που απέκτησαν πλήρη δικαιώματα περίθαλψης με αποτέλεσμα η αναμονή για μια εγχείρηση καταρράκτη να φτάνει μέχρι και ενάμιση χρόνο.

ΠΡΟΣ «ΥΒΡΙΔΙΚΟ» ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, το αφήγημα της καθαρής εξόδου και της ανάπτυξης χάνει την όποια αξιοπιστία του και δεν το λέει μόνο ο εκπρόσωπος της Κομισιόν Ντέκλαν Κοστέλο, που ξεκαθαρίζει ότι οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να ολοκληρωθούν και ότι η επιτήρηση θα συνεχιστεί. Το υπαινίσσεται κι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης που παραδέχτηκε ότι οι εταίροι μπορεί να μας δώσουν πιστοληπτική γραμμή στήριξης (όπως είχε γίνει το 2015 πριν τινάξει την μπάνκα στον αέρα ο Βαρουφάκης) αλλά αυτό θα συμβεί μόνο με ένα μίνι ή «υβριδικό» μνημόνιο, το οποίο η κυβέρνηση θέλει να αποφύγει.

Πιο καθαρά το περιγράφει η Deutsche Bank. Η έκθεσή της έδωσε στην «Αυγή» τον κορυφαίο τίτλο: «Καθαρή έξοδο βλέπει η γερμανική τράπεζα», αλλά ο συντάκτης χάθηκε στη μετάφραση. Αντιθέτως, η έκθεση αναφέρει ότι η κυβέρνηση μπορεί να ρητορεύει για τη σύντομη απελευθέρωση της χώρας από τον ζυγό της τρόικας που θα έδινε στον Τσίπρα την ευκαιρία να προκηρύξει εκλογές αλλά πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. Η γερμανική τράπεζα αποφεύγει τον δαιμονοποιημένο όρο «μνημόνιο» και βαφτίζει «συνεργατική έξοδο» τη νέα συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Ε.Ε. για το διάστημα μετά τον Αύγουστο του 2018.

Από το σενάριο αυτό απουσιάζει η προληπτική γραμμή χρηματοδότησης αλλά για να αρχίσει η συζήτηση για κλιμακωτή ελάφρυνση του χρέους (που ζητάει επιμόνως το ΔΝΤ) η χώρα πρέπει να διατηρήσει τη δημοσιονομική πειθαρχία (διάβαζε «λιτότητα»), να δεσμευτεί για ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων και να δεχτεί έλεγχο σε κάθε βήμα της από έναν μηχανισμό επιτήρησης. Όλα αυτά σημαίνουν ότι με τη θριαμβευτική έξοδο από το αριστερό μνημόνιο δεν θα ανοίξουν οι κάνουλες του Φλαμπουράρη, η κυβέρνηση δεν θα εφαρμόσει τα χιλιοτραγουδισμένα αντίμετρα και δεν θα μειώσει τους συντελεστές φορολογίας χωρίς την άδεια των δανειστών.

ΡΟΥΣΦΕΤΙ ΚΑΙ ΛΑΣΠΗ

Μετά το διαφαινόμενο ναυάγιο ενός μελλοντικού success story η κυβέρνηση καταφεύγει στην παλιά συνταγή του ρουσφετιού και της πόλωσης: διορισμοί για να κρατήσει σε ομηρία συμβασιούχους και συκοφαντία και σκανδαλολογία για να συσπειρώσει τους οπαδούς της. Ο στρατηγικός στόχος φαίνεται πια σαφέστατα. Ο αφανισμός της μεσαίας τάξης (των «μενουμευρωπαίων» του Κυρίτση) εξαπλώνει τη φτωχοποίηση σε μεγάλη μερίδα των πολιτών ώστε να μην τους μένει άλλη ελπίδα. Είτε θα «τρουπώσουν» κάπου στο Δημόσιο ή θα περιμένουν την ελεημοσύνη του κράτους-πατερούλη με τη μορφή «κοινωνικού μερίσματος». Υποτίθεται ότι τους πρώτους μήνες της καταστροφικής διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πάνω απ’ όλα ήταν η… αξιοπρέπεια των Ελλήνων.

Δεν αποτελεί έκπληξη ότι για μία ακόμη φορά οι δυσοίωνες εκτιμήσεις επαληθεύονται. Η Κασσάνδρα ήταν καταδικασμένη από τους θεούς να μη γίνεται πιστευτή. Το ίδιο ισχύει και για τις σύγχρονες «κασσάνδρες» που επί πλέον συγκεντρώνουν τα πυρά των επαγγελματιών της τεχνητής αισιοδοξίας. Όπως είναι γνωστό, η Κασσάνδρα είχε δίκιο. Η Τροία τελικά έπεσε…