Κυβερνούν με non papers, βάλτωσαν όλα τα κρίσιμα θέματα, καθημερινός χαρτοπόλεμος από το Μαξίμου

Του Γιάννη Χρηστάκου

Σε έναν απίστευτο χαρτοπόλεμο επιδίδεται η κυβέρνηση, η οποία έχει καταφέρει να βαλτώσει το νομοθετικό έργο αφού πηγαίνει στη Βουλή ό,τι σχετίζεται με τις μνημονιακές υποχρεώσεις. Το μέγαρο Μαξίμου υλοποιεί το πρόγραμμα «κυβέρνηση non paper» και το έργο του διευθυντηρίου υλοποιείται με αμέτρητα ενημερωτικά σημειώματα χωρίς… ταυτότητα, που στέλνονται ως πληροφόρηση στους δημοσιογράφους.

Με τον τρόπο αυτό το κυβερνητικό αρχηγείο επιχειρεί να αποδείξει ότι όλα βαίνουν καλώς και πως οποιαδήποτε κριτική από την πλευρά της αντιπολίτευσης δεν είναι τίποτα άλλο από ψεύδη που επιχειρούν να ανατρέψουν τη μοναδική κυβέρνηση που δικαιούται να έχει ο τόπος. Η βιομηχανία των non paper εξαρτά τον όγκο της παραγωγής της ανάλογα με την ένταση της πολιτικής επικαιρότητας και είναι ένα πρωτοφανές ελληνικό φαινόμενο στην ιστορία των διακυβερνήσεων της χώρας.

Η αδυναμία παραγωγής πολιτικής και η προσπάθεια υπεκφυγής από τις συνέπειες του τρίτου μνημονίου με το αριστερό πετσόκομμα συντάξεων και την ιστορική φοροθύελλα οδήγησε στην καθιέρωση του συστήματος κυβερνητικής προπαγάνδας η οποία δεν σερβίρεται μόνη της. Συνοδεύεται από ένα καθεστώς φόβου από πλευράς των δημοσιογράφων που έχουν την τύχη να καλύπτουν το πολιτικό ρεπορτάζ, αρκετοί εκ των οποίων έχουν διαπιστώσει τις προθέσεις παραγόντων που δεν είναι ευχαριστημένοι με τον τρόπο που ματαδίδονται ειδήσεις. Η προπαγάνδα και η επιχείρηση απόλυτης χειραγώγησης της ενημέρωσης ήταν μία προσπάθεια που με πάθος υπηρέτησε η κυβέρνηση από τις πρώτες κιόλας μέρες από την ανάληψη των καθηκόντων της. Με περισσή ευκολία στην αρχή, εκτοξεύονταν καθημερινά πολλά non papers, σύμφωνα με τα οποία όλες οι κινήσεις της κυβέρνησης ήταν απολύτως ασφαλείς και με σίγουρο αποτέλεσμα ως προς τις προθέσεις Ευρωπαίων εταίρων και δανειστών.

Ήταν η εποχή αλήστου μνήμης του Γιάνη Βαρουφάκη, του Παναγιώτη Λαφαζάνη και της Τασίας Χριστοδουλοπούλου , πρόσωπα που συνεχίζουν να απασχολούν τον δημόσιο βίο με τις συχνές αποκαλύψεις για τον ρόλο τους σε δύο κρίσιμα ζητήματα: Την οικονομία με τα σενάρια δραχμής και το προσφυγικό. Στην πρώτη εκείνη περίοδο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εξαπολύθηκε μία απίστευτης έντασης επίθεση σε όποιον τολμούσε ακόμα και να χρησιμοποιήσει ορολογία μη αποδεκτή για την αριστερή κυβέρνηση. Τόσο στα συνεχή ενημερωτικά σημειώματα όσο και στις επικοινωνίες των αρμόδιων κυβερνητικών στελεχών με τους δημοσιογράφους, είχε πέσει «απαγορευτικό» σε δύο όρους: Την «τρόικα» και το «μετανάστης». Και τα δύο απλώς δεν υπήρχαν. Ηταν τότε που τα non papers είχαν καταργήσει την «τρόικα» και όποιος τολμούσε να το γράψει ή να το εκστομίσει δεχόταν το επιτίμιο της σκληρής επίπληξης με ταυτόχρονη απαγόρευση χρήσης του όρου. Η νέα λέξη ήταν «θεσμοί».

