Μπέτυ Μπαζιάνα: «Δεν είμαι του πρωθυπουργού ανδρός μου, είμαι ο εαυτός μου…» και κλαίω για το μνημόνιο που έφερε!

 

Μέχρι πριν από λίγες μέρες η σύντροφος και συντρόφισσα του πρωθυπουργού απολάμβανε τα προνόμια της πρώτης κυρίας χωρίς να εκτίθεται στα φώτα της δημοσιότητας. Η παραμονή της στο απυρόβλητο διατηρήθηκε αν και είχε χαρακτηρίσει «αμερικανιά» τον τίτλο της πρώτης κυρίας και παρ’ ότι είχε προτρέψει τους πολιτικούς αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ να χτυπούν τον Τσίπρα κι όχι εκείνη.

Του Κώστα Ιωάννου

Εντελώς ξαφνικά η κυρία Περιστέρα (Μπέτυ) Μπαζιάνα αποφάσισε να κάνει εντυπωσιακή εμφάνιση στην κεντρική πολιτική σκηνή με μια συνέντευξη-ποταμό στο αποστειρωμένο από κινδύνους περιβάλλον μιας φιλικής εφημερίδας – που αυτοπροσδιορίζεται ως «των Συντακτών» λες και οι άλλες είναι «των καντηλαναφτών». Φρόντισε μάλιστα να δηλώσει ότι δεν μιλά ως σύζυγος του πρωθυπουργού αλλά ως απλή πολίτης, με την ελπίδα ότι θα αποφύγει την κριτική. Μάταιος κόπος. Είτε της αρέσει είτε όχι, είναι δημόσιο πρόσωπο. Αυτό δεν το λένε οι «φιλελέ». Το είπε ξεκάθαρα ο κ. Τζανακόπουλος αναφερόμενος παλαιότερα στην κ. Μητσοτάκη. Είχε δηλώσει με το γνωστό δασκαλίστικο ύφος του ότι η κ. Μητσοτάκη (κι όχι Γκραμπόφκσι) είναι δημόσιο πρόσωπο επειδή είναι σύζυγος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και επομένως πρέπει να ακούει και να δέχεται την κριτική. Σύμφωνα λοιπόν με τον ορισμό του κυβερνητικού εκπροσώπου, η κ. Μπαζιάνα (κι όχι κ. Τσίπρα) είναι κατά μείζονα λόγο πολιτικό πρόσωπο ως σύζυγος του πρωθυπουργού και επομένως πρέπει να ακούει και να δέχεται την κριτική – πολλώ μάλλον που γνωστοποιεί δημόσια τις πολιτικές της απόψεις.

Φαίνεται όμως ότι η κυβερνητική Γραμματεία Ισότητας δεν συμφωνεί με τον ορισμό του κυβερνητικού εκπροσώπου – εκτός κι αν θεωρεί πως ο ορισμός δεν ισχύει για αριστερές συζύγους αριστερών ηγετών, οι οποίοι ως γνωστόν διαθέτουν εκ γενετής το περιώνυμο ηθικό πλεονέκτημα. Η αντίδραση της Γραμματείας δεν προκάλεσε καμία έκπληξη. Έτσι αντιδρούν παντού και πάντοτε οι διορισμένοι τσανακογλείφτες που θέλουν να συνεχίσουν να σιτίζονται εν τω πρυτανείω. Η μακροσκελέστατη ανακοίνωση που εξέδωσαν αποτελεί μνημείο ανοησίας, ασυναρτησίας και υποκρισίας. Το μόνο που απέδειξε ήταν ότι αυτή η Γραμματεία εξακολουθεί να υπάρχει κι ότι απλώς είχε υποπέσει σε χειμερία νάρκη υποδυόμενη τον ψόφιο κοριό σε άλλες περιπτώσεις της αρμοδιότητάς της.

«ΣΕΞΙΣΜΟΣ» ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ

 

Μεταξύ άλλων, οι ευαίσθητες κυρίες της Γραμματείας κατηγόρησαν όσους σχολίασαν τη συνέντευξη της κ. Μπαζιάνα και για σεξισμό! Είναι πολύ εύκολη κατηγορία που κολλάει χωρίς προβλήματα σε κάθε κρίση που ξεφεύγει από τον στενό κορσέ του παρωχημένου φεμινισμού και της όψιμης πολιτικής ορθότητας. Γι’ αυτό προκαλεί εντύπωση πώς οι ακοίμητες φρουροί της Ισότητας δεν τον θυμήθηκαν σε κραυγαλέες περιπτώσεις, όπου άλλες γυναίκες έπεσαν θύματα σεξισμού. Υπενθυμίζουμε μερικές:

Μέσα στον Ναό της Δημοκρατίας, «προοδευτικός» βουλευτής είχε αποκαλέσει την Εύα Καϊλή «καλτσοδέτα». Βουβαμάρα οι ιέρειες της Ισότητας.

