Ντάρι ντάρι, ντάρι ντάρι μας επήρανε χαμπάρι

Δεν ήξερα από πού να αρχίσω και που να τελειώσω… Το κεφάλι μου είχε γίνει «καζάνι», που λένε. Με τέτοιο καταιγισμό γεγονότων αισθανόμουνα χαμένος σαν την Αλίκη στη χώρα των Αριστερο- δεξιόστροφων θαυμάτων…

του Κούτα Μάρες

Μέχρι που τον είδα να σκάει μύτη από την είσοδο του γραφείου μου και ένοιωσα σαν το σκυλί στη «φέρμα»… Σαν να έβγαλα λαγό από το πουθενά… Ήταν ο προσφιλής μου αφελής, γηραιότατος πια, αφού –όπως σας έχω αναφέρει και παλαιότερα- τον έχω δανειστεί από τον κορυφαίο Δημήτρη Ψαθά, ο οποίος τον χρησιμοποιούσε κάθε φορά που ήθελε να το ρίξει… στην τρελή, για να «διασκεδάσει» τη ζοφερή πραγματικότητα… Είχε καιρό να με επισκεφτεί… Με κοίταξε με κείνα τα ματάκια του, που παρά τα χρονάκια του διατηρούνε πάντα μια αφοπλιστική καθαρότητα και με ρώτησε με αυτή τη σχεδόν παιχνιδιάρικη φωνή του, που πάντα σε μπερδεύει και σε κάνει να αναρωτιέσαι. Τώρα σοβαρολογεί ή με πειράζει;
-Μήπως σας ενοχλώ;
-Εσύ να με ενοχλείς, αγαπητέ μου αφελή αναγνώστη;… Σπάνιέ μου άνθρωπε… Εσύ σήμερα έπεσες πάνω μου σαν μάννα εξ ουρανού…
-Και σας χτύπησα;
-Καλόοο…
-Αφού το λέτε εσείς, κύριε Κουταμάρα μου…
– Κούτα Μάρες…
– Όπως το λέτε… Παρακολουθώ ανελλιπώς τι γράφετε κάθε εβδομάδα…
-Αφελής, αφελής, αλλά το καρφί… καρφί
-Κι αυτό το παρακολουθώ ανελλιπώς κάθε Σάββατο. Το αγοράζω απ’ το περίπτερο…
– Τέλος πάντων… Τσιγαράκι;
-Το ’κοψα.
– Ναι; Από πότε;
-Ουουου. Καιρό τώρα… Από τότε που είδα αυτόν τον αξύριστο υπουργό…
-Ποιον;
–Αυτόν που μοιάζει με τον τραμπάκουλα, του συχωρεμένου του Χάρρυ Κλυνν.
-Τον Πολάκη εννοείς;
-Αυτόν, ναι… Το έκοψα, που λέτε, όταν τον είδα μέσα στο Υπουργείο Υγείας με ένα τσιγάρο στο χέρι, να ρίχνει κάτι ακαταλαβίστικα μπινελίκια σε κάτι σαν του λόγου σας, δημοσιογράφους δηλαδή, και να είναι έτοιμος να τους πλακώσει στις γρήγορες…
– Και γι’ αυτό έκοψες το τσιγάρο;
-Ναι. Γιατί λέω, ο αφελής. Ιδού το ζωντανό παράδειγμα. Σωστά το Υπουργείο Υγείας προειδοποιεί ότι το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την ψυχική υγεία… Κι εγώ κύριε Κουταμάρα μου…
– Κούτα Μάρες, είπαμε…
-Κι αυτός τέτοιες έλεγε… Κι εγώ, που λέτε, θέλω να κρατήσω τα μυαλά μου στη θέση τους. Μη φτάσω καμιά ώρα και γίνω του κόσμου ο περίγελως…
-Τετράγωνη η λογική σου… Καφέ να κεράσω;
– Μπα, όχι… Δεν θα κάτσω πολύ… Πέρασα απλώς για να σας διαβάσω…
-Γιατί; …Ματιασμένος είμαι;
-Που να ξέρω εγώ… Άλλο εννοούσα… Να σας διαβάσω κάτι που γράφτηκε για τις εκλογές και να μου το εξηγήσετε εσείς που είστε μέσα στα πράγματα… Αλλά πρώτα θα ήθελα να σας κάνω μία ερώτηση… Λίγο αδιάκριτη, αν μου επιτρέπετε…