 

ΑΠΟ ΤΡΟΪΚΑ, ΘΕΣΜΟΙ…

 

Με την ορολογία μάλιστα έφαγαν αρκετό χρόνο και στις συζητήσεις με τους δανειστές, οι οποίοι τελικά για να πάνε παρακάτω και να αρχίσουν να συζητούν την ουσία, επινόησαν τον όρο «θεσμοί». Στη συνέχεια, τα ίδια ενημερωτικά σημειώματα απαγόρευσαν κάθε σκέψη μετάδοσης πληροφοριών ότι εκπρόσωποι των… θεσμών θα έρχονταν καθ’ οιονδήποτε τρόπο στα ελληνικά υπουργεία που ήταν υπόδουλα επί της προηγούμενης κυβέρνησης και πια είχαν λευτερωθεί. Αρκετές ημέρες πολύωρων συσκέψεων χρειάστηκαν για να επιτρέψουν στους εκπροσώπους των δανειστών, να κάνουν τις συναντήσεις με τους υπουργούς στο Χίλτον. Τα non papers εξηγούσαν ότι πόδι δανειστή δεν πρόκειται να πατήσει τα περήφανα υπουργεία επί ΣΥΡΙΖΑ, ενώ βέβαια η τρόικα δεν υπήρχε διότι την εξαΰλωσε και την κατήργησε η αριστερά. Βέβαια, το κατόρθωμα ήταν τελικα ότι οι εκπρόσωποι των δανειστών στη διαπραγμάτευηση αυξήθηκαν αφού επιβλήθηκε και η συμμετοχή του ESM κι έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ αναβάθμισε την τρόικα σε κουαρτέτο. Όλα αυτά βέβαια δεν συνοδεύτηκαν και από παραγωγή κυβερνητικού έργου αφού ο κ. Βαρουφάκης πήγαινε σαν τουρίστας στα συμβούλια υπουργών και κατέγραφε στο κασετοφωνάκι του τις συνομιλίες που είχαν και δημιουργική ασάφεια.

Κάτι ανάλογο συνέβη με το προσφυγικό. Ο ανελέητος χαρτοπόλεμος από το επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου έστελνε στην πυρά όποιον τολμούσε να πει ή να γράψει τη λέξη «μετανάστης» για όσους εισέρχονταν παράνομα στη χώρα. Όλοι βαφτίζονταν πρόσφυγες και έμεινε ιστορική η φράση της Τασίας Χριστοδουλοπούλου ότι «λιάζονται» και φεύγουν. Ήταν τότε που η Κομισιόν έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για τη δραματική αύξηση των ροών και η κυβέρνηση με non paper παρέθετε αριθμούς σύμφωνα με τους οποίους οι ροές ήταν μικρότερες από εκείνες της προηγούμενης κυβέρνησης.

 

 

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

 

Ήταν χειμώνας του 2015 όταν η κυβέρνηση διαβεβαίωνε ότι η χώρα θα προχωρήσει χωρίς τρόικα, χωρίς μνημόνιο και επιβολή μέτρων με φόρους και περικοπές. Σε αλλεπάλληλα ενημερωτικά σημειώματα η κυβέρνηση διαβεβαίωνε ότι όσοι φέρνουν σενάρια ακραίων καταστάσεων είναι επικίνδυνοι και φερέφωνα των δανειστών. Τότε ακόμα ήταν και μνημονιακοί υπηρέτες. Ο Γιάνης Βαρουφάκης, που εμφανιζόταν περισσότερο στα μέσα ενημέρωσης απ’ ό,τι στις συναντήσεις με τους ομολόγους του, διαβεβαίωνε μέσω και της δικής του υπηρεσίας ενημέρωσης ότι έχει σχέδιο για μία «έντιμη συμφωνία». Αυτό ήταν και το μότο της κυβερνητικής προπαγάνδας εκείνης της περιόδου. Η έντιμη συμφωνία, σύμφωνα με τις απανωτές ενημερώσεις, ήταν ένα ελληνικό σχέδιο που δεν υπήρχε περίπτωση να μη δεχτούν οι δανειστές. Αυτό εξυπηρετούσε και τις υποσχέσεις που απλόχερα είχε μοιράσει προεκλογικά ο Αλέξης Τσίπρας. Η συνέχεια γνωστή. Δημοψήφισμα, κλειστές τράπεζες και νέο μνημόνιο με νέα δεκάδες δις δανεικά και βαριές υποχρεώσεις για νέα μέτρα. Αξιοσημείωτος σταθμός νέας προπαγάνδας η προεκλογική περίοδος του Σεπτεμβρίου. Η κυβέρνηση, γνωρίζοντας ότι μέσα στο βαθύ καλοκαίρι, με τον 15αύγουστο να βρίσκεται ο κόσμος στις παραλίες, ψήφισε το νέο μνημόνιο και αμέσως μετά η πυροβολαρχία της προπαγάνδας έβγαλε το νέο σύνθημα που κυριαρχούσε για μήνες μέχρι να πέσει κι αυτό στα βράχια. Ήταν το περίφημο «παράλληλο πρόγραμμα». Κοινωνική προστασία σε πολλές κατηγορίες, προγράμματα απασχόλησης, αλλά και ίδρυση φορέων και προσλήψεις έπαιζαν στην επικαιρότητα για αρκετές εβδομάδες μέχρι που αποσύρθηκε κατ’ απαίτηση της τρόικας. Λίγο αργότερα το «παράλληλο πρόγραμμα» έγινε ένα ακόμη επικοινωνιακό πυροτέχνημα της κυβέρνησης.

