Κώστας Κόκκορης: Ανεπαρκή τα οδικά μέσα μεταφοράς στην πρωτεύουσα

Κώστας Κόκκορης (Μέλος ΚΠΕ, Γραμματέας του Τομέα Μεταφορών και Επικοινωνιών του Κινήματος Αλλαγής)

1. Ως Γραμματέας του Τομέα Μεταφορών και Επικοινωνιών του ΚΙΝΑΛ, τι λέτε για τα μέτρα που ελήφθησαν για τους εργαζόμενους στον κλάδο;
Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ ανταποκρίθηκαν στις δύσκολες συνθήκες που δημιούργησε η πανδημία, χωρίς να σταματήσουν στιγμή να εξυπηρετούν το επιβατικό κοινό. Θα πρέπει σήμερα να τηρηθούν αυστηρά τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Αυτό αφορά και τα ταξί.
Το πρόβλημα στις αεροπορικές μεταφορές είναι ακόμα μεγαλύτερο για τους εποχιακούς εργαζόμενους, που αποτελούν και την πλειοψηφία του κλάδου. Ως Τομέας, αλλά και ως κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΙΝΑΛ πήραμε νομοθετικές πρωτοβουλίες για να στηριχθεί ο κλάδος, που πλήττεται ιδιαίτερα.
Πρέπει να αντιμετωπιστεί η υποστελέχωση στις οδικές συγκοινωνίες καθώς και η έλλειψη επενδύσεων. Την άνοιξη του 2004, έβγαιναν καθημερινά στην Αθήνα 1800 λεωφορεία και πάνω από 300 τρόλεϊ. Σήμερα, και τα δύο μέσα μαζί δεν φτάνουν τα 1000.
Οι εργαζόμενοι στις Τηλεπικοινωνίες πέτυχαν τεχνολογικό άλμα για την υποστήριξη τόσων διαδικτυακών λειτουργιών από το σπίτι. Τους αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια.

2. Ως πρώην δήμαρχος, ποιός ο ρόλος των δήμων στην πανδημία του κορωνοϊού;
Ο Δήμος είναι η πλησιέστερη δομή διοίκησης στον πολίτη. Γνωρίζει τι βιώνουν οι πολίτες και έχει τη δυνατότητα άμεσης υποστήριξης. Οι Δήμοι, θεωρώ σήμερα, πέρα από τις πολύ σημαντικές δομές, που είναι η βοήθεια στο σπίτι, τα παντοπωλεία, τα φαρμακεία, τα φροντιστήρια, τα ιατρεία, τα μαγειρεία, θα πρέπει να κάνουν ένα βήμα ακόμη παραπέρα. Η παγκόσμια κρίση θα επηρεάσει ιδιαίτερα τους αδύναμους. Θα πρέπει να πρωταγωνιστήσουν σε αναπτυξιακές δράσεις, επενδύσεις δημόσιες και ιδιωτικές, δημιουργία επιχειρήσεων για διατήρηση και αύξηση των θέσεων απασχόλησης.

3. Τι «μηνύματα» εισπράττετε εσείς από τον κόσμο των επιχειρήσεων για τα μέτρα στήριξης της κυβέρνησης; Είναι επαρκή;
Μεγάλο μέρος των επιχειρήσεων που επιβίωσε από μια σκληρή 10ετία κρίσης θα μπορέσει να συνεχίσει να υπάρχει; Τα μέτρα δίνουν κάποια ανάσα αλλά όχι λύση. Αν δεν χτυπηθεί η ανεργία και δεν υπάρξει ρευστότητα στην αγορά, πολλές επιχειρήσεις θα κλείσουν.
Σήμερα όσο ποτέ απαιτείται να αλλάξουμε αναπτυξιακό μοντέλο και να στραφούμε στην παραγωγική Ελλάδα, τόσο στον πρωτογενή τομέα, όσο και στη μεταποίηση και βιομηχανία. Οι ανάγκες προϊόντων και υλικών, που προέκυψαν από την πανδημία, ώθησαν παραγωγικούς τομείς σε επιτυχή επαναπροσανατολισμό παραγωγής.
Τα παραπάνω είναι απολύτως αναγκαία για τη χώρα και απαιτούν κεφάλαια. Η Ευρωπαϊκή Ένωση να σταθεί ενωτικά στο ύψος των περιστάσεων, με γενναία χρηματοδοτικά εργαλεία.
Μια χώρα όπως η Ελλάδα, που βίωσε μια σκληρή 10ετή κρίση μόνη της, δεν έχει περιθώρια