Γυναίκες υπάλληλοι της πρεσβείας της Βενεζουέλας στην Αθήνα κατηγόρησαν τον ερωτύλο πρεσβευτή για επίμονες και συνεχείς σεξουαλικές παρενοχλήσεις, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί ο Αλέξης Τσίπρας να ζητήσει από τον Μαδούρο την ανάκλησή του. Προσοχή: όχι επειδή διέπραξε όσα του καταλόγισαν αλλά για να μην το εκμεταλλευτούν πολιτικά οι αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ. Μούγκα οι εγγυήτριες της γυναικείας αξιοπρέπειας.

Πάλι στη Βουλή, ο υπουργός Εξωτερικών απευθυνόμενος στην Ντόρα Μπακογιάννη αποφαίνεται ότι δεν πρόκειται να ανταποκριθεί στον ανομολόγητο έρωτά της προς το πρόσωπό του. Πλήρης αφωνία από τις Γραμματείς και Φαρισαίες- «γκουντ ντιπλόμασι, ε;».

Η σύζυγος του κ. Στουρνάρα δέχεται κατ’ οίκον επιδρομή κρατικών υπαλλήλων που κατάσχουν ηλεκτρονικούς υπολογιστές και έγγραφα για δήθεν φορολογικό έλεγχο, που δεν αποδίδει τα επιδιωκόμενα. Μούγκα η Γραμματεία που σφυρίζει αδιάφορα.

Η Μαρέβα Γκραμπόφσκι δέχεται επί σειρά μηνών ανοίκειες επιθέσεις που οι μη-μου-άπτου ΣΥΡΙΖΑίοι αποκαλούν «δολοφονία χαρακτήρων» χωρίς να ιδρώσει το ευαίσθητο αυτί των υπερασπιστριών του άλλοτε ασθενούς φύλου.

Όταν όμως στο στόχαστρο της κριτικής μπαίνει με δική της πρωτοβουλία η κ. Μπαζιάνα, οι ακοίμητες φρουροί της Ισότητας εξεγείρονται. Κι όμως η συνέντευξη παρουσιάζει εύλογο ενδιαφέρον. Όχι επειδή περιέχει ειδήσεις αλλά επειδή αποκαλύπτει την εμπάθεια, το θράσος, την οπισθοδρομικότητα και την ιδεοληψία που χαρακτηρίζουν τον «βαθύ» ΣΥΡΙΖΑ.

ΑΡΙΣΤΕΡΗ, ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ ΨΥΧΗ…

Η κ. Μπαζιάνα υποδυόμενη την προδομένη αριστερή ψυχή καθησυχάζει τους διαφωνούντες ομοϊδεάτες της ότι «τίποτα δεν έχει τελειώσει» κι ότι «ο πόλεμος έχει πολλές μάχες». Η επεξήγηση των κυβιστήσεων είναι κλασικής αριστερής κοπής: πρόκειται για τακτικές κινήσεις που δεν επηρεάζουν την στρατηγική. «Η πολιτική», λέει, «πρέπει να λαμβάνει υπόψη το τώρα, τις ιδιαίτερες συνθήκες και να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις επιδιώκοντας τους στόχους της…». Προφανώς, αυτό ισχύει μόνο για την πρώτη φορά Αριστερά. Οι άλλοι, «το παλαιότερο πολιτικό προσωπικό συναινούσε πρόθυμα» και δεν είχε δικαίωμα να λαμβάνει υπόψη του το «τότε». Όταν μάλιστα προσαρμοζόταν στις απαιτήσεις, υποτασσόταν στη «φασιστική μπότα» των εταίρων και δανειστών.

Φωτίζοντας την προβληματική σχέση που έχει η Αριστερά με την «αστική» δημοκρατία, η πρωθυπουργική σύζυγος αποφαίνεται ορθά κοφτά ότι ο «ΣΥΡΙΖΑ έχει την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία». Την είχε προλάβει ο αγλαός Πολάκης αλλά αποδεικνύεται πως δεν είναι ο μόνος. Ο υφυπουργός Σωκράτης Φάμελλος συμπαρίσταται εκ καθήκοντος αλλά ρίχνει λάδι στη φωτιά. «Αυτό είναι κάτι που όλοι το λέμε στον ΣΥΡΙΖΑ», αποκάλυψε.

Αν το λένε και το πιστεύουν όλοι, θυμίζουν το σύνθημα του Λένιν «Όλη η εξουσία στα σοβιέτ», που είδαμε πού και πώς κατέληξε. Εδώ, ευτυχώς, δεν έχουμε σοβιέτ. Έχουμε Δημοκρατία η οποία στηρίζεται στη διάκριση των εξουσιών κι ο λαός ψηφίζει για κυβέρνηση που λογοδοτεί στη Βουλή και υπακούει στους νόμους. Καμία δημοκρατική κυβέρνηση δεν δικαιούται να ποδηγετεί τις άλλες εξουσίες προς το «συμφέρον του λαού» – όπως το αντιλαμβάνεται ο αρχηγός της που θεωρεί «θεσμικά εμπόδια» αποφάσεις της Δικαιοσύνης που δεν του αρέσουν.