Καθώς οι μήνες περνούσαν και η κυβέρνηση είχε απορροφήσει ό,τι αποθεματικό είχε μείνει άθικτο, ενώ δεν πλήρωνε ούτε ευρώ από τις υποχρεώσεις του Δημοσίου, ήρθε η ώρα της αξιολόγησης. Πάνω από 6,5 δις ευρώ μέτρα έπρεπε να δικαιολογηθούν. Τα απανωτά non papers βρήκαν νέο δόγμα. Δεν κόβονται συντάξεις. Με το πιο αυστηρό ύφος όλα τα κείμενα προπαγάνδας αλλά και οι δημόσιες εμφανίσεις υπουργών επέμεναν ότι δεν πρόκειται να κοπεί ούτε ένα ευρώ. Τα αποτελέσματα επίσης γνωστά.

 

 

ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ

 

Για πολλούς, η μεγαλύτερη αστοχία ελληνικής κυβέρνησης της μεταπολίτευσης, ισότιμη με τα μνημόνια, είναι η διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος. Λόγω ιδεολογίας και άγνοιας του θέματος, δυστυχώς επελέγησαν τα πιο ακατάλληλα πρόσωπα. Τασία Χριστοδουλοπούλου και Γιάννης Μουζάλας. Για το προσφυγικό, τα non papers του Μαξίμου διεκδικούν το νόμπελ ψεύδους. Αρχικά ήταν όλοι πρόσφυγες, μετά όλοι θα έφευγαν για την Ευρώπη, ήταν «απάνθρωποι» όσοι μιλούσαν για καταγραφή και κλειστά κέντρα κράτησης. Αν η κ. Τασία το τερμάτισε, ο κ. Μουζάλας έφτασε στο υπερπέραν. Με κονδύλια 700 εκατ. ευρώ και αποκαλώντας ψεύτες αυτούς που έβλεπαν με τα μάτια τους προβλήματα, θα μείνει στην ιστορία ως ο αριστερός υπουργός που κατάφερε να αφήσει τους μετανάστες ξυπόλητους σε σκηνές στα χιόνια. Σε παγκόσμια μετάδοση.

 

 

Ο ΚΑΚΟΣ ΣΟΪΜΠΛΕ

 