-Σου επιτρέπω, ρίξε τη…
– Εσείς βρωμάτε;
-Δεν σε κατάλαβα…
-Λέω, εσείς από πολύ κοντά βρομάτε;… Γιατί από απόσταση δεν…
-Πάλι δεν σε κατάλαβα…
-Να το θέσω αλλιώς… Ρωτάω να μάθω, γενικά… Εσείς οι δημοσιογράφοι από κοντά, από απόσταση αναπνοής, να πούμε, βρωμάτε;…
-Αυτό τώρα πώς σου ήρθε.
-Να, διάβασα πως ο πρωθυπουργός είπε σε δημοσιογράφους οι οποίοι βρέθηκαν σε τετ α τετ μαζί του «Κάντε κανένα μπάνιο»… Άρα;
-Μάλλον μπερδεύτηκες αφελέστατέ μου… Άλλο εννοούσε ο άνθρωπος… Ποιο ήταν το ερώτημα που του κάνανε…
-Ααα, εδώ το έχω… Το διάβασα αλλά δεν το θυμάμαι.
-Για σφίξου λίγο…
-Το ερώτημα, το ερώτημα… Ααα, θυμήθηκα… Πότε θα πάμε για εκλογές;… Πρωτότυπο… Γι’ αυτό ζορίστηκα…
-Μπράβο το βρήκες…
-Και τι κερδίζω;… Γιατί εδώ και δέκα χρόνια όλο χάνω.
-Τίποτα δεν κερδίζεις… Άρα;
-Κουκουνάρα… Άρα. Άρα με αυτή την κυβέρνηση τι να κερδίσω… Αυτό το έχω καταλάβει… Αλλά δεν μου απαντήσατε τι εννοούσε ο Τσίπρας με το «Κάντε κανένα μπάνιο»…
-Εσύ τι λες;
– Έχει σχέση με το σκάσε και… κολύμπα;
-Άλλο;
-Έχει σχέση με το ανέκδοτο που καταλήγει στο… «δεν πας για ψάρεμα»;
-Άλλο;
-Με μπαφιάσατε αγαπητέ… Όλο «άλλο» και «άλλο» μου λέτε… Εγώ άλλο σας ερωτώ και σεις όλο το ίδιο «άλλο» μου απαντάτε… Το ίδιο κάνουν και στην τηλεόραση… Τελικά πότε θα πάμε για εκλογές;…
-Τι να σου πω, χρυσέ μου αναγνώστη… Άλλοι λένε τον Οκτώβρη ή τον Νοέμβρη, άλλοι τον Γενάρη, άλλοι τον ερχόμενο Μάη κι άλλοι τον επόμενο Σεπτέμβριο…
-Μήπως να ρωτήσω καμιά καφετζού ή χαρτορίχτρα;… Κι αυτές τις ίδιες κουταμάρες θα μου λέγανε… Είδες; Αυτή τη φορά σωστά στο είπα…
-Να είσαι καλά…
-Όσο μένει αυτή η κυβέρνηση, χλωμό το βλέπω… Όμως εξακολουθείς να μη μου απαντάς: Οι εκλογές πότε θα γίνουν;
– Όποτε το αποφασίσει ο Τσίπρας. Από αυτόν εξαρτάται, βάσει του Συντάγματος…
-Την πλατεία εννοείς;
-Ποια πλατεία, αφελή μου;… Τον καταστατικό χάρτη της χώρας εννοώ…
-Είστε σίγουρος ότι… ισχύει;
-Ε, εξ όσων γνωρίζω.
-Κατάλαβα… Οπότε αυτό σας ρωτώ και φεύγω: Είστε αφελής;… Απαντήστε μου με ένα «ναι» ή μ’ ένα «είμαι».
Βλέποντάς τον να φεύγει δρομέως, έμεινα με τα σαγόνια ανοιχτά αποσβολωμένος, ενώ το μυαλό μου είχε κολλήσει – άγνωστο γιατί- στους ήχους του παραδοσιακού ρεφρέν: «Ντάρι ντάρι, ντάρι ντάρι/στο γιαλό πετούν οι γλάροι, /στο γιαλό πετούν οι γλάροι /μας επήρανε χαμπάρι».
Μήπως, τελικά, πρέπει να ακούσω το Τσίπρα και να… κάνω κανένα μπάνιο; Αλλά πώς;… Βλέπετε η… σημαία από την οποία μπορούσα – ως εργαζόμενος σε ένα άναρχο εργασιακό περιβάλλον – έχει σχιστεί προ πολλού και έκτοτε υπεστάλη, χωρίς μηδέποτε να αντικατασταθεί…