Κοραλία Καράντη:Κανείς λογικός στην Ελλάδα δεν είναι αισιόδοξος

 

Βλέπω γύρω μου απελπισμένες γυναίκες που κάνουν μεγάλες υποχωρήσεις επειδή θέλουν από κάπου να κρατηθούν. Το κατανοώ αλλά δεν το συμμερίζομαι

 

Της Πέννυς Κροντηρά

 

«Να είναι καλά οι Κύπριοι που δίνουν τόπο στους Ελλαδίτες», δηλώνει στο «Κ» η ηθοποιός Κοραλία Καράντη. Με 36 χρόνια πορείας, είναι από τους καλλιτέχνες που αποφεύγουν τις βαρύγδουπες εκφράσεις και τα κλισέ, καθώς έχουν αναγνωρίσει ότι η ουσία της τέχνης δεν είναι εκεί.

Έχετε καλλιτεχνικές ρίζες, ποιο ήταν όμως το έναυσμα που σας προέτρεψε να ασχοληθείτε με την υποκριτική τέχνη;

Όταν γεννιέσαι σε ένα περιβάλλον καλλιτεχνικό που έχει να κάνει με αυτό το μαγικό κόσμο του θεάτρου, δεν χρειάζεται να υπάρξει έναυσμα. Ήταν κάθε μνήμη από τη μέρα που θυμάμαι τον εαυτό μου. Είναι πολύ δύσκολο να μην επηρεαστείς. Δεν ξέρω τι θα έκανα αν είχα μεγαλώσει σε μία άλλη οικογένεια.

Τι σας είπε η μητέρα σας όταν έμαθε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός;

Δεν ήθελε να ακολουθήσω αυτόν το δρόμο. Ήταν και τότε, όπως και σήμερα, μια επισφαλής δουλειά που δεν ήταν σίγουρο ότι θα μπορεί κανείς να θρέψει τον εαυτό του. Της το ανακοίνωσα λίγο πριν πάω στη δραματική σχολή.

Ποια η πιο έντονη ανάμνηση από την νονά σας, Έλλη Λαμπέτη;

Το ταλέντο της. Αυτό ήταν κάτι που εκπεμπόταν από όλο της το «είναι» διαρκώς και στην καθημερινή της ζωή και πάνω στη σκηνή. Δεν το ήξερε ότι επέλεξα να γίνω ηθοποιός, το έμαθε εκ των υστέρων.

Παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν στο χώρο, τι είναι αυτό που σας κρατά στο επάγγελμα;

Πάνω από όλα η αγάπη μου για τη δουλειά μου. Έχουν έρθει όμως και πολλές στιγμές που λυπήθηκα που είμαι ελληνίδα ηθοποιός και δεν είχα την τύχη να γεννηθώ σε μία άλλη χώρα. Οι Έλληνες ηθοποιοί είναι καταδικασμένοι να λειτουργούν σε πάρα πολύ δύσκολες συνθήκες εργασίας. Ευτυχώς μπορώ να είμαι ακόμα ενεργή και ευχαριστώ τον Θεό γιατί πολλές φορές έβγαλα τον εαυτό μου οικειοθελώς έξω από τη ρότα για να απομονωθώ και παρ’ όλα αυτά ξαναβρήκα τον βηματισμό μου, όταν έπρεπε πάλι να δουλέψω γιατί οι οικονομίες μου είχαν εξανεμιστεί.

Θεωρείτε ότι υφίσταται διαχωρισμός εμπορικού-ποιοτικού; Τι πιστεύετε;

Ήμουν πάντα εναντίον κάθε ετικέτας. Νομίζω ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα. Στις μέρες μας δεν μπορεί να γίνει διαχωρισμός. Υπάρχει κάτι που να διαχωρίζεται εύκολα στη ζωή του Έλληνα; Όλα είναι ένα χαρμάνι. Ποιος μπορεί πραγματικά να ορίσει τι είναι τέχνη; Από την άλλη, τι είναι αυταρέσκεια στην τέχνη; Ίσως χειραγώγηση; Είναι πολύ «ωραίο» να κρύβει κανείς τη ματαιοδοξία του, πίσω από ετικέτες με ωραίες λέξεις. Κατά την άποψή μου όλα είναι ένας προσωπικός δρόμος που τον ακολουθεί καθείς κατά πως νομίζει.