Καλό παραμύθι χωρίς «κακό» δεν υπάρχει. Στην περίπτωση της κυβέρνησης ο κακός είναι διαχρονικά ο Σόιμπλε. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δέχεται τις περισσότερες επιθέσεις από τη σημερινή κυβέρνηση, που τον κατηγορεί ότι χτίζει καθημερινά εμπόδια για να καταστρέψει τη χώρα και να την οδηγήσει εκτός ευρώ. Τον καιρό που υπέγραφαν το μνημόνιο στις Βρυξέλλες είχε επινοηθεί η φράση «με το πιστόλι στον κρόταφο». Αυτό αντανακλά τις προθέσεις Σόιμπλε και μετά την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο πρόεδρος της ΝΔ τοποθετείται στο ίδιο κάδρο. Σε κάθε νέα ανακοίνωση του Μαξίμου, πάντα χωρίς υπογραφή, ο πρόεδρος της ΝΔ είναι ο εγχώριος συνεργάτης του Σόιμπλε, πρόθυμος να εφαρμόσει τα σχέδια των Γερμανών και να καταστρέψει τη χώρα παραδίδοντάς την ολοκληρωτικά στις ορέξεις του Βερολίνου. Πρόκειται για ένα σενάριο που στο Μαξίμου είναι πεπεισμένοι ότι αποδίδει. Στις αναλύσεις που γίνονται κοιτάζοντας τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δημοσκοπήσεων εκτιμούν ότι το κοινό που έχει υιοθετήσει αυτή τη ρητορική είναι μεγάλο και θα πρέπει να κρατηθεί. Ωστόσο, στην πράξη κάθε φορά η διαπραγμάτευση καταλήγει να γίνεται αυτό που θέλει ο Σόιμπλε. Δεν υπάρχει θέμα που να στήριξε ο Γερμανός και να μην έγινε τελικά νόμος του κράτους. Είναι όμως μεγάλη επιτυχία ότι σε ένα κομμάτι των πολιτών η προπαγάνδα ότι αυτή είναι η μόνη κυβέρνηση που αντιστέκεται, έχει περάσει.

 

Η ΔΙΑΠΛΟΚΗ

 

Σε όλο αυτό το διάστημα η κυβέρνηση των non papers έχει να επιδείξει ελάχιστα. Η οικονομία παλεύει να φτάσει εκεί που ήταν το 2014, το Δημόσιο εξακολουθεί να μην πληρώνει, οι φόροι ΣΥΡΙΖΑ έπιασαν κυριολεκτικά κόκκινο και τα περήφανα γηρατειά του Αλέξη Τσίπρα είδαν και τις αριστερές περικοπές. Όταν τα πράγματα άρχισαν να ξεφεύγουν από τον έλεγχο της προπαγάνδας, όταν οι δημοσκοπήσεις άρχισαν να δείχνουν την αποστροφή του κόσμου στην κυβέρνηση τότε μπήκε σε λειτουργία ένα σχέδιο που έτρεχε για να «κουμπώσει» την κατάλληλη περίοδο. Η εξόντωση των Μέσων Ενημέρωσης. Το Μέγκα, ο ΔΟΛ και όλα τα κανάλια. Θα έμεναν μόνο τέσσερα με πρόθεση απόλυτου ελέγχου και μετά ο στραγγαλισμός όσων δεν συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις. Το σχέδιο χάλασε για έναν απλό λόγο: Όπως και σε όλα τα υπόλοιπα σχέδια, η ανικανότητα και αδυναμία ολοκλήρωσης μίας στρατηγικής οδήγησε στο φιάσκο του διαγωνισμού. Και μάλιστα για το μοναδικό θέμα που δεν αφορούσε το μνημόνιο!

 

ΜΗΔΕΝΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

 

Επιτομή της επικοινωνιακής και μόνο λειτουργίας της κυβέρνησης είναι οι διαρροές για τη νέα χρονιά. Τα τελευταία ενημερωτικά του Μαξίμου για το 2016 εκτόξευαν σκληρούς χαρακτηρισμούς για όσους έλεγαν ότι η διαπραγμάτευση δεν θα κλείσει. Σήμερα το τροπάριο έχει αλλάξει. Οι διαρροές μιλούν για μεγαλύτερη διάρκεια. Με ολίγον από Σόιμπλε. Ώσπου ξαφνικά, ο Τσακαλώτος έχει στείλει προτάσεις που περιλαμβάνουν περίπου αυτά που θέλει ο Σόιμπλε. Κουραστικό, αλλά η συνέχεια πια προβλέψιμη. Δύο χρόνια τώρα, η κυβέρνηση έχει να επιδείξει μηδενικό έργο, όπως φαίνεται και από τα επίσημα στοιχεία όπου ο μόνος δείκτης που πήρε την ανηφόρα είναι οι προσλήψεις στο Δημόσιο. Όπως λέει κι ο λαός, «πολύ λάδι κι από τηγανίτα τίποτα». Προσεχώς, όπως λένε όλες οι πληροφορίες, η κυβέρνηση θα ρίξει τα πάντα στην αρένα. Διαπλοκή, κανάλια, δάνεια κομμάτων, διασυρμός επώνυμων προσώπων και σκάνδαλα. Πολλά σκάνδαλα. Είναι συνταγή επιτυχίας. Μέχρι την ώρα που θα ψηφιστούν νέα μέτρα.