Κυβέρνηση ποιητών

Του Ηλία Κανέλλη

Διάβασα το γράμμα που απηύ­θυνε στα ελληνικά ο υπουρ­γός Πολιτισμού Αριστείδης Μπαλτάς στους καλλιτέχνες και στους διανοούμενους του κόσμου και έκλαψα απ’ τα γέλια. Κυρίως επειδή ο υπουργός βάζει τη χώ­ρα, βάζει και τους πρόσφυγες και καλεί τους καλλιτέχνες να βρουν τα «υλικά συμφραζόμενα», τουτέστιν τα φράγκα. Είναι προφανές, ο υπουργός ψάχνει για κορόιδα που θα τον στηρίξουν για να συνεχίσει να φοράει το καπελάκι της εξουσίας – και νομίζει πως επειδή λέει ότι καθένας «θα θυμηθεί ή θα φτιάξει ένα στί­χο», όσοι φτιάχνουν στίχους θα τρέξουν να στοιχηθούν πίσω από τις πλάτες των εθνομπολσεβίκων μαθητευόμενων μάγων που κυβερνούν. Ο υπουργός νομίζει ότι, π.χ., οι ποιητές του κόσμου (ας τιμήσουμε αυτή την κατηγορία που σήμερα έχει τη γιορτή της) εμπνέονται μασώντας σανό. Έχει μάλλον εικόνα από τους ποιητές του κόμματος του, που αντί για συγκροτημέ­νες θέσεις προτείνουν νεφελώδη ιζήματα.

Προσωπικώς, πάντως, στην κυβέρνηση αυτή έχω εντοπίσει τρεις δόκιμους ποι­ητές ο λυρικός οίστρος των οποίων με απογειώνει. Ο ένας κυκλοφορεί με το ψευδώνυμο Ιάσων Λειδινός, αλλά είναι ο Θέμης Δημητρακόπουλος, σύμβουλος του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη. Με είχε ιντριγκάρει κάποτε ένα ποίημα του, μέσω του οποίου έλυνε την κρίση των Ιμίων, όπου έγινε έπαρση της σημαίας του έρω­τα και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Εψαξα και άλλα ποιήματα του, εκτός της συλλογής «Ο Κάλχας στο Φίλιον» (Εύμαρος, 2013), και προτείνω την «Αστροφεγγιά»: «Στη χα­ραμάδα / ανάμεσα στα σκέλια σου σ’ αυτή / την άβυσσο / με μυρωδιά / καμένου άστρου / όλα / γεννιούνται / και πεθαί­νουν / σε μια στιγμή […1». Ανάλογης αισθητικής είναι και το έργο του συμβούλου επικοινωνίας του Πρωθυ­πουργού, Νίκου Καρανίκα. Δείγμα γρα­φής: «Σε δυο καμπύλες / αιχμάλωτος – / παραδομένος / Σ’ έναν άξονα – / ηφαίστιο (δις) / υγρό πυρ, / το ενδιαφέρον / Τόσα χρόνια δεν κατακτήθηκε τίποτα». Διακρίνετε επιρροές από το έργο του δάσκαλου Κουράκη (ο κορυφαίος αγαπη­μένος μου); Δικαιούσθε. Ο ίμερος που πε­ρίσσεψε στο ποιητικό έργο του δασκάλου μεταλαμπαδεύτηκε στους υπόλοιπους. Εχομεν κυβέρνησιν ποιητών!

Αναδημοσίευση από «Τα Νέα»