ΜΕΛΟΔΡΑΜΑ…

Υπάρχει και μια προσωπική μελοδραματική πινελιά εκεί όπου η κ. Μπαζιάνα εξομολογείται ότι κλαίει κάθε 5 Ιουλίου. Εξαιρεί, φυσικά, τη σημαδιακή ημερομηνία τη χρονιά που περιόδευε με τον πρωθυπουργό στη μακρινή Κίνα – πού καιρός για δάκρυα εκείνη την εποχή; Αλλά τι είναι αυτό που ερεθίζει τους δακρυγόνους αδένες της; Η μετατροπή του ηρωικού ΟΧΙ σε ταπεινωτικό ΝΑΙ συν ένα ακόμη μνημόνιο με την υπογραφή του συζύγου της; Λάθος. «Η προδοσία» της βούλησης ενός λαού που απέρριπτε τη λιτότητα», διευκρινίζει. Αλλά ποιος διέπραξε αυτή την προδοσία; Όχι ο σύντροφός της αλλά οι «φασίστες»-δανειστές! Λογικό. Όπως είχε πει ο Αλέξης Τσίπρας, «αν υπογράψω μνημόνιο, η γυναίκα μου θα με χωρίσει». Για να μένει κοντά του και να τον τιμά σημαίνει πως άλλοι είναι οι ένοχοι.

Επειδή είναι μάλλον απίθανο να μην έχει πληροφορηθεί η κ. Μπαζιάνα ότι ο πρωθυπουργός υπέγραψε τελικά μνημόνιο, ρίχνει την ευθύνη στους άλλους – η στρεψοδικία αποτελεί σήματα κατατεθέν της Αριστεράς. Εξού και το «πνεύμα εν είδει Περιστέρας» βεβαιώνει του λόγου το ασφαλές: ότι ο Τσίπρας «δεν είπε ψέματα, δεν εξαπάτησε». Μόνο που λίγες μέρες μετά ο πρωθυπουργός δηλώνει ανερυθρίαστα στη Βουλή ότι το κλείσιμο της τρίτης αξιολόγησης θα γίνει «χωρίς ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα». Βέβαια, ο προϋπολογισμός άλλα περιγράφει και τα αναπόφευκτα μέτρα έχουν ήδη συμφωνηθεί και θα κληροδοτηθούν στην επόμενη κυβέρνηση. Αλλά για τον ΣΥΡΙΖΑ οι άνθρωποι είναι πάνω από τους αριθμούς.

ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΛΕΕΙ…

Για να επιστρέψουμε στην παραληρηματική κριτική της Γραμματείας Ισότητας ας υπενθυμίσουμε μια φράση. «Η κ. Μπαζιάνα έχει στόμα και μιλιά». Σοφόν το σαφές. Ουδείς υποστήριξε ότι η κ. Μπαζιάνα είναι κωφάλαλη και ουδείς ισχυρίστηκε πως δεν δικαιούται να μιλάει επί παντός επιστητού – της πολιτικής συμπεριλαμβανομένης. Όπως εκείνη όμως έχει και μιλιά και δικαίωμα να μιλάει, έτσι και όλοι οι άλλοι έχουν το ίδιο δικαίωμα και το μυαλό που χρειάζεται για να κρίνουν. Αλλά οι Γραμματείς της υπεράσπισης χαρακτηρίζουν «λεβέντες που φωνασκούν» όσους σχολίασαν τα λεχθέντα της προστατευομένης τους. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι τα πιο δηλητηριώδη σχόλια τα διατύπωσε (μαζί με την απειλή ότι θα επανέλθει) η Ζωή Κωνσταντοπούλου, που μπορεί να φωνασκεί αλλά δύσκολα θα την πει κάποιος «λεβέντη» χωρίς να υποπέσει στο αμάρτημα του σεξισμού. Κι ας μην ξεχνάμε ότι κάποτε, όταν οι «λεβέντες» κατέκριναν τα καμώματα της Ζωής, οι ΣΥΡΙΖΑίες κατακεραύνωναν τους επικριτές κι αποκαλούσαν το «θύμα» τους «καύχημα της Αιδηψού».

Η πολυσυζητημένη συνέντευξη έσπασε και μια παράδοση της παλιάς ελληνικής Αριστεράς, που ήθελε τις συζύγους των ηγετών στο περιθώριο (με την εξαίρεση της Έλενας Τσαουσέσκου, ίσως επειδή ο άντρας της δεν είχε μόνο την κυβέρνηση αλλά και την εξουσία). Ταυτόχρονα, έφερε στην επιφάνεια και κάποιες ιστορίες νεποτισμού (με ευνοημένη την κ. Μπαζιάνα) που η αντιπολίτευση -προς τιμήν της- δεν επιδίωξε να εκμεταλλευτεί. Και, τέλος, επιβεβαίωσε ότι ισχύει και για τις γυναίκες το αρχαιοελληνικό «αρχή άνδρα δείκνυσι». Με άλλα λόγια επιβεβαιώνει ότι η εξουσία δεν αλλάζει τον άνθρωπο, τον ξεσκεπάζει.