 

ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ ΣΤΟ «ΜΠΡΟΥΣΚΟ»

Αυτή τη στιγμή πρωταγωνιστείτε στο σίριαλ του Αντ1 «Μπρούσκο». Πώς είναι η εμπειρία τού να πηγαίνετε στην Κύπρο για τα γυρίσματα;

Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Αναγκαζόμαστε να κάνουμε τόσα χιλιόμετρα μακριά από τη χώρα μας απλά και μόνο για να κάνουμε τη δουλειά μας. Να είναι καλά οι Κύπριοι που μας έχουν αγκαλιάσει και μας δίνουν βήμα μέσα στη χώρα τους. Δίνουν τόπο στους Ελλαδίτες. Επίσης, είναι μεγάλη τύχη γιατί πρόκειται για ένα πετυχημένο σίριαλ. Οι άνθρωποι που συμμετέχουν είναι όλοι εξαιρετικοί συνεργάτες. Σπάνια συμβαίνει να μη δημιουργούνται προστριβές σε τόσο δύσκολες συνθήκες.

Μπορείτε να μας αποκαλύψετε κάποια εξέλιξη;

Εκείνο που ξέρω είναι ότι στο τελευταίο επεισόδιο της σεζόν θα γίνουν διάφορες ανατροπές στις σχέσεις των ηρώων, πραγματικά μη αναμενόμενες. Όσον αφορά τη σχέση του Νεκτάριου και της Χρυσάνθης, θα δούμε στα αμέσως επόμενα επεισόδια ότι θα έρθουν κοντά.

Όταν σβήνουν τα φώτα της δημοσιότητας πώς είναι η Κοραλία στην καθημερινή της ζωή; 

Δεν είμαστε σταρ του Χόλιγουντ για να ζούμε σε επαύλεις. Αγωνιούμε για την ποιότητα της δουλειάς μας, το πώς θα πληρώσουμε τους λογαριασμούς μας, τι κάνει το παιδί μας, η μαμά μας. Εγώ είμαι ένας ήσυχος, μοναχικός άνθρωπος. Δεν μου αρέσει η πολλή συνάφεια του κόσμου και όσο μεγαλώνω έχω ανάγκη να έχω γύρω μου πραγματικούς φίλους.

Είστε θετική στο ενδεχόμενο ενός νέου έρωτα; Ποιες οι προϋποθέσεις που θέτετε;

Ο καθένας έχει άλλου είδους στάνταρ για μία υγιή σχέση. Για εμένα πολύ σημαντικό είναι η εμπιστοσύνη, η εκτίμηση και ο σεβασμός που πρέπει να είναι αμφίδρομα. Δεν έχω την αγωνία να είμαι με κάποιον. Όταν ήμουν νεότερη είχα ανάγκη να είμαι πάντα συντροφευμένη. Αυτό δεν ισχύει πια. Είμαι αυτάρκης και σε καμία περίπτωση δεν θα έκανα αυτό που λένε «ας έρθει κάποιος και ας είναι και ο Μήτσος». Βλέπω γύρω μου απελπισμένες γυναίκες που κάνουν μεγάλες υποχωρήσεις επειδή θέλουν από κάπου να κρατηθούν. Το κατανοώ αλλά δεν το συμμερίζομαι. Δεν είναι ωραίο πράγμα να είσαι μόνος σου, αλλά δεν είναι ωραίο να είσαι λάθος συντροφευμένος. Είναι το ίδιο βαρύ και επίφοβο.

 

ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ… ΚΟΣΤΙΖΕΙ

Λειτουργείτε κατά βάση με το συναίσθημα ή τη λογική στη ζωή σας;

Λειτουργώ και με τα δύο, αλλά πολλές φορές έχω πληρώσει το συναίσθημα που ήταν πιο βιαστικό και πάνω από τη λογική. Στο παρελθόν κάποιες φορές την ανάγκη μου, γιατί το συναίσθημα που έχουμε είναι οι βαθύτερες ανάγκες μας, τη μεταμόρφωσα σε λογική και ακολούθησα τον λάθος δρόμο.

Είστε αισιόδοξη ως άνθρωπος και τι σας κάνει να χαίρεστε;

Όχι, δεν είμαι. Ποιος λογικός άνθρωπος θα μπορούσε να είναι αισιόδοξος στην εποχή που ζούμε σήμερα ως Έλληνες; Αυτή η εποχή μας έχει πάρει την αχτίδα φωτός στην άκρη του τούνελ. Είμαστε σε συλλογική κατάθλιψη. Είμαι επηρεασμένη και πραγματικά αυτή τη στιγμή αισθάνομαι απαισιόδοξη. Αγωνιώ για το μέλλον του τόπου μας αλλά και το μέλλον του παιδιού μου, των παιδιών